آیت‌الله ضیاء الدین نجفی تهرانی، امام جماعت مسجد جامع نبی اکرم(ص) و مسئول حوزه علمیه شرق تهران پس از یک دوره بیماری دار فانی را وداع گفت.
وی نویسنده و محقق حوزوی است که شاگردان بسیاری را در حوزه و دانشگاه تربیت کرده است.همچنین از درس فلسفه آیات علامه طباطبایی(ره)، محمد شاه آبادی، آقا یحیی انصاری شیرازی، حاج آقا رضا صدر (اخوی امام موسی صدر) و شهید مطهری بهره برده است.
آیت الله نجفی تهرانی در علم هیأت نجوم از شاگردان علامه حسن زاده آملی و در عرفان و اخلاق (به مدت ۱۰ سال) شاگردِ آیت‌الله العظمی بهجت و آیت‌الله بهاءالدینی بوده است، وی همچنین در فقه و اصول، از محضر آیات عظام گلپایگانی، حائری یزدی و آمیرزاهاشم آملی بهره‌مند شده است.
بالغ بر ۲۰ جلد اثر توسط وی در رشته های فقه، اصول، تفسیر، تاریخ و معارف نوشته شده و ایشان، نماینده مراجع معظم تقلید در امور پاسخ‌گویی به مسائل شرعی نیز است. حوزه علمیه و مسجد جامع نبی اکرم (ص) در شرق تهران، پایگاه مبارزات انقلابی ایشان و مرکز پشتیانی از رزمندگان در هشت سال دفاع مقدس بوده و اکنون، محل پرورش و آموزش سربازان امام زمان (عج) و مراجعه متدینین و مومنین است.
مختصری از زندگینامه آیت‌الله ضیاء الدین نجفی
معظم له در سال ۱۳۲۵ شمسی در شهر مقدس نجف اشرف، جوار مرقد مطهر حضرت امیرالمومنین علی (ع) در بیت فقاهت دیده به جهان گشود و نام او را ضیاء الدین گذاردند. خاندان نجفی عموماً از فقهای نامدار شیعه و از مفاخر رجال مرجعیت و روحانیت عصر خویش بوده و طبق مدارک موجود در صده های متوالی از پرورش یافتگان بزرگانی همچون مقدس اردبیلی، شیخ بهایی، شیخ انصاری، میرزای نائینی، میرزای شیرازی، آخوند خراسانی، سید ابوالحسن اصفهانی و... بوده اند.
فرزند فقاهت
پدر ایشان مرحوم آیت الله العظمی شیخ محمد حسین نجفی عاملی یکی از ستارگان درخشان حوزه علمیه نجف اشرف از پرورش یافتگان درس آیات عظام: میرزای نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ محمد حسین کمپانی، آقا ضیاء الدین عراقی و آیت الحق سید علی قاضی و هم بحث علامه طباطبایی، علامه امینی، آیت الله خویی و یکی از شخصیت های بنام و مورد احترام جامعه علمی نجف بوده اند به طوری در عصر زعامت مرحوم آیت الله العظمی بروجردی با بدرقه جمعی از مراجع معاصر خود از نجف به تهران عزیمت، و عهده دار تدریس و تربیت طلّاب علوم دینی و زعامت امور اجتماعی مردم شدند. وی در تمامی این مدت مورد تکریم امام راحل،آیات عظام و رجال علمی آن روز بوده و در سال ۱۳۶۸ هجری در تهران وفات یافتند و بدن شریفش طی مراسم با شکوهی در تهران و مشهد طبق وصیت، در جوار امام هشتم در ایوان طلا، صحن انقلاب آرمیدند روانش شاد.
ایشان در حدود ۱۴ سالگی یعنی در سال ۱۳۳۷ رسماً فراگیری دروس حوزوی را در تهران آغاز نمودند، دروس مقدماتی و علوم پایه یعنی ادبیات عرب، صرف و نحو، معانی، بیان، بدیع، معانی، منطق و سپس دروس عمومی فقه و اصول شامل دوره ی فقه عمومی کتاب شرح لمعه دمشقیه و اصول الفقه ابتدایی را ابتدا در خدمت پدر و سپس در مدرسه حاج ابوالفتح و در ادامه مدرسه مروی تهران که به سرپرستی آیت الله حاج میرزا احمدی آشتیانی و مدیریت فرزند برومند ایشان آیت الله حاج میرزا باقر آشتیانی بود نزد اساتید بزرگی همچون آیات عظام: آیت الله شیخ عبدالرزاق قائنی و آیت الله سید هاشم حسینی تهرانی و دیگر اساتید برجسته به پایان رساندند و مفتخر به عمامه گذاری و پوشیدن لباس مقدس روحانیت گردید.
شیخ ضیاء الدین نجفی به همراه تحصیل، کار تدریس آغاز نموده و گروهی از طلّاب به خاطر نقدهای علمی و شفافیت در تدریس متون علمی حوزوی برای تلمّذ به سوی ایشان شتافتند به طوری که نبوغ، دقت و عمق تفکر ایشان در مجامع علمی و روحانیت مطرح شد. در همین زمان بود که ایشان کتاب های: تنقیح در اشارات شرح لمعه و کتاب شرح وقت و قبله شرح لمعه و کتاب توضیح المطول و رساله در بحث دلالت منطق را نوشتند.
شیخ ضیاء الدین نجفی در اواخر حیات مرحوم آیت الله بروجردی موفق به تشرف به حوزه علمیه قم ولی نه به قصد اقامت، تا اینکه در سال ۴۸ هجری شمسی در حالی که هنوز ۲۲ بهار از عمرش نمی گذشت، نشاط جوانی آمادگی خود را وقف بهره گیری بیشتر از علوم حوزوی علمیه قم شد و تا سال ۱۳۶۰ از اساتید نامدار و استوانه های علمی حوزه علمیه قم بهره مند گردید.
بعضی از اساتید سطوح عالیه ایشان عبارتند از حضرات آیات: آیت الله فاضل لنکرانی، آیت الله آقا میرزا جواد تبریزی، آیت الله سید محمد باقر سلطانی طباطبائی،آیت الله شیخ علی پناه اشتهاردی، آیت الله شیخ حسین مظاهری اصفهانی و ... .
