به گزارش افکارنیوز، ۱۳آبان امسال و گرامیداشت روز ملی مبارزه با استکبار جهانی امسال رنگ و روی دیگری یافته‌است. بدون تردید نماد بارز استکبار جهانی رژیم ایالات متحده آمریکا است، آمریکایی که حافظه تاریخی مردم ایران در طول حداقل ۶۰ سال گذشته، هیچ تصویر مثبتی از آن در سابقه ذهنی خود ندارد. از دخالت مستقیم در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و بازگرداندن دیکتاتور به کشور و سرنگونی حکومت دکتر مصدق، تا تحمیل قانون نژادپرستانه کاپیتولاسیون و دفاع تمام‌قد از جنایات ضد مردمی محمدرضا پهلوی در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، تا کارنامه سراسر تاریکی
آمریکا در قبال انقلاب اسلامی مردم ایران، هیچ نقطه روشنی که جایی برای امیدواری به تغیر ماهیت ضد ایرانی رژیم ایالات متحده امریکا باشد، دیده نمی‌شود.
نیازی به فهرست کردن جنایات و بدخواهی‌های آمریکا در قبال مردم ایران نیست. دست کم هیچ ایرانی آزاده‌ای با هر طرز تفکری، حمایت همه‌جانبه آمریکا از صدام و کشتار ده‌ها هزار نفر از هم‌میهنانش را فراموش نمی‌کند. تحریم‌های ظالمانه و مشکلاتی که این روز‌ها مردم ایران با آن دست به گریبان هستند هم از آخرین صفحات این سیاهه بلند‌بالا‌است.
در طول سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، و مناسبت‌های پر شماری که مردم ایران برای حمایت از نظام و ارزش‌های خود به خیابان آمده یا در مراسمی شرکت کردهاند، مراسم روز ۱۳ آبان وضعیت متفاوتی داشته‌است. تبعید امامخمینی به خاطر مخالفت با رژیم امریکایی پهلوی، کشتار دانش‌آموزان به جرم تظاهرات علیه حکومت مورد حمایت آمریکا و تسخیر لانه جاسوسی امریکا در ۱۳ آبان ۵۸ سه مناسبت متفاوتی‌است که این روز را برای همیشه در خاطره تاریخی مردم ایران ماندگار کردهاند.
مراسم روز ۱۳ آبان در طول سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی مانند هر مناسبت دیگری در کنار حضور مردمی، از حمایت و پشتیبانی دولتی نیز برخوردار بوده‌است. این مهم اگرچه از نزدیکی ماهیت دولت و مردم در ایران سرچشمه می‌گیرد، اما همواره منتقدان ومخالفان نظام جمهوری اسلامی، مناسبت‌های اینچنینی را مراسمی دولتی خوانده‌اند و حتی در شرایطی که میلیون‌ها ایرانی در مراسمی مانند تظاهرات روز قدس یا راهپیمایی ۲۲ بهمن حضور می‌یابند، آن تبلیغات دولتی لقب داده‌اند.
آنگونه که از شواهد پیداست، و متأثر از شرایط حاکم بر فضای مذاکرات ایران و کشورهای غربی بر سر برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران، و به خصوص در پی مذاکرات هرچند کوتاه، اما مستقیم میان مقامات دولتی ایران و آمریکا، امسال، نه تنها نشانه‌ای از سوی مقامات رسمی دولتی در کشور برای یادآوری جنایات امریکا علیه مردم ایران به چشم‌نمی‌آید، که برخی حرکت‌ها از جمله پایین کشیدن تابلوهای تبلیغاتی با محوریت بیاعتمادی به امریکا و غیر قانونی خواندن نصب آن از طرف بعضی مقام‌های رسمی، جهتی مخالف حرکت سالانه ضد امریکایی مردم توسط دولت را نشان می‌دهد.
با این وجود، به جز اظهارات مردمی در محافل خصوصی و خانوادگی و فضای مجازی و رسانهای، گسترش نمادهایی که ادامه بیاعتمادی مردم ایران به دولت امریکا را نشانمیدهد، بیانگر آن است که بخش قابل توجهی از مردم، در این مسیر، مانند مسئولان دولتی فکر نمیکنند و برای گرامیداشت یومالله ۱۳ آبان، روزی که امامخمینی آن را انقلابی بزرگتر از انقلاب اول خواند، عزمشان را جزم کردهاند. از این رو به جرأت میتوان ادعا کرد که ۱۳ آبان ۱۳۹۲ در میان همه مراسم روزهای ۱۳ آبانهایی که برای یادآوری دشمنی آمریکا با مردم ایران برگزار شده، رنگ و روی دیگری دارد. ۱۳ آبان امسال شاید مردمیترین ۱۳
آبان تاریخ انقلاب اسلامی باشد، مگر اینکه مسئولان دولتی اراده کنند که در اولین گام برای یک مراسم بزرگ ملی از مردم عقب نمانند.
