به گزارش افکارخبر، او همچنین نوشته است: روزگاری گفتن از فساد اقتصادی و اداری در این کشور در چشم خیلی از منتقدان سیاسی چیزی جز «سیاه نمایی» نبود. آنها آنقدر چوب این «سیاه نمایی» را به نشانه تهدید بالای سر جامعه مدنی قرار دادند تا امروز دیگر هم فساد تبدیل به تلخ‌ترین واقعیت روشن کشور شده و هم گفتن از آن اعترافی است دیرهنگام…هشدارهای پی در پی مقام معظم رهبری و خصوصا خطاب سال گذشته ایشان به قوای سه گانه خود بهترین سند این ادعاست.

پزشکیان در بند پایانی یادداشت خود نیز می‌گوید: در کشور ما خیلی وقت است که مهلت نقد فساد، گذشته است. امروز روز مسئولیت پذیری و مبارزه با آن است. مسئولیتی که اگر نپذیریم، هیچ آینده‌ای برای ما و فرزندان‌مان متصور نخواهد بود.



*بر خلاف ادعای پزشکیان، دوران نقد فساد هیچگاه نمی‌گذرد(همانطور که دوران مبارزه با آن هیچگاه نمی‌گذرد!) و کشور ما هم تا گلو در فساد فرو نرفته است! ضمن اینکه خبط یا خباثت چند چهره اقتصادی هم به معنای همه‌گیری فساد نیست.

این در حالی است که علاقه چهره‌های جریان سیاسی خاص نیز بر مفسدنمایی از نظام اسلامی و همه‌گیر جلوه دادن فساد در کشورمان بر هیچکس پوشیده نیست.

آنها از گذشته تاکنون، چه زمانی که در قدرت بوده‌اند و چه زمانی که در قدرت نبوده‌اند همواره از وجود تقلّب، فساد، عقب‌ماندگی، فقر، بی‌اخلاقی و مفسدان خودی! در نظام اسلامی سخن رانده‌اند.

و پازل‌های ماجرا وقتی هویداتر می‌شود که از جلسات و صحبت‌های چهره‌های جریان خاص، هنگام بررسی ظاهری تاریخ دوران رژیم سابق این جملات به‌گوش می‌رسد که: «دلیل سقوط شاه نداشتن اخلاق بود» و یا «علت سقوط شاه، فساد بود»!

قبل از پزشکیان، سعید حجاریان نیز طی صحبت‌هایی اظهار کرده بود: باید مردم را با واژه فساد اقتصادی آشنا کرد و تبعات آن را شرح داد. باید به جامعه گفت که فساد اقتصادی چه تبعاتی در کوتاه و درازمدت برایشان دارد.

هادی خانیکی، دیگر فعال اصلاح‌طلب هم اظهاراتی دارد با این محتوا که «جامعه شاهد فساد است، اما نسبت به آن حساس نیست».

در اشاره به این صحبت‌های نادرست باید بیان کرد که جامعه‌ی تا گلو فرو رفته در فساد جامعه‌ای است همچون جامعه یزیدی، که از صدر تا ذیل حکومتش و از رؤسای حکومت و قوا گرفته تا مردم، درگیر فساد اخلاقی و مالی و سبّ ارزش‌ها و لگدمال کردن حق هستند.

جامعه فسادزده، جامعه‌ای همچون جامعه آمریکاست که همجنس‌بازی و قمار در آن قانونی است، نزدیک به چند ده میلیون «مادر تنها» در آن جامعه زندگی می‌کند و بیش از ۴۰ میلیون محتاج نان شب دارد و در عین حال نیز حکومتش صرفاً حافظ حقوق یک درصد سرمایه‌دار جامعه آمریکاست و سیاست آدم‌کشی بر مبنای منافع اقتصادی‌اَش در اقصی‌نقاط جهان نیز شهره آفاق است.

و ایضاً جوامع دیگری که در برخی از آنها مافیا به جای دولت اصلی صاحب حکومت است و یا کشورهایی که بیش از ۹۰ درصد جرائم در آنها هرگز مورد کشف و بررسی قرار نمی‌گیرند.

