به گزارشافکارنیوز، سامانه راداری «قدیر» سپاه با برد ۱۱۰۰ و ارتفاع ۳۰۰ کیلومتر که اولین بار در رزمایش پیامبر اعظم(ص) ۶ تست شده بود، صبح امروز با حضور امیر فرزاد اسماعیلی فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا(ص) و جمعی از فرماندهان نیروهای مسلح وارد چرخه عملیاتی شد.
از این رادار ساخته شده در مرکز جهاد خودکفایی نیروی هوافضای سپاه برای کشف اهداف هوایی، هواپیماهای رادارگریز(استیلز)، موشک‌های کروز و موشک‌های بالستیک و نیز ماهواره‌های در مدار پایین(لئو) استفاده می‌شود.
سامانه راداری قدیر
نشریه نظامی(اسرائیل دیفنس) چندی پیش در زمان رزمایش پیامبر اعظم(ص) ۶ و در گزارشی با اشاره به رزمایش موشکی ایران اعلام کرد که پیشرفت فناوری و نظامی ایران فراتر از حد تصور کشورهای غربی است.
این نشریه نظامی توضیح داده بود که روشن است صنعت نظامی ایران پیشرفته‌تر از آن است که غرب ارزیابی کرده است. آنچه ایرانی‌ها برای اولین بار بخصوص رادار چندمنظوره بسیار پیشرفته[قدیر] را به نمایش گذاشتند، وجود قدرت تکنولوژی موثر از نوع درجه یک را ثابت می‌کند.
سیستم رادار ضدموشکی ایکس باند
این سیستم یعنی سامانه راداری قدیر بخشی از قدرت نظامی و ظرفیت‌های سیستم پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران در برابر تهدیدات دشمنان را نشان می دهد که با شعار ما می توانیم فرزندان این ملت غیور محقق شده است اما در آن طرف میدان دشمن صهیونستی هم با ساخت دو سامانه ضد موشکی به نام «پیکان» و «گنبد آهنین» به دنبال ایجاد یک محیط امن در برابر تهدیدات نظامی است.
علی رغم هزینه های فراوان٬ هنوز این سامانه های ضد موشکی در برابر هرگونه تهدید موشکی آسیب پذیر محسوب می شوند. برای تحلیل کم و کیف این ماجرا در گزارش زیر به صورت علمی - تحقیقی به چرایی کابوس صهیونیست ها در برابر قدرت ایران هسته ای اشاره می کنیم و در ادامه به ظرفیت ها و تهدیدات سیستم ضد موشکی پیکان رژیم صهیونیستی اشاره خواهیم کرد.
رژیم صهیونیستی و ساکنین سرزمین های اشغالی به دلایل امنیتی٬ سیاسی و ایدئولوژیکی، بیشترین نگرانی را تا کنون نسبت به برنامه هسته ای ایران ابراز کرده‌اند و از هرگونه سیاه نمایی و دروغ پراکنی علیه برنامه صلح آمیز هسته‌ای ما دریغ نکرده‌اند. مدت هاست در داخل رژیم صهیونیستی بحثبر سر آن نیست که آیا ایران یک خطر هسته ای محسوب می شود یا نه، بلکه بحثبر سر آن است که چگونه باید با خطر هسته ای این کشور مقابله کرد.
به عبارت دیگر رژیم صهیونیستی جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یک رژیم هسته ای غیرقابل بازگشت پذیرفته است. مقامات تل آویو از مکتب «بگین» تبعیت می کنند که معتقد بود هیچ کشوری در منطقه نباید به دانش هسته ای دست یابد و اسراییل را تهدید کند، اما اکنون با ظهور ایران هسته ای، آموزه های این مکتب رنگ باخته است.
بسیاری از اسراییلی ها خطر هسته ای ایران را یک تهدید وجودی برای رژیم صهیونیستی قلمداد می کنند، اما گروهی معتقدند می توان با ایران هسته ای به عنوان یک واقعیت کنار آمد و در هر حال امکان منع ایران از سیر در روند هسته ای وجود ندارد.
از سویی برخی مقامات اسراییلی همچون رییس سابق موساد «افرایم هالوی» معتقدند که خطر هسته ای ایران یک خطر وجودی نیست و حتی فراتر از این، برخی تحلیلگران اسراییلی قائل به آنند که رژیم اسراییل برای ترسیم دشمن فرضی و در چهارچوب تئوری «توهم توطئه» به بزرگنمایی خطر ایران می پردازد.
