«والله، هر کس تیری به‌سمت این نظام انداخت، آواره شد...»، این جمله یکی از گفته‌های معروف سردار شهید حاج قاسم سلیمانی است که چند سال پیش از شهادتش در یک سخنرانی بیان کرد.
او نه‌فقط فرمانده‌ای نظامی، بلکه سیاستمداری متفکّر بود که جامعه را به‌خوبی می‌شناخت، سخنان دیگری نیز از او درخصوص ارتباط اقشار مختلف جامعه در اذهان باقی مانده است.
این روزها که برخی از عناصر ضد ملت ایران، از جمله مصی علینژاد به آوارگی در غربت اعتراف کرده‌اند، معنای عمیق و پیش‌بینی مهم حاج قاسم بیش از پیش تجلی می‌یابد.
هر کس که به ملت و کشور خود خیانت کند، برود و آن را ترک گوید، سرانجامی جز آوارگی نخواهد داشت، چون خانۀ دشمن هرچقدر هم پرزرق‌وبرق باشد و آبگوشت آن چرب باشد، خانۀ مادری نیست و عسل آن، زهر است.
مصی علینژاد، فعال ضد ایران و ضد انقلاب، اخیراً گفته است که در سه سال گذشته حدود 21 بار نقل‌مکان کرده است، جایی به‌عنوان خانه ندارد و از او خواسته شده است که برای محافظت بیشتر در مکانی مخفی و با هویت تغییریافته زندگی کند.
مانند او، کسانی بودند که در اغتشاشات 1401 به فعالیت‌های مختلف علیه کشور و مردم ایران پرداختند. در موج به‌راه‌افتاده از سوی دشمن، برخی بازیگران و هنرمندان نیز با اشتباه محاسباتی وارد بازی‌ای شدند که اکنون، پس از دو سال از شکست پروژه اغتشاشات، زمزمه‌های پشیمانی و اعتراف به تصمیمات اشتباه خود را سر می‌دهند.
این سخنان علینژاد، اعتراف یک فعال ضدانقلاب است که طی دو سال، از تلاش برای براندازی و توهم وارد کردن ضربه به جمهوری اسلامی، به زندگی مخفیانه و گوشه‌نشینی با هویت جعلی راهنمایی شده است.
او می‌گوید: «دولت آمریکا به من اعلام کرده که برای محافظت سنگین، باید اسم، آی‌دی، شناسنامه و احتمالاً چهره‌ام را تغییر دهم، ولی من آن را نمی‌پذیرم، البته این موضوع در آمریکا خیلی مهم است و از نظر حمایتی به من گفته‌اند که؛ "تا آخر عمر احتمالاً زندگی‌ات تأمین است، اما برو و در گوشه‌ای پنهان شو."»
این نهایت ولخرجی و دست‌ودل‌بازی آمریکا برای حمایت از یکی از اجیرشدگان خودش است: «بایگانیِ محافظت‌شده!»، سرنوشت کسانی که علیه جمهوری اسلامی و ملت ایران شورش کرده و قصد ضربه‌زدن داشته باشند، آوارگی و پنهان شدن در گوشه‌ای با هویتی دیگر خواهد بود.
