علیرضا کمیلی، فعال فضای مجازی در تلگرام نوشت: قدرت اقسامی دارد که این روز‌ها و در زمانه تصمیمات سخت، عیار آن مشخص‌تر می‌شود. خیلی از کشور‌ها قدرت موشکی و ارتش و نیروی هوایی دارند ولی چرا در زمانه وحشتناک این روز‌های غزه، خبری از بکارگیری آن یا حتی استفاده از آن بمثابه یک تهدید برای قاتلان روزانه مسلمانان نیست؟!
حتی در لایه پایین‌تر یعنی قدرت سیاسی و اقتصادی هم امروز کارایی خاصی از جهان اسلام نمی‌بینیم! مثلا اتحادیه عرب، سازمان همکاری‌های اسلامی یا خود عربستان و اندونزی و ترکیه و... چه اقدام درخوری برای ایجاد فشار سیاسی و اقتصادی بر رژِیم موقت انجام دادند؟
در ساحت اندیشه‌ای نیز فکر غربگرایان مسلمان، ذیل ایده « حقوق بشر » یا فکر اتحاد جهان عرب ذیل ایده «قومی عربی» نتوانسته کارایی و خاصیت خاصی از خود نشان بدهد که قطعا آنان را با بن بست بیشتر مواجه خواهد کرد و دلبستگان به خودشان را ناامیدتر خواهد کرد.
اینها نشان می‌دهد که عنصر «استقلال» در مساله قدرت مهمتر از هر چیزی است. قدرت عاریه‌ای که از دیگران گرفته شده نمی‌تواند اساسا یک قدرت حقیقی محسوب بشود چرا که در زمان «تصمیم» آنرا غایب می‌بینیم! کوچکترین اقدام برای استفاده از ابزار‌های قدرت نیز در اختیار صاحبان ظاهری آنان نیست؛ لذا باید گفت ایران تنها قدرت حقیقی جهان اسلام است چرا که به معنای واقعی کلمه تصمیم را خودش می‌گیرد و لازم نیست از کسی اجازه داشته باشد.
طبعا این به معنای عدم لحاظ ملاحظات و مصالح کشور و منطقه نیست ولی بمعنای وجود استقلال می‌باشد. بمعنای برتری در قدرت هم نیست ولی بمعنای تملک مفهوم «رقیب» برای ابرقدرت‌ها هست. مفهومی که امیدوارم نخبگان ما بیش از گذشته درباره آن با جهان سخن بگویند چرا که رمز آزادشدن ملت‌های دربند منطقه، استقلال است و بس!
گرچه تشکیل جبهه‌ها و اتحادیه‌های اسلامی یکی از راهبرد‌های تقویت این استقلال است ولی حتما ساختار سیاست داخلی کشور‌ها مهمتر است. کشوری که بر آراء مردم خود متکی باشد در صورت وجود «اندیشه انقلابی» می‌تواند «تصمیم مستقل» هم بگیرد. در ترکیه گرچه رای مردم وجود دارد ولی اندیشه مسامحه کار مانع تصمیم درست است ولی در عین حال برخی اقدامات مستقل مثل قطع ظاهری صدور کالا به رژیم صورت گرفته است.
پس باید بیش از گذشته به سه عنصر «اسلام انقلابی» و «قدرت مستقل» و «دولت مردمی» فکر کرد. لطفا شما هم بنویسید!