با این حال موضع رسمی رژیم صهیونیستی آن است که باید به هر نحو با ایران هسته ای به مقابله برخاست و کابوس مرگ را از سر یهودیان زدود.
سپر دفاع ضد موشکی پاتریوت
به نظر می رسد رژیم اشغالگر در هر دوره و زمانی فقط به راهکار نظامی جهت بازداری ایران از روند هسته ای می اندیشد، هر چند اقدام نظامی خالی از پیامدهای سوء برای این رژیم نخواهد بود. اما شالوده اصلی صهیونیست ها برای مقابله احتمالی با ایران پدافند عامل در برابر تهدید است.
شالوده اصلی پدافند عامل اسرائیل در برابر ایران سیستم ضد موشک‌های بالستیک «پیکان»(آرو) است. این برنامه که با هدف ردگیری موشک‌های بالستیک میان‌برد و کوتاه برد طراحی شده است قرار است به ویژه تهدید ناشی از موشک‌های زمین به زمین ایران را برطرف سازد. سیستم «گنبد آهنین»(آیرون دوم) که یک سیستم مجزا و حیاتی برای صهیونیست ها بوده و با هدف دفع خطرات کوتاه برد طراحی شده است اساساً در راستای ردگیری و دفع حملات راکتی از سمت غزه و لبنان استفاده می‌گردد. در حال حاضر، تهدیدات هوایی از سمت غزه و لبنان شلیک کلاهک‌های غیرمتعارف یا تسلیحات کشتارجمعی را شامل نمی‌شوند.
صهیونیست ها نتایج آزمایش‌های انجام گرفته بر روی سیستم «پیکان» و سیستم «گنبد آهنین» امیدوارکننده ارزیابی می کنند و امیدوارند که برنامه «پیکان» از لحاظ ردگیری و دفع تهدیدات کاملاً قابل‌اطمینان و کارآمد باشد تا بتواند از نگاه آن ها تهدیدات ناشی از یک ایران به اصطلاح غیرمنطقی مسلح به تسلیحات هسته‌ای و یا بیولوژیکی را دفع کند.
موشک ضد بالستیک گیج کننده صهیوآمریکایی
با این حال، یک مشکل جدی در ارتباط با این محاسبات خوش‌بینانه وجود دارد. هیچ سیستم دفاعی ضد موشک‌های بالستیک را نمی‌توان در نگاه اول «قابل اتکا» یا «غیرقابل اتکا» دانست. اتکاپذیری در زمینه دفع تهدیدات یک مفهوم ذاتاً «نرم» است؛ هر سیستم دفاع موشکی دارای «نَشتی» هایی است. این امر که چنین نشتی‌هایی در محدوده‌های قابل‌قبول قرار می‌گیرند یا نه عمدتاً به نوع کلاهک‌هایی بستگی دارند که بر روی موشک‌های شلیکی دشمن نصب می‌گردند.
با توجه به اینکه ارتش صهیونیستی یکی از برنامه های عمده خود را بر اساس سیستم دفاعی ضد موشکی در برابر تهدیدات نظامی قرار داده است همین امر یعنی عدم اتکا صدردصدی به سیستم ضد موشک بالستیک به پاشنه آشیل صهیونست ها تبدیل شده است و این مسئله تا آن جا پیش می رود که اسراییل از نقطه ای که به عنوان ابزار قدرت در معادلات جهانی آن را بر می شمارد به نقطه ضعف و آسیب آن ها تبدیل شده است.
در نتیجه اسرائیل باید سریعاً موضع بازدارندگی هسته‌ای خود را تقویت و مجدداً تعریف کند. برای اینکه یک دشمن معقول از انجام حمله‌ای که در سر دارد دلسرد شود چنین دشمنی باید همواره به این موضوع فکر کند که نیروهای پاتک اسرائیل در برابر هرگونه حمله پیشگیرانه‌ای آسیب‌ناپذیر هستند. این دشمن در صورتی که مجبور باشد با سیستم «پیکان» مقابله کند قبل از اینکه در حمله به سرزمین هاس اشغالی پیش‌دستی کند مجبور است همواره به تعداد فزاینده‌ای موشک دسترسی داشته باشد. بنابراین، سیستم «پیکان» مطمئناً با ضعف هایی که دارد آن طور که صهیونست ها توقع دارند نمی‌تواند از امنیت اسرائیل
مراقبت کند.
