محسن پیرهادی ، عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی گفت: موازی کاری ها، ضعف و رویا پردازی وعدم واقع گرایی جمعی از مدیران، مشکلات کشور را دو چندان کرده و سبب ایجاد انباشتی از مسائل و کوچک و بزرگ شده که حل آن‌ها نیازمند مشارکت اجتماعی است.
نماینده مردم تهران در پاسخ به این سوال که چرا ایران برغم ظرفیت و پتاسیل‌های موجود از نظر توسعه و پیشرفت در حوزه اقتصادی و اجتماعی فاصله قابل توجهی با رقبای منطقه‌ای خود دارد؟ گفت: این موضوع تک علتی نیست و ابعاد و علل درونی و بیرونی متعددی دارد، تحریم‌ها به عنوان علت بیرونی، ضعف و ناکارآمدی مدیریتی در ادوار گذشته به عنوان عامل درونی، در شکل گیری این شرایط نقش دارند.
عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی افزود: مضاف بر موانع تحمیلی و ضعف‌های مدیریتی، مانع دیگری هم در پیشبرد و حل به موقع مسائل کشور وجود دارد که به عدم واقع گرایی، رویا پردازی و عدم در نظر گرفتن شرایط حقیقی و موقعیتی واقعی کشور برای چاره جویی و اولویت بندی مسائل در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باز می‌گردد، مجموع این سه عامل یعنی تحریم‌ها، ضعف و عدم واقع گرایی مدیریتی منجر به ایجاد انباشتی از مشکلات شده است که حل آن نیازمند مشارکت و میدان دادن به مردم است.
حل مسائل کشور نیازمند توجه به سرمایه اجتماعی است
نماینده مردم تهران در مجلس تاکید کرد: در کنار ضرورت استناد به واقعیت کشور و گام برداشتن در مسیر رفع کاستی‌ها و موانع، استفاده از ظرفیت سرمایه اجتماعی برای حل این موضوعات ضرورتی غیرقابل اغماض است.
عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی ادامه داد: متاسفانه برغم وجود این ضرورت و اثبات آن در روند توسعه کشور‌های پیشرو دنیا، ما همچنان در سیاستگذاری‌ها و اقدامات اجرایی مان به اصل سرمایه اجتماعی و ظرفیت آن کم توجهی می‌کنیم.
مسئله آب با مشارکت مردم سریعتر حل می‌شود
پیرهادی افزود: حل مسائل کشور بدون در نظر گرفتن سرمایه اجتماعی و جلب مشارکت مردم ممکن نیست، آنچه نیاز امروز کشور است مشارکت مردم در همه امور و میدان دادن به آن‌ها برای سرعت بخشیدن به مسیر توسعه و پیشرفت کشور است.
او ادامه داد: مثلا برای حل مسائلی، چون کم آبی، آلودگی هوا، ترافیک، جنگ نرم و... این امکان وجود دارد که با دخالت دادن سرمایه اجتماعی و با جلب مشارکت مردم مسائل حل شود یا به مرحله بحرانی نرسند، چنان که در بحث مدیریت آب و مهار کم آبی حل این مسئله با مشارکت مردم حتما سریعتر و راحت‌تر انجام می‌شود، اما تاکنون در برنامه ریزی‌ها و سیاستگذاری‌ها مورد توجه قرار نگرفته است چرا که عموما نگاه ما برای حل مسائل به سمت روش‌های غیرمشارکتی و غیرمرتبط با سرمایه اجتماعی است.
ناهماهنگی و موازی کاری محصول بی توجهی به مشارکت اجتماعی است
پیرهادی گفت: در اغلب اولویت بندی‌های ما مسائل و موضوعات اقتصادی دیده و شنیده شده اند و نقش بسیار پررنگی دارند این در حالی است که بدون توجه به ظرفیت اجتماعی پیشبرد مباحث و اولویت‌های دیگر شدنی نیست.
او تاکید کرد که بروز ناهماهنگی و موازی کاری در مسیر تحقق مسائل وموضوعات کشور محصول نادیده گرفتن مشارکت اجتماعی است، در حالی که هر جا به سرمایه اجتماعی و مشارکت مردمی توجه بیشتری شده بازدهی عملکرد و اهداف و سیاستگذاری‌ها بیشتر شده است.
