به گزارش افکارخبر، «رسانهها در ایران در کنترل دولت نیستند و حتی علیه دولت ما نیز مطلب مینویسند اما شما از زبان مقامهای رسمی دولت ایران سخنی علیه دولت ترکیه نشنیدهاید»!
او افزوده است: این در حالی است که مقامهای رسمی شما اظهارات منفی و نادرست بسیاری علیه جمهوری اسلامی ایران، دولت و مقدسات مردم ایران بیان کردهاند.»
*از پاسخ جهانگیری به اردوغان اینطور مستفاد میشود که وی به نمایندگی از دولت، با مندرجات رسانههای کشورمان در نقد سیاستهای اردوغان و مفاسد تنی چند از اعضای خانواده وی موافق نیست!
این در حالی است که امروز، پژواک خطاها و اشتباهات دولت جدید ترکیه در گوش جهان نیز شنیده شده است و نقد اردوغان و خانواده وی به مقامات کشورهای اتریش، آمریکا، عراق، روسیه و حتی سیاسیون داخل ترکیه نیز رسیده است.
و لذا عجیب است که که معاون اول دولت یازدهم ایران اظهاراتی را مطرح کرده است با این معنا که گویی دولت ایران هیچ انتقادی از ترکیه و سیاستهای دولتش ندارد و یا اگر هم دارد سعی میکند نوعی خویشتنداری ناشی از بازی برد _ برد و دیپلماسی لبخند را به کار ببرد!
لازم به یادآوری است که در دوران دولت دهم و زمامداری محمود احمدینژاد در دولت یازدهم ایران نیز هنگامیکه جمعی از خبرنگاران خارجی از احمدینژاد درباره علت حمایت ایران از نظام سوریه سؤال پرسیده بودند؛ رئیسجمهور وقت در پاسخ گفته بود:
«آنچه در رسانهها وجود دارد ربطی به من ندارد، ما مواضع خود را بر اساس آنچه رسانههایی که منافع و طرحها و برنامههای خاص دارند، میگویند، اتخاذ نمیکنیم...هیچ دخالت خارجی نباید (در سوریه) در کار باشد!...حاکم باید به مطالبات مردم خود گوش فرا دهد...در خصوص سوریه، ما از همه طرفها خواستیم به نوعی تفاهم دست یابند و برای نزدیک کردن دیدگاههای حکومت و مخالفان تلاش میکنیم»!
اما متأسفانه تمام این حرفها و نماهایی که دولت احمدینژاد در عرض همراهی با جامعه جهانی و سردی نسبت به نظام سوریه در پیش گرفت؛ هیچ ثمری نبخشید و هیچکس حاضر نشد از وی با عنوان دوست خود نام ببرد.
احمدینژاد حتی صفات مدحت آمیزی را در پیام خود نسبت به شاه مرده عربستان بهکار برد، در دیدار با رسانههای کویتی، نظام سوریه را از کشتار مردم! بر حذر داشت؛ در دیدار با اردوغان از تذکرات خود به بشار اسد خبر داد و ...
اما در آخر کار «فتنه بودن رخدادهای شام»، «حمایت ترکیه از داعش» و «ضعف تحلیل سیاسی در دولت دهم ایران» بود که با قضاوت صحیح تاریخ در مقابل دیدگان همگان قرار گرفت و عاقبت عدم همراهی با مواضع صحیح رسانههای انقلابی ایران درس عبرت شد.