به گزارش افکارخبر، او همچنین گفته است: ‌ هیأت‌های خارجی امروز پس از توافق در بالاترین سطوح وارد کشور می‌شوند و نمونه‌اش حضور وزیر امور خارجه بریتانیا و فرانسه و نیز تیم بزرگی از مسئولان ژاپنی در ملاقات با سران دولت است.

_ نکته: به نظر می‌رسد اشتباه میان دو کلمه «رسید» یا «شد» بر اثر یک غلط املایی در متن خبر باشد.



*دیدگاه نوبخت پیرامون اینکه تحریم‌های سال‌های ۹۰ تا ۹۲ منجر به رشد اقتصادی منفی ۶.۸ و تورم بالای ۴۰ درصد! شده است، با دلایل فراوانی قابل ردّ است.

پاسخ ساده‌ی نوبخت مبنی بر ردّ اظهاراتش و نقض اثر فراوان تحریم‌ها را به روایت سعید لیلاز، اقتصاددان اصلاح‌طلب و از چهره‌های موافق توافق در اختیار مخاطبان می‌گذاریم…

لیلاز چند هفته قبل طی سخنانی در جلسه ماهانه کارگروه اقتصادی بنیاد امید ایرانیان(وابسته به محمدرضا عارف) درباره اینکه آیا واقعا مشکلات ادعا شده در اقتصاد ایران به تحریم‌ها مرتبط است یا خیر گفته بود:

ما در ابتدا برای مشخص کردن شرایط اقتصاد ایران در روزهای پس از تحریم باید به چند سوال اساسی پاسخ دهیم؛ نخست اینکه آیا واقعا مشکلات اقتصاد ایران ناشی از تحریم هاست و دوم اینکه اگر تحریم سهم دارد چه میزان از مشکلات امروز از طریق تحریم ها به وجود آمده است؟ دوره اصلی تحریم ها از اواخر سال ۱۳۹۱ شروع شد. این بدان معناست که ما باید بحران اقتصادی حاصل از تحریم ها را از سال ۱۳۹۲ در اقتصاد ایران مشاهده کنیم. این در حالی است که طبق تمامی آمارهای ارائه شده از سوی نهادهای اقتصادی، نه تنها بحرانی از این زمان آغاز نشده که حتی بخش قابل توجهی از افت شاخص های اقتصادی را به سال ها قبل باز می گرداند. از اواخر سال ۱۳۸۶ بود که رشد اقتصادی ایران از نفس افتاد و در سال ۱۳۸۷ برای نخستین بار پس از سال های جنگ به عدد صفر نزدیک شد. رقم تورم ما از ۶.۵ درصد در سال ۱۳۸۵ به بیش از ۳۰ درصد در سال ۱۳۸۷ رسید و تمام این آمارها در حالی است که هنوز خبری از تحریم در اقتصاد ایران نبود.

در سال ۱۳۹۰ با توجه به فروش بسیار زیاد نفت بزرگترین درآمد ارزی تاریخ چند دهه اخیر کشور به دست آمد. ما در این سال بیش از ۱۴۶ میلیارد دلار درآمد داشتیم که از این رقم ۱۲۰ میلیارد آن از طریق فروش نفت تامین شد. قاعدتا تحریم باید بیشترین تاثیر خود را بر صادرات و واردات بگذارد که هیچ یک از اینها در سال ۱۳۹۰ قابل مشاهده نیست. درباره تفاوت عملکرد اقتصاد ایران در سال ۱۳۸۱ در قیاس با سال ۱۳۹۰ نیز باید گفت ما در سال ۱۳۸۱ برای حدود چهار درصد رشد اقتصادی که ثبت کردیم وارداتی ۱۰ میلیارد دلاری داشتیم و این یعنی به ازای هر یک درصد رشد اقتصادی ۲.۵ میلیارد دلار واردات. اما در سال ۱۳۹۰ برای رشدی نزدیک به همین رقم حدود ۲۵ میلیارد دلار در هر درصد واردات ثبت شده که این یعنی ما در طول کمتر از ۱۰ سال برای ثبت یک رشد اقتصادی چهار درصدی مجبور به افزایش ۱۰ برابری واردات خود شدیم.

با در کنار هم قرار دادن این آمارها می فهمیم تمام مشکلات اقتصادی ایران ناشی از تحریم ها نیست. در سال ۱۳۹۰ خبری از تحریم نبود که رشد سرمایه گذاری و رشد بهره وری ایران منفی شد. این بدان معناست که اگر بخواهیم اوضاع اقتصاد ایران را به حالت عادی بازگردانیم به چیزی فراتر از لغو تحریم ها احتیاج داریم.

(منبع: سایت حزب ندای ایرانیان)

شوربختانه باید گفت که شاید نظیر اعتقادات نوبخت در میان برخی چهره‌های دولت فعلی مبنی بر اثرگذاری گسترده تحریم‌ها وجود دارد که اعتقاد آنها را به مذاکره با آمریکا برای حل مشکلات سبب شده است!(مسئله‌ای که مقام معظم رهبری نیز به آن اشاره کرده‌اند)

همچنین باید در اشاره به صحبت‌های نوبخت بیان کرد که هرگز نه از چشم افکار عمومی در ایران و نه از چشم مقامات آمریکایی این تناقض فاحش دور می‌ماند که نوبخت در صحبت خود ابتدا از تأثیر گسترده تحریم‌ها بر اقتصاد کشور، آنهم به روایت آمار سخن می‌گوید و چند لحظه بعد اینطور می‌گوید که ما تمام تدبیر خود را به کار گرفتیم تا سرانجام مقامات آمریکایی به فلان قضیه اعتراف کردند.

در ردّ سخنان نوبخت این نکته هم قابل اشاره است که اساساً فرض اینکه تحریم‌ها از فلان سال افزایش یافته‌اند فرض درستی نیست زیرا پذیرفتن این حرف به معنای آنست که آمریکا و اعوانش تا قبل از سال فلان در حال ارائه تخفیف به ایران و مماشات با دولت وقت بوده‌اند.

این در حالی است که آمریکاستیزی دولت قبل در ابتدای مسندنشینی، یعنی در سال ۸۴ بسیار بیشتر از سال ۹۰ و آغاز چرخش‌هایش به سمت خواهش مذاکره به آمریکا به چشم می‌خورد و این مسئله غیر قابل کتمان یقیناً چیزی نبوده است که آمریکا بواسطه آن، قصد کرده باشد مجازات‌های بیشتری را شامل دولت وقت کند!

(و اساساً این نکته هم قابل اشاره است که مشکل آمریکا نه با دولت‌های ایران که با مردم و نظام اسلامی است)

لازم به ذکر است که بخش اعظمی از سیاسیون، نمایندگان مجلس، مقامات و اقتصاددانان کشورمان بارها اعلام کردهاند که اثر تحریمها بر تمام پیکره اقتصاد ایران هیچگاه بیشتر از ۲۰ یا ۳۰ درصد نبوده است.