نشریه انگلیسی «تایمز» گزارش داد ارتش انگلیس در حال تدارک یک طرح تحریک‌آمیز برای حملات هوایی علیه مواضع نیروهای یمنی در دریای سرخ است. بر این مبنا، نظامیان انگلیسی به نیروهای آمریکایی ملحق می‌شوند تا حملاتی موشکی علیه اهداف از پیش برنامه‌ریزی شده متعلق به نیروهای مسلح یمن در دریا یا در داخل خود یمن اجرا کنند. متعاقبا مقامات انصارالله به لندن درباره تبعات هر گونه ماجراجویی در دریای سرخ یا خاک یمن هشدار داده‌اند. هشدارهای صریح مقاومت یمن در حالی به لندن مخابره می‌شود که انصارالله قواعد مقاومت هوشمندانه و ثