یک.تقارن اعیاد شعبانیه و دهه فجر ، تطبیق زمان و معناست. سوم شعبان، سالروز میلاد سیدالشهدا علیه‌السلام است و دهه فجر، یادآور روزهای پیروزی نهضت پیروانش. حاج قاسم زیبا می‌گفت که ما ملت امام حسینیم. شروع نهضت پدران و مادران ما هم از محرم‌های شورانگیز دهه ۴۰ شمسی بود، چنان‌که تداوم و تثبیتش در این سال‌ها هم از همان ریشه است.
دو.دهه فجر تنها یادآور یک دوران باشکوه یا جشن یک پیروزی نیست، بلکه تلنگر و تذکر هم هست. جمهوری اسلامی صرفا یک نهاد نیست که در پی یک انقلاب آمده باشد و امروز تنها در استقرار و برقرار باشد، بلکه یک نهضت است و روز به روز و سال‌به‌سال نو می‌شود. از همین جهت است که انقلاب اسلامی و جریان برآمده از آن نهضت است. نهضتی به رهبری امام خمینی و برگرفته از تعالیم حسینی.
سه. نقطه اتکای اصلی ملت ما در فجر انقلاب اسلامی، تمسک به آرمان امام حسین (ع) بود. رمز پیروزی ما در تمام مراحل همین بود. شهید صیاد شیرازی نقل می‌کرد در عملیات فتح المبین، وقتی کار بالا گرفت، همه از کار بریدیم و مصطفی ردانی پور (که بعدها شهید شد) روضه سیدالشهدا خواند. روضه و اشک که تمام شد از بیسیم ها یک‌به‌یک صدای فتح سنگرهای مختلف دشمن رسید. در نه دی هم، این جوشش دستگاه سیدالشهدا بود که موجب بیداری شد. این یک خط خودش روضه است: صدها سال است که خون بر زمین ریخته سیدالشهدا، درخت نهضت حسینی را تناور می‌کند، درختی که شاخه‌ای از آن امروز ملقب به نهضت فرزندان خمینی است.
چهار. کلید پیروزی دیروز، کلید پیروزی امروز و فرداست. رفت و آمد این و آن و تهدید و تحریم و ترامپ و تیر و تفنگ، نسخه‌هایی هستند که بارها در برابر نهضت حسینی سر خم کرده‌اند. جای هیچ نگرانی نیست. نهضت ما روزهای سخت بسیار به خود دیده است و به حول و قوه الهی از این مرحله هم عبور خواهد کرد. نقطه آسیب‌پذیری ما آنجایی نیست بر سر آرمان‌های نهضت حسینی پای بفشریم. نسخه حسینی، ضامن پیروزی ماست، بلکه نقطه آسیب ما آنجاست که از مرام و مسلک حسینی فاصله بگیریم که نخواهیم گرفت، ان شاءالله.
نویسنده : سیدمحمد بحرینیان
