انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم در جریان است. هر کسی و گروهی هم سعی می‌کند اثبات کند که کاندیدا یا تفکر او، برای حال و روز امروز ایران مناسب‌تر است. جدا از همه مباحث و مسائلی که در این زمینه وجود دارد، از نکته‌های بدیع انتخابات فعلی، آن است که نیمی از کاندیداهای نهایی، پزشک‌اند. زمانی عرف بود که می‌گفتند سیاست ایران را مهندس‌ها و فنی‌ها اداره می‌کنند؛ حالا ظاهرا باید بگوییم که سیاست ایران دارد روی خوش به پزشک‌ها نشان می‌دهد. همین بهانه، باعث شد تا کمی از معروفترین پزشکان پهنه سیاست ایران بنویسیم.
مسعود پزشکیان
او را البته بیشتر به نمایندگی مجلس می‌شناسیم. هرچند که در دوره‌ای، وزیر بهداشت هم بوده است. این کاندیدای اخیر ریاست‌جمهوری، البته پزشکی خوانده و در گرایش تخصص خود نیز، جراحی عمومی و جراحی قلب را تمام کرد. او در دوره‌ای، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تبریز هم بوده.
امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی
او را در انتخابات سیزدهم ریاست‌جمهوری هم دیدیم؛ مردی که حالا در کسوت ریاست بنیاد شهید ایفای نقش می‌کند؛ نقشی که البته با استعفای او از نمایندگی مجلس صورت واقعیت به خودش گرفت. جالب است بدانید که این چهره نیز، متخصص گوش و حلق و بینی بوده و قبل از نمایندگی مجلس، رئیس دانشگاه علوم پزشکی سمنان هم بوده است.
علیرضا زاکانی
و اما شهردار تهران که از نمایندگی مجلس استعفا داد تا سکان هدایت پایتخت را به دست بگیرد، نیز جزو سیاستمداران و دولتمردانی است که نسبتی با دنیای پزشکی دارد؛ او بعد از پایان جنگ، راهی دانشگاه علوم پزشکی شده و توانست مدرک پزشکی عمومی‌اش را دریافت کند. در دهه هشتاد شمسی هم که مدرک تخصصی پزشکی هسته‌ای خود را گرفت.
علی اکبر ولایتی
گفته می‌شود که طولانی‌ترین دوره تصدی‌گری وزارت امور خارجه، در اختیار این فرد است؛ 16 سال. اما جالب است بدانید که او در اصل، متخصص اطفال است و در حوزه پزشکی نیز، خدمات مختلفی را انجام داده است. او دوره پزشکی خود را در دانشگاه تهران به پایان رسید و برای تخصص طب اطفال نیز به دانشکده پزشکی جان هاپکینز رفت.
سید محمد رضا خاتمی
البته این سال‌ها کمتر از او خبری می‌شنویم، اما در دهه هفتاد و هشتاد شمسی، حسابی فعال بود. برادر رئیس‌جمهور دوران اصلاحات، که نماینده مجلس شده و معاون وزیر بهداشت هم بود، دبیرکل یکی از احزاب مطرح آن زمان نیز شد. او فوق تخصص نفرولوژی یا هان بیماری‌های کلیه را دارد.
مصطفی معین
او را نیز در کسوت نمایندگی مجلس و کاندیداتوری ریاست‌جمهوری و وزارت نیز دیده‌ایم و چهره‌ای نام آشنا برای ایرانیان است. این استاد آلرژی و ایمونولوژی بالینی، البته در نقش وزیر علوم ظاهر شد و حالا نیز در حوزه‌های پزشکی، هر از چندی اخباری از او می‌شنویم. او همچنین تخصص اطفال را هم گذرانده است.
ابراهیم یزدی
او نیز از سیاستمداران نام آشنای ایرانی است که خط و ربطی با دنیای پزشکی دارد؛ هرچند که تخصصش داروسازی است. وزیر خارجه و معاون نخست‌وزیر دولت موقت، مهندسی مواد غذایی را نیز نیمه‌کاره رها کرد ولی مدت‌ها در یک دانشکده پزشکی، با بخش آسیب‌شناسی و فارماکولوژی هم همکاری کرده و در زمینه سرطان پژوهش می‌کرد.
علیرضا مرندی
البته مرندی در جای درست خود قرار گرفت و سعی نکرد که زیاد وارد عرصه‌های دیگر مدیریتی شود؛ اما با این حال جزو دولتمردان مشهور ایرانی قرار می‌گیرد. او پزشک اطفال بوده و سال‌ها وزیر بهداشت بوده و در حال حاضر رئیس فرهنگستان علوم پزشکی هم هست. البته سابقه دو دوره نمایندگی مجلس را هم دارد. مرندی کسوت‌های اجرایی در مراکز درمانی آمریکا را هم در سوابق خود دارد.
کامران باقری لنکرانی
این چهره را هم بیشتر در کسوت وزیر بهداشت می‌شناسیم؛ درست بعد از روزگار وزارت مسعود پزشکیان. اما حضور او در جبهه پایداری و ورودش به انتخابات ریاست‌جمهوری، باعث شد تا تصویری دیگر از این متخصص بیماری‌های داخلی که منشأ خدمات زیادی در شیراز هم بوده، ساخته شود. او فوق تخصص بیماری‌های گوارش و کبد را هم در سوابق علمی خود دارد.
عباس شیبانی
این پیر عرصه سیاست ایران نیز، کلکسیونی از مسئولیت‌های مختلف را در سرگذشت خود داشته است. سال‌ها نیز در دوره پهلوی دوم، زندانی سیاسی بود. جالب این‌که در دولت موقت بعد از انقلاب، با این که پزشک بود وزیر کشاورزی شد. او کاندیدای ریاست‌جمهوری هم شد؛ و بیشتر ایرانیان یادشان مانده که با هاشمی رفسنجانی رقابت می‌کرد.
