با نزدیک شدن به زمان برگزاری انتخابات به نظر می رسد اصلاح طلبان بیش از اندازه به پیروزی هاشمی امید بسته اند، اما مردی که آنان تصور می کنند پیروزی‌اش چاره مشکلات آن ها است، تا چه اندازه خود را از اصلاح طلبان می داند؟ و اساساً نباید تصور کرد هاشمی اصلاح طلبان را نردبان رسیدن خود به قدرت قرار داده است؟
به گزارشافکارنیوز،اصلاح طلبان درحالی دل در گرو پیروزی هاشمی رفسنجانی بسته‌اند که رهبران این جریان سیاسی به خوبی می دانند هاشمی عملاً هیچگاه هنگامی که در راس قدرت قرار داشته است خواسته های آنان را عملی نکرده و همواره نیروها و کادرهای تشکیلاتی خود را در مسند امور ترجیح داده است.
در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ شمسی یعنی زمانی که هاشمی در اوج قدرت قرار داشت، همواره از او به عنوان نمایده راست سنتی نام برده می شد، سیاستمداری که بعدها توانست نیروهای وفادار به خود را در قالب حزب کارگزاران سازندگی سازماندهی کرده ابتدا جناح چپ قدیم را منزوی و سپس راه خود را از جناح راست نیز جدا کرد.
هاشمی رفسنجانی در آن سال ها به عنوان شاخص جامعه روحانیت مبارز قدرت را در دست گرفت و تلاش کرد چپ های انقلابی را از قدرت براند، مجموعه کش مکش هایی که از آن ها به عنوان تنش های روزافزون میان مجلس سوم و دولت پنجم یاد می شد.
در نهایت یاران هاشمی برای تفوق بر چپ های تندرو حزب کارگزاران را تشکیل دادند، حزبی که هویت وجودی خود را از هاشمی رفسنجانی داشت و هرچند بعدها مجبور شد در مواردی نسبت به حمایت هاشمی نا امید شود اما همواره این حزب تنها پناهگاه هاشمی در طول ۲۰ سال گذشته بوده است.
همچنین باید به خاطر داشت علی رغم نزدیکی اجباری اعضای این حزب به چپ های انقلابی در دوره های بعد از دوم خرداد، حزب همچنان هاشمی را پدر معنوی خود می دانست و اگر با چپ های اینک دوم خردادی شده ائتلاف می کرد از سر اجبار بود نه آنکه این دو اعتقادی به سیاست های یکدیگر داشته باشند.
اکنون که هاشمی رفسنجانی در آستانه انتخاب ریاست جمهوری یازدهم تصمیم به شرکت در آن گرفته است می توان اطمینان داشت او در نهایت تنها به مجموعه کارگزاران اعتماد کند، امری که باعثمی شود انتظارهای اصلاح طلبان حتی درصورت تایید صلاحیت و پیروزی هاشمی در انتخابات برآورده نشود و خود این طیف سیاسی از فردای روز انتخابات به رقابت با جریان پیروز بپردازد.
هاشمی اکنون حتی اعضای ستادش را نیز مشخص کرده، افرادی که بیش از آنکه دل در گرو اصلاحات و سید محمد خاتمی داشته باشند، وفادار به هاشمی رفسنجانی بوده برای برآورده کردن منویات سیاسی وی تلاش می کنند.
بنابراین چندان دور از ذهن نخواهد بود اگر ادعا کنیم در نهایت و پس از اتمام انتخابات و پیروزی فرضی هاشمی، این افراد کارگزاران هستند که قدرت را قبضه می کنند و اصلاح طلبان در آن زمان نیز همچنان نتوانند از انزوا بیرون بیایند.
واقعیتی که این روزها ظاهراً در هیاهوی تبلیغاتی برای هاشمی رفسنجانی نادیده گرفته می شود، به عبارت دیگر باید به خاطر داشت هاشمی رفسنجانی که در سال های پیشین و در اوج رقابت های میان چپ و راست توانست با زیرکی خود را از وابسته بودن به یکی از این دو جناح دور بدارد اینبار و در اواخر عمر سیاسی اش هرگز تن به اصلاحات نخواد داد، چه آنکه هاشمی اگر امروز از اصولگرایان ناراحت و عصبانی است از رفتار سالهای گذشته اصلاح طلبان هم چندان دل خوشی ندارد.
در واقع این اصلاح طلبان بودند که برای نخستین بار نقدهای صریحی علیه هاشمی در جامعه مطرح کردند و لقب " عالیجناب سرخ پوش " نیز از قلم یکی از همین روزنامه‌نگاران اصلاح طلب بیرون تراوید و بر قبای آیت الله چسبید.
دولت سازندگی که هاشمی بسیار به بازتاب پیروزی های آن در جامعه امید داشت و در واقع ما حصل عمر سیاسی هاشمی بود در زمان اصلاحات به شدت نقد می شد و اساساً خود لفظ " اصلاحات " نیز برای مقابله با دستاوردهای هاشمی و اصلاح امور تحت امر رییس جمهور پیشین ابداع شد.
بنابراین نباید فراموش کرد اگر امروز نامزدی هاشمی در انتخابات با استقبال اصلاح طلبان روبرو شده است، تنها به دلیل کوتاه شدن دست هر دو طرف از قدرت در سالهای گذشته بوده و در واقع هیچ اتحاد استراتژیک و عمیقی میان اصلاح طلبان و هاشمی بوجود نخواهد آمد.
چه بسا در صورت پیروزی هاشمی در انتخابات او انتقام گیری را از اردوگاه در هم ریخته اصلاح طلبان آغاز کند، سعنی همان کسانی که برای نخستین بار هاشمی را هدف انتقادات تند و تیز خود قرار دادند.
چنانکه مهدی هاشمی در مکالمه تلفنی با یک روزنامه نگاری فراری به وی یادآوری می کند: این اصلاح طلبان بودند که برای نخستین بار علیه پدرم در انتخابات مجلس ششم موضع گرفتند و شایعات علیه هاشمی را در جامعه رواج دادند، موضوعی که خانواده هاشمی هرگز فراموش نخواهند کرد.
