به گزارش افکارخبر، بخشی از ظرفیت رسیدن به وحدت در اختیار احزاب است و برخی در اختیار حاکمیت است. اصلاح‌طلبان وقتی از تایید نامزدهای خود اطمینان ندارند٬ نمی‌توانند با فراغ بال برای رسیدن به وحدت تلاش کنند.


*صحبت‌های بروجردی در حالی است که جریان سیاسی خاص، خود بهتر از هر کس دیگری می‌داند که چرا برخی چهره‌هایش هرگز تأیید صلاحیت نخواهند شد.

بویژه اینکه دو رخداد مهم «عملگری در فتنه سال ۸۸» و «تحریم انتخابات مجلس نهم» در سنوات اخیر در دامن آنها شکل گرفته است و بدیهیست که نهادهای نظارتی کشور از قبیل شورای نگهبان، نمی‌توانند نسبت به چنین مقولاتی بی‌تفاوت باشند.

و همین معناست که چهره‌های اصلاح‌طلب را طی ۲ سال گذشته بر آن داشته است که علی‌الدوام بیان کنند انتظاری پیرامون برد حداکثری در انتخابات آینده ندارند، می‌دانند که مجلس ششم تکرار نمی‌شود و باید به دنبال «برد حداقلی» باشند.

در اشاره به صحّت همین معنا بود که سیدحسین مرعشی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و از مبرّزین حزب کارگزاران سازندگی، چند روز قبل از بروجردی به خبرگزاری ایلنا گفته بود: من نباید توقع داشته باشم که هم زندانی سیاسی باشم و هم بخواهم وارد مجلس شوم. تکلیف بنده و امثال من روشن است. دلیلی ندارد اصرار داشته باشیم که حتماً ما وارد مجلس شویم. ما دوستان لایقی داریم که می‌توانند در مجلس به نظام و مردم خدمت کنند.

قبل از مرعشی هم، احمد شیرزاد، دیگر فعال سیاسی اصلاح‌طلب، ‌ به نوع دیگری همین بحثرا پیش کشیده و به روزنامه آرمان امروز گفته بود: از نظر من بهتر است مجموعه نیروهای نام و نشان‌دار اصلاح‌طلب به صحنه نیایند و کریمانه در این دوره شرکت نکنند، به این دلیل که چنین فضایی می‌تواند به شکلی در اردوگاه اصلاح‌طلبی بازتاب پیدا کند که حرف تندروها پیش رود.

او همچنین افزوده بود: اگر بخواهیم با نیروهای تمام عیار اصلاحات وارد صحنه شویم آنگاه تندروها با دست‌گذاری بر برخی از مسائل، فضایی ایجاد می‌کنند که خود را مهم جلوه دهند. ما نباید وارد چنین فضایی شویم و باید با همان نیروهای معتدل جدی بتوانیم وارد عرصه شویم.

پر واضح است که شیرزاد هم با عنایت به اینکه می‌دانسته عمده اعاظم اصلاح‌طلب با مشکلی به نام تأیید صلاحیت مواجه هستند، از ماجرای کریمانگی! استفاده و به این طریق تلاش کرده بود تا از آنهایی که بنا به اجماع عقلی، تأیید صلاحیت نمی‌شوند، بخواهد تا در انتخابات شرکت نکنند.

بدیهیست که در جریان چیزی به نام «وحدت اصلاح‌طلبان» جدای از مشکل تأیید صلاحیت، مسئله «سهم‌خواهی چهره‌ها و گروه‌های سیاسی اصلاح‌طلب» نیز وجود دارد که می‌تواند بر روی لیست‌های جریان اصلاح‌طلب در تهران و شهرستان‌ها تلاطم جدی ایجاد کند.

صادق خرازی مدتی قبل به سایت جماران اینطور گفته بود که بیشترین کرسی‌های انتخابات مجلس آینده از آن حزب ندای ایرانیان است!

در همین زمینه مسئله اختلافات و پس گرفتن مواضع پیش از این ابراز شده نیز بر دامنه اختلافات میان اصلاح‌طلبان افزوده است و برای مثال یک روز از این گفته می‌شود که عارف، رئیس بالقوه مجلس آینده است و روز دیگر شنیده می‌شود که اساساً جریان اصلاح‌طلب حاضر نیست برای مجلس آینده به کسی قولی بدهد و در پسین این اظهارات نیز کسانی اینطور می‌گویند که بهتر است بزرگان اصلاح‌طلب عطای بالانشینی را به لقایش ببخشند و یا عارف باید پیمان‌نامه تشکیلاتی امضا کند.

گفتنیست، بروجردی سال گذشته در لابه‌لای یادداشتی که در روزنامه آرمان امروز نوشت، اینطور ادعا کرده بود که اگر دولت در انتخابات از آرای مردم صیانت کند! ترکیب مجلس دهم یقیناً متفاوت از امروز خواهد بود.

او نوشته بود: دولت باید یک استراتژی را برای برگزاری انتخابات تعیین کند که اساسا فارغ از ترکیب آینده مجلس، مبنای حمایت و اصل کار دولت باید حفظ و صیانت از آرای مردم باشد! اگر واقعا این استراتژی در جنبه عمل هم خودش را نشان دهد، ترکیب آینده مجلس می‌تواند متفاوت از ‌آن چیزی باشد که امروز شاهدش هستیم…