به گزارش افکارخبر، نیمه شهریور سال ۱۳۶۳ خورشیدی بود. باگذشت شش سال از پیروزی انقلاب اسلامی، هنوز هیچکدام از رؤسای جمهوری اسلامی ایران به شهر یا کشور خارجی‌ای سفر نکرده بودند. حساسیت رخدادهای جنگ تحمیلی و بیش از همه، بحران‌های داخلی که یکی پس از دیگری همه نیروهای دولت و ملت را صرف مبارزه با معارضان انقلاب می‌کرد، فرصتی برای دید و بازدیدهای بین‌المللی باقی نگذاشته بود.
در این شرایط، نخستین سفر خارجی یک رئیس‌جمهور در تاریخ ایران، زمانی رقم خورد که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رئیس جمهور وقت کشورمان، به دعوت «حافظ اسد» رییس جمهور فقید سوریه، راهی «دمشق» شدند.
این سفر که در پانزدهم شهریور ۱۳۶۳ آغاز و به مدت هفت روز ادامه پیدا کرد، آغاز یک دور سفر منطقه‌ای بود که افزون بر سوریه، کشورهای لیبی و الجزایر را نیز در بر می‌گرفت. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و هیات همراه ایشان در جریان این سفرها، به مذاکره و گفتگو با سران کشورهای مذکور پرداختند.
علاوه بر اهداف دوجانبه سیاسی و نظامی، هدف اصلی این مذاکرات، منزوی‌تر کردن رژیم صهیونیستی و مقابله با روند سازش در میان کشورهای عربی بود.
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI. IR، در سالروز این سفر تاریخی را منتشر می‌کند.