از سوی دیگر بایستی به این معنا نیز اشاره کرد که وقوع فساد در یک جامعه اولاً امر غیر ممکنی نیست و ثانیاً حکومت هنگامی گناهکار است که عزم و رمقی برای مبارزه با مفاسد درشت و ریز نداشته باشد. و گرنه بروز فساد نشان فاسد بودن حکومت و تا گلو فرو رفتن در فساد نیست.

چه اینکه در دوران حکومت امیرالمؤمنین(ع) نیز مفاسد مختلفی بروز یافت، در دوران حکومت امام مجتبی(ع) نیز برخی اُمرای حکومت ایشان مرتکب فساد مالی شدند و یا چند کارگزار مالی امام موسی‌بن‌جعفر(ع) که حتی شاهد معجزات آن امام همام نیز بودند ارتکاب به فساد مالی یافتند و قس علی هذا…

بنابراین وقوع فساد امر عجیبی نیست بلکه فسادزده شدن حکومت و مبارزه نکردن با آن از سوی کارگزاران و خواص یک جامعه است که امر قبیح محسوب می‌شود.

گفتنیست، حجت‌الاسلام حیدر مصلحی، وزیر سابق اطلاعات، چند ماه قبل در یک همایش در شهر مشهد گفته بود: بنی‌امیه‌های انقلاب اسلامی امروز چند موضوع را به صورت ویژه دنبال می‌کنند که از جمله آنها می‌توان به تخریب مستقیم نظام…القای استبداد و…اشاره کرد.

در همین راستا، حمیدرضا مقدم‌فر، مشاور فرمانده کل سپاه نیز در یک سخنرانی «مفسدنمایی نظام جمهوری اسلامی» را از پروژه‌های دشمن دانسته و گفته بود: ‌ امروز دشمن به‌دنبال آن است که چنان القا کند که گویی فساد از در و دیوار کشور می‌بارد.

او با اشاره به اینکه برخی گروه‌های سیاسی…به‌نحوی همه‌گیر شدن فساد درباره مسئولان را القا می‌کنند، تأکید کرده بود: این اقدام که به‌علت منافع سیاسی کوتاه‌مدت برخی گروه‌ها انجام می‌شود، کمک به سناریوی دشمن و فتنه‌گران برای متهم کردن ساختار جمهوری اسلامی به فساد است.

مقدم‌فر گفته بود: این نظام به‌دستور همین رهبر فرزانه با فساد در هر رده‌ای بدون ملاحظه‌های کاسب‌کارانه شدیداً برخورد می‌کند.

یادآور می‌شود، اشاره پزشکیان مبنی بر اینکه رهبر معظم انقلاب نیز در زمینه فساد هشدارهایی داشته‌اند، اشاره صحیحی است اما نباید این معنی غلط از آن استنباط شود که ایران تا گلو در فساد رفته است!

رهبر معظم انقلاب اسلامی با پیش‌بینی همین استنباط‌های غلط بود که زمانی فرمودند:

ما گفتیم با فساد مبارزه میکنیم - این یک نقطه روشن در نظام است - اما عدّهای میخواهند این را به نقطه تاریک تبدیل کنند و بگویند فساد همه جا را گرفته است. نه آقا! فساد همه جا را نگرفته است. باید با فسادِ کم هم - هر جا بود - مبارزه کرد. ممکن است روزنامهای بردارد یک مورد فساد را درشت کند؛ مگر همه جا فساد هست؟ فساد در گوشههایی وجود دارد. انسانها لغزش دارند و دچار گناه میشوند؛ باید با این گناه مبارزه کرد. ما وقتی گناهکاریم که با فساد - ولو کمِ آن - مبارزه نکنیم؛ چون گسترش پیدا خواهد کرد. مبارزه با فساد لازم است؛ اما ناامید کردن مردم که بگوییم فساد همه جا را گرفته، یک خطای واضح و ناشی از نادانی و فریبخوردگىِ کسانی است که آدم میداند خودشان آدمهای مغرضی نیستند؛ مغرضان که جای خود دارند