به گزارش افکارخبر، هر چه به انتخابات اسفندماه نزدیکتر میشویم غضب تجدیدنظرطلبان نسبت به دولت شکل واضحتری به خود میگیرد. هنوز از تهدید دولت توسط منتجبنیا قائممقامکروبی نگذشته که ابراهیم اصغرزاده هم با ادبیاتی قابل تأمل، آسیبهای جدایی دولت از مدعیان اصلاحطلبی را گوشزد میکند. تجدیدنظرطلبان که در همان ساعتهای نخست مسجل شدن پیروزی حسن روحانی در انتخابات 92، وی را فردی تمام و کمال اصلاحطلب معرفی میکردند و به خود میبالیدند که فردی اصلاحطلب! رأی آورده، امروز وی را تهدید میکنند که چنانچه زیر بار ائتلاف نرود ضرر خواهد کرد. طی 26ماه گذشته روزنامههای وابسته به طیف تجدیدنظرطلب تلاش کردند از هر اقدام دولت در عرصه داخلی و بینالمللی دفاع متعصبانه به عمل بیاورند تا بلکه با اتخاذ چنین رویکردی دولت را مجاب کنند در انتخابات پیش رو لیستی مشترک با عناصر مدعی اصلاحطلبی فرا روی جامعه قرار دهد.
رهبران این جریان با توجه به «ضعف پایگاه اجتماعی» نامزدهای اختصاصی خود تا حدود فراوانی امید خود برای بازگشت به قدرت را به دولتی بسته بودند که امروز تصمیم دارد در عرصه رقابتهای انتخاباتی آبروی سیاسی خود را با گذشته چالشبرانگیز جماعت اصلاحطلب پیوند نزند و این بزرگترین ضربه به تجدیدنظرطلبان بعد از ناکامی در غائله 88 میتواند باشد.
حال سه ماه مانده به انتخابات عناصر مدعی اصلاحطلبی تلاش میکنند با انجام سخنرانی و مصاحبهها هزینه مستقلشدن برای دولت یازدهم را – ولو در حد رسانهای– بالا برده و تأکید کنند چنانچه دولت به چنین کاری دست بزند نه تنها شکست خواهد خورد بلکه حمایتهای اصلاحطلبان از خود را در ماههای باقیمانده عمر دولت هم از دست خواهد داد.
انجام این مصاحبهها و گفتوگوها که در حال افزایش بوده نمایانگر این نکته هم است که وابستگان به این جریان از جدایی دولت از آنها به شدت هراس داشته و عصبانیت خود از آن را در قالب ادبیاتی تند به کار میبرند.
روحانی فرصت را به تهدید تبدیل نکند
ابراهیم اصغرزاده عضو حزب منحل شده مشارکت در گفتوگو با روزنامه آرمان رسانه نزدیک به هاشمیرفسنجانی میگوید: «روحانی حامل گفتمان تاریخی روشنفکران ایران است. وجود هاشمیرفسنجانی و رئیس دولت اصلاحات و حمایتی که از آقای روحانی میکنند هم مزید بر علت است که آقای روحانی باید از این فرصت نهایت بهره را ببرد.»
وی اینگونه تهدید میکند: اگر آقای روحانی از این فرصت استفاده نکند و نیروهای اصلاحطلبی که از وی حمایت میکنند را نادیده بگیرد، یکی از بهترین فرصتهای تاریخ بعد از انقلاب را از دست داده است. حمایت هاشمی و رئیس دولت اصلاحات از روحانی باعث شده کفه ترازوی سیاست امروز ایران به سود روحانی سنگینی کند. این وضعیت به آقای روحانی اجازه میدهد چانهزنی در بالا را انجام دهد. این دو شخصیت محصول رویکردهای اجتماعی حامی خود هستند. آقای روحانی هم باید بداند که اگر بخواهد میتواند یک رئیس جمهور تأثیرگذار در تاریخ انقلاب باشد. فرصت حمایت گروههای اجتماعی از دولت آقای روحانی نباید به تهدید تبدیل شود.
این چهره مشهور جریان تجدیدنظرطلب در پاسخ به اینکه اگر نیروهای پشتیبان آقای روحانی از وی قطع امید کنند چه اتفاقی روی میدهد، بیان میکند: اگر این نیروها از دولت آقای روحانی ناامید شوند و دست از حمایت از دولت بردارند، این فرصت تبدیل به تهدید میشود.
به نظر من سیاستمداری حکم میکند که بین فرصت و تهدید تعادل ایجاد شود. آقای روحانی باید به این نکته آگاهی داشته باشد که حامل یک گفتمان، فرصت و انتظار ملی است. روحانی به عنوان رئیس دولت و منتخب اکثریت ملت ایران نباید دچار تعلل و تردید در مواضع شود.
