به گزارش افکارنیوز، کیهان نوشت: «حسن نزیه» یکی از اعضاء مؤسس «جبهه ملی» و «نهضت آزادی» بود که با دیگر جاسوسان آمریکا مانند «هدایت الله متین دفتری» و «عباس امیرانتظام» دوستی نزدیکی داشت و سال ۱۳۵۷ به هیأت مدیره کانون وکلای دادگستری راه یافت و از این دوره، مبارزات او علیه اسلام چهره علنی تر به خود گرفت تا جایی که حتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در خرداد ۱۳۵۸ گفت اجرای احکام اسلامی نه ممکن است و نه مفید! پس از واکنش های شهیدان بهشتی و باهنر و اعتراضات گسترده مردم به این سخنان، نزیه ایران را ترک کرد و ابتدا در مصاحبه های خود به توهین به امام خمینی(ره) پرداخت. سپس به همراه چهره های بدنامی چون «پرویز صیاد» و «مهشید امیرشاهی» بیانیه ای را در حمایت از «سلمان رشدی»(نویسنده مرتد آیات شیطانی) منتشر کرد. این مواضع در حالی بود که در ۲ اسفند ۱۳۵۷ نزیه با هدف بسترسازی برای نفوذ به ساختار حاکمیت، با انتشار مطلبی در «روزنامه کیهان» از امام خمینی(ره) به عنوان یک «رهبر بزرگ مذهبی و ملی با اندیشه های مترقی و دنیاپسند» یاد کرده بود، اما بلافاصله پس از فرار از ایران با انتشار نامه ای سرگشاده در موضع گیری متضادی اظهار داشت: «من مبارزه با شما[امام خمینی] را از پاریس شروع کردم و در ماه سوم بعد از انقلاب بود که عدم امکان اسلامی کردن حکومت و اداره مملکت را… مطرح ساختم.»

با این حال، سایت «تاریخ ایرانی» برای تطهیر این جاسوس CIA نه تنها به مواضع منافقانه «حسن نزیه» و مأموریت هایش برای آمریکا نپرداخته است، بلکه حتی اشاره ای به پیوندهای تنگاتنگ او با حزب منحله «خلق مسلمان» نکرده و کارنامه سیاسی نزیه پس از فرار از کشور را صرفاً به یک جمله تقلیل داده است! «تاریخ ایرانی» چنین القاء می کند که «حسن نزیه» از مواضع ضدانقلابی خود دست کشیده و در سال های اخیر سکوت کرده است، اما برخلاف این ادعا، نزیه به سبب ابتلا به بیماری آلزایمر و فراموشی از صحنه سیاست کناره گرفت و تا پیش از بیماری اش یکسره در خدمت اهداف آمریکا و غرب برای مبارزه با جمهوری اسلامی بود.

از سوی دیگر، «تاریخ ایرانی» که ادعای فعالیت حرفه ای در حوزه تاریخ نگاری را دارد و نویسندگان آن در این سایت و نشریاتی مانند «مهرنامه» و «آسمان» و «تجربه» می کوشند تا جعلیات خود را به عنوان مستندات تاریخی به خورد مخاطبانشان بدهند، اشتباهات فاحش دیگری را نیز در زمینه روایت وقایع دوران انقلاب و نقش اشخاص گوناگون دارند. برای نمونه، در مرثیه سرایی «تاریخ ایرانی» برای «حسن نزیه» از «احمد متین دفتری» به عنوان یکی از «۲۸ چهره ملی گرای مخالف رژیم شاه» در سال ۱۳۵۶ یاد شده است؛ در حالی که وی جوان ترین نخست وزیر دوران رضاشاه در سال ۱۳۱۸ و از مخالفان سرسخت ملی شدن نفت به شمار می رفت که در سال ۱۳۵۰ مرد.

روزنامه «کیهان» در سال ۱۳۷۷ زندگی و حرفه «حسن نزیه» را در صفحه پاورقی «نیمه پنهان» به چاپ رساند و سپس آن را در جلد اول مجموعه کتاب های تاریخی نیمه پنهان(سیمای کارگزاران فرهنگ و سیاست) روانه بازار نشر کرد. نزیه در مصاحبه ای با «رادیو اسرائیل»(۱۱/۳ / ۱۳۷۷) در واکنش به افشاگری های «کیهان» فقط به ذکر یک جمله بسنده کرد و گفت: «شاه در کتاب پاسخ به تاریخ از بنده به نیکی یاد کرده اند!»

عملكرد سايتها و نشريات زنجيره اي اصلاح طلبان مانند تاريخ ايراني بيش از آنكه روايتگر تاريخ ايران و انقلاب اسلامي باشد، در خدمت جعل وقايع كليدي تاريخ معاصر است و در ماجراهايي مانند پرونده سينما ركس آبادان و... نيز همين رويه را پي گرفته بودند. گفتني است اين سايت كه در حوزه تاريخ نگاري همسو با رسانه هايي مانند بي بي سي و راديو فردا عمل مي كند، ماه گذشته در يك پروژه هدفمند ضمن مصاحبه با خاتمي و برخي از روزنامه نگاران قديمي به تحريف تاريخچه و كارنامه روزنامه كيهان دست زد و در آن با وارونه نمايي برخي از رخدادها كه به صورت سند مكتوب موجود و غيرقابل تحريف است به تمجيد از خاتمي پرداخت!