به گزارش افکارنیوز، سیدرضا اکرمی، عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز درباره سالروز ۱۴ اسفند ماه و سخنرانی بنی صدر در دانشگاه تهران گفت: مطالعه تاریخ و مرور حوادثگذشته با حرف و حدیثزیاد و داستان های سازنده و عبرت آموز همراه است.
وی با اشاره به اینکه خداوند در قرآن مجید به پیامبر اسلام گفته است برای مردم سرگذشت گذشتگان را بازگو کن تا به فکر و اندیشه بروند، اظهار داشت: یکی از خاطرات آموزنده ۱۴ اسفند ۱۳۵۹ است.
اکرمی خاطرنشان کرد: بنی صدر در سال ۱۳۵۸ به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد و حتی امام(ره) با مشورت بزرگان به این جمع بندی رسیدند، برای اقتدار وی و اینکه بتواند کار خود را شایسته انجام دهد، فرماندهی کل قوا را به وی واگذار کنند.
وی با اشاره به اینکه بنی صدر نتوانست یک نخست وزیر بایسته و شایسته را انتخاب و به مجلس معرفی کند، اظهار داشت: آنگاه هم که این مطلب را پذیرفت دیگر تقابل شروع شده بود و کم کم کار به جایی رسید که مخالفت ها با بهشتی به اوج رسید و ترورها نیز شروع شد.
نماینده دوره اول مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: در حادثه ۱۴ اسفند صحنه سازی کردند و بنی صدر کارهایی انجام داد که زیبنده رئیس جمهور در آن شرایط نبود.
وی ادامه داد: زمانی که سخنرانی بنی صدر شب ۱۴ اسفند از تلویزیون پخش شد خیلی از مردم گریستند که چرا رئیس جمهور باید این صحنه ها را به وجود بیاورد.
اکرمی تأکید کرد: بنی صدر خیلی خود فریفته بود و خودش را باور داشت، او با اینکه از ایران، مسائل ایرانیان و روحانیت دور بود خیلی مدعی بود.
عضو جامعه روحانیت مبارز با بیان اینکه بنی صدر بعد از پیروزی انقلاب به ایران بازگشت، اظهار داشت: آن زمان کار دست دولت بود و رئیس جمهور جنبه تشریفاتی داشت و بنی صدر نمی توانست این مسئله را تحمل کند، مدعی بود که همه کارها باید با او هماهنگ شود و در نهایت نیز در سال ۱۳۶۰ امام راحل او را از فرماندهی کل قوا کنار گذاشت و مجلس نیز بر عدم کفایت سیاسی وی رأی داد و اما پذیرفت و بنی صدر به پاریس گریخت.
اکرمی گفت: مردم و به ویژه نسل جوا باید خاطرات ۳۴ سال انقلاب را مرور کنند، از سال ۵۷ تا به حال هر کسی که سرش را پایین انداخته و شروع به کار کرده آبرومند و عزیز بوده است. هرکسی که حرف زیاد زده و ادعای زیادی داشته است، نتوانسته کار شایسته انجام دهد و برای خود، کشور و دولت مشکل ایجاد کرده است.
وی تأکید کرد: اداره جامعه باید به وسیله قانون و سخن فصل الخطاب رهبری باشد و در غیر این صورت اداره کردن جامعه ممکن نیست.
