تهدید یا تنش‌زدایی؛ چرا فقط ایران خویشتنداری کند؟

منوچهر جعفرزاده در یادداشتی نوشت: همان هایی که علیرغم نقض فاحش حقوق بشر و قوانین بین المللی رژیم صهیونیستی ، جمهوری اسلامی ایران را به خویشتن داری در مقابل اقدامات خلاف قوانین بین الملل بچه ناخلف و لوس و ننر سیاسی خود یعنی رژیم صهونیستی و رهبران ناخلف تر آن از جمله نتانیاهو، دعوت میکنند، وقتی نوبت به پاسخگویی رژیم صهونیستی می‌رسد، با استفاده از واژه حق دفاع از خود علاوه بر تشویق و ترغیب آنان به ادامه اقدامات خلاف و غیر انسانیشان، آنها را به پیشرفته ترین سلاحهای تهاجمی و دفاعی نیز مجهز میکنند. 

و البته این یک بوم و دو هوایی اینروزها بعد از پیش بینی حمله غریب الوقوع تلافی جویانه ایران به رژیم صهیونیستی بیش از پیش خود را نشان داده و می‌دهد.

ده ماه اغماض و نه تنها اغماض، بلکه حمایت بی چون و چرای دولت‌های غربی و بویژه امریکا، انگلیس و فرانسه علیرغم مخالفت شدید و تظاهرات های روزانه ضد صهیونیستی شهروندان این کشورها در مخالفت با از بین بردن زیر ساختارها، ویرانی شهرها و کشتار بیش از ۳۵ هزار غیر نظامی، که اکثریت غریب به اتفاق آنان را زنان و کودکان مظلوم فلسطینی تشکیل می‌دهند، حالا که بوی احتمالی تنبیه رژیم غاصب صهیونیستی توسط جمهوری اسلامی به مشام می‌رسد همه فعال شده و از طریق دیپلماسی و آن هم نه دیپلماسی صلحجویانه بلکه تهدید آمیز سعی دارند تا به ایران بقبولانند که باید از حق مشروعی که طبق اصل ۵۱ منشور ملل متحد به همه کشورهای جهان در دفاع مشروع از خود داده شده است صرف نظر نماید.

متاسفانه کشورهای غربی بجای پیچاندن گوش و کنترل ابصار سردمداران نا خلف رژیم صهیونیستی همیشه سعی معکوس را پیشه خود قرار داده اند. یکی نیست به این آقایان بگوید اگر خویشتن دادی امر خوب و نیکویی است که قطعا است، چرا خودشان تا این حد از این راه و روش و سنت پسندیده بی بهره هستند. همانطوریکه رهبری اشاره فرمودند، دوران بزن و درو به پایان رسیده و مردم به آن سطح از آگاهی رسیده اند که این مسئله را تشخیص بدهند.