به گزارش افکارنیوز، پایگاه اینترنتی موسسه دریایی ایالات متحده(یو‌اس‌ان‌آی) روز دوشنبه به تحلیل سفر اخیر امیر حبیب‌الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی به چین پرداخته و نوشته است که پکن به دنبال ارتقا روابط نظامی خود با تهران است.
در ابتدای این گزارش آمده است: «دیدار هفته گذشته میان سران نیروی دریایی ایران و ارتش آزادی‌بخش خلق چین در پکن تازه‌ترین مورد از تلاش‌های دوجانبه برای ارتقا همکاری‌های نظامی و نشانه‌ای از افزایش منافع چین در خاورمیانه است.»
این پایگاه با اشاره به دیدار امیر سیاری با فرمانده نیروی دریایی و وزیر دفاع چین و اظهارات طرفین در مورد تلاش برای ارتقا عملی روابط نظامی، به نقل از وزارت دفاع چین نوشته است: «چانگ(وزیر دفاع چین) در این دیدار گفت که نیروهای مسلح دو کشور در سال‌های اخیر همکاری‌های خوبی در زمینه رزمایش‌های مشترک، آموزش نیروها و دیگر زمینه‌ها داشته‌اند. مراودات بین نیروی دریایی دو کشور نیز مثمر ثمر بوده و ناوگان‌های طرفین سفرهای موفقی به کشور مقابل داشته‌اند.»
نویسنده این گزارش همچنین به اظهارات طرفین مبنی بر افزایش همکاری‌های فنی اشاره کرده و نوشته است که طرفین به دنبال برگزاری رزمایشی در آب‌های عمیق اقیانوس آزاد هستند که در صورت تحقق، بی‌سابقه خواهد بود.
در ماه گذشته میلادی هم دو ناوشکن چینی برای اولین بار در بندر عباس پهلو گرفتند(اینجا) و رزمایش مشترکی را هم در عملیات شناسایی و امداد(SAR) با نیروی دریایی ایران انجام دادند.
پایگاه تحلیلی امور نظامی «جینز» در آن زمان در مورد پهلو‌گیری ناوگان چینی در خلیج فارس نوشته بود: «این سفر بی‌سابقه و مشارکت کشتی‌های چینی در یک عملیات مشترک شناسایی و امداد در خلیج فارس، می‌تواند تلاشی برای ارتقا همکاری‌های مشترک میان دو نیروی دریایی باشد.»
یو‌اس‌آن‌آی در ادامه با بیان این ادعا که چین در دولت قبلی ایران تمایل کمتری به همکاری‌های نظامی با ایران داشت، نوشته است: «انتخاب حسن روحانی در سال ۲۰۱۳ به عنوان رئیس‌جمهوری میانه‌روتر و رشد گروه تروریستی داعش، احتمالا موجب شده تا چین به دنبال روابط نظامی با ایران باشد تا بتواند منافع اقتصادی فزاینده خود در خاورمیانه را تأمین کند.»
پایگاه جینز هم در روز دوشنبه در این رابطه نوشت: پیشرویهای اخیر شبهنظامیان داعش و گروههای مشابه آن، ممکن است چین را به فکر بازنگری در راهبردهایش انداخته و این کشور را واداشته تا به دنبال تمرکزی مناسبتر بر سرمایهگذاری و منابع انرژی، باشد.
