به گزارش افکارخبر، وی افزوده است: به همین دلیل فکر میکنم این جبهه شعار حمایت از دولت روحانی و فراهم کردن شرایط اجرایی برجام را خواهد داشت.
*اینکه یک طیف سیاسی بخواهد نسبت به چیزی ابراز خرسندی، بیطرفی یا انتقاد کند امری رایج است.
اما نکته مهم آن است که تمام این حالت ها باید بر بستری از واقعیتها ابتنا یافته باشد.
نه تنها آقای اصغرزاده که سایر چهره های جریان سیاسی خاص نیز که طی دو و نیم سال گذشته تاکنون مرتباً بر پردستاوردی دولت در عرصه سیاست خارجی تأکید کرده و حتی عنوان کرده اند که «باید دست روحانی و ظریف را بوسید»! اما دقیقا مشخص نکرده اند که پای کدام دستاورد در میان است و دولت «تدبیر و امید» چه دستاورد یا دستاوردهایی در سیاست خارجی داشته است؟!
در واقع نه از باب نادیده گرفتن تدیّن و زحمات مقامات محترم دولت، اما از باب رصد واقعیت های صحنه، به نظر نمی رسد که در میان تمام رخدادهای سیاست خارجی دو سال اخیر، چیزی که عامل خوشحالی زایدالوصف باشد یافت شود!
جدای از مقولاتی مثل صدور قطعنامه با عاملیت عربستان علیه ایران، تهدیدات همچنانِ نظامی پس از مدت ها مذاکره و حتی مصافحه، عدم صدور ویزا برای وزیر فرهنگ و ارشاد دولت توسط دولت عربستان، زیادهگوییهای وزیر نفت نیجریه برای سقف تولید نفت در ایران و... که جملگی مایه نقدهای اساسی بر دیپلماسی دولت یازدهم هستند اما مسئله «برجام» هم به عنوان تابلوی اصلی رفتارهای دیپلماتیک دولت، از دستاوردهای خاصی برخوردار نبوده است.
واقعیت ماجرا آن است که دولت محترم 2 سال قبل و در جریان توافق موقت ژنو اعلام کرد که دیوار تحریم ها ترک برداشته است و با این توافق سطح معیشت مردم ارتقا خواهد یافت اما چیزی که در عمل اتفاق افتاد؛ بی اثری توافق موقت ژنو، 100 تحریم جدید پس از آن و بی تغییری اوضاع معیشتی مردم بود.
پس از توافق بی دستاورد موقت ژنو هم رخدادهایی همچون بیانیه لوزان، مصافحه وزیر خارجه دولت روحانی با رئیس جمهور آمریکا و ایضاً توافق نهایی دولت یازدهم با کشورهای 1+5 در وین یا همان برجام نیز تحفه ای برای دولت و منتظران دستاوردهای توافق به ارمغان نیاوردند.
اکنون نیز عنوان می شود که «عبور ایران و آمریکا از ذهنیت سرد»! دستاورد برجام بوده و یا «برجام دستاوردهایی داشته اما مردم متوجه نیستند»!
عده ای از سیاسیون اصلاح طلب هم به تازگی به صحنه آمده و از این می گویند که حلّال مشکلات اقتصادی فرض شده برای مردم نه برجام که انتخابات مجلس دهم است.
به نظر می رسد که خوشحالی زایدالوصف از بابت رخدادی که هرگز بروز نکرده و تشویق های ممتد برای لباس نداشته و نپوشیده پادشاه؛ جریان خاص را در آینده ای نزدیک در مظان نقد جدی افکار عمومی قرار خواهد داد...