روحانی باید با اصلاحطلبان ائتلاف کند نه راستهای میانهرو
روزنامه آفتاب یزد هم از جمله رسانههای وابسته به این طیف است که از جدایی دولت با اصلاحطلبان اظهار نگرانی و ناراحتی میکند، این روزنامه مینویسد: «در شرایطی که اصلاحطلبان با قدرت برای انتخابات حاضر میشوند و خواهناخواه به یاری دولت دل بستهاند، چرا که مسبب پیروزی آن بودهاند، فیاض زاهد میگوید نشانههایی در دولت روحانی میبیند که آنان به دنبال ائتلاف با نیروهای میانهرو راست هستند؛ میانهروهایی که در خوشبینانهترین حالت ما را با علی لاریجانی مواجه میکنند! هرچند موضوع ائتلاف روحانی و لاریجانی نقل محافل سیاسی این روزهاست، اما دکتر فیاض زاهد اولین کسی بود که در گفتوگو با آفتاب یزد به این موضوع اشاره و آن را تشریح میکند.»
این روزنامه در ادامه از قول وی مینویسد: «روحانی تلاش میکند به صورت بینابین بدون اینکه بخشهایی را تحریک کند، بدون اینکه آنها را وادار کند در برابر او به صورت عریان ایستادگی کنند، بسیار ظریف و بسیار زیرکانه این دوره را پشت سر بگذارد. اگر روحانی بخواهد چنین کاری بکند، میشود همان فرمولی که من پیشبینی کردم، یعنی حرکت به سمت ائتلاف با نیروهای میانه! قطعاً او نمیتواند با جبهه پایداری ائتلاف کند، از اصلاحطلبهای اصیل، جدی و شناسنامهدار نیز به نظر کسی نمیآید که در صحنه باقی مانده باشد.» وی این موضوع را اینگونه تشریح میکند: «او مجبور میشود به سمت یک ائتلاف نانوشته با نیروهای معتدل راست برود، یعنی مجلسی را تشکیل دهد که در کنترل تندروها و جبهه پایداری نیست اما کمتر نسبتی هم با دولت برآمده از خواست و مطالبات اجتماعی اصلاحطلبی دارد. این همان چیزی است که روحانی را در یک مبارزه سیاسی بسیار خطرناک قرار میدهد.»
جدایی از اصلاحطلبان دولت را دچار آسیب میکند
حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی هم در گفتوگوی دیگری دولت را تهدید میکند که چنانچه خط خود را از طیف مدعی اصلاحطلبی جدا کند، دچار آسیب میشود.
وی در همین باره بیان میکند: «جبههای در سال ۹۲ شکل گرفت که منجر به پیروزی آقای روحانی شد بنابراین دولت روحانی بیش از اصلاحطلبان نیازمند حفظ این جبهه است چراکه اگر این جبهه در انتخابات سال ۹۴ تقویت شود به تقویت دولت روحانی نیز کمک خواهد کرد. اگر کسانی به اشتباه این جبهه را تضعیف کنند، اولین کسی که از این مسئله دچار آسیب میشود، دولت است.»
تهدید دولت به سبک منتجبنیا
رسول منتجب نیا قائم مقام حزب اعتمادملی هم از جمله دیگر افراد وابسته به جماعت تجدیدنظرطلب است که به دولت هشدار میدهد اگر از اصلاحطلبان فاصله بگیرد به مشکل برمیخورد.
منتجبنیا همچنین حزب اعتدال و توسعه را از رقابت با اصلاحطلبان برحذر داشته و بیان میکند: «بنده این تصمیم را به صلاح دولت نمیدانم ولی بالاخره آنها به این جمعبندی رسیدهاند و نظر آنها مهم است. با اینهمه باید تلاش کرد اگر با اصلاحطلبان به وحدت نمیرسند اختلافی هم با یکدیگر نداشته باشند و با آنها رقابت نکنند و در عمل وحدت داشته باشند و دوستانه و صمیمانه در انتخابات در کنار اصلاحطلبان حضور داشته باشند.
منتجبنیا بدون توجه به اینکه جریان اصلاحات در انتخابات میخواهد بر گرده دولت سوار شود و دستاوردهای آن را از آن خود کند و با این ترفند رأی بیاورد دولت را تهدید کرده که اگر اصلاحطلبان از دولت فاصله بگیرند دولت به مشکل برمیخورد. او گفته «قدرتمندترین پشتوانهای که دولت میان مردم و گروههای سیاسی دارد، جناح اصلاحطلب است و اگر اصلاحطلبها از دولت فاصله بگیرند برای دولت مشکل به وجود خواهد آمد، بنابراین به هیچوجه نباید اجازه داد فاصلهای بین اصلاحطلبان و دولت به وجود بیاید تا دولت بتواند مقتدرانه کار خود را ادامه دهد.»
منتجب نیا همچنین چندی پیش هم با ادبیاتی تند دولت را مورد خطاب قرار میدهد و میگوید: «اصلاحطلبان زمانی بودند که دولت آقای روحانی نبود. دولت آقای روحانی را اصلاحطلبان به وجود آوردند، بنابراین کانون پیدایش و تفکر جریان دولت، اصلاحطلبها بودند و دولت به اصلاحطلبها متکی است.
اصلاحطلبان یک تفکر قدرتمند در کشور هستند اما دولت یک مجموعهای است که چهار یا هشت سال مدیریت اجرایی کشور را برعهده خواهد داشت.» حال در شرایطی دولت و مدعیان اصلاحطلبی به زد و خورد آن هم از نوع رسانهای مشغول هستند که کمتر از 90 روز به برگزاری انتخابات زمان باقی است و با این شرایط شکست اصلاحات-اعتدال بیش از هر زمان دیگری است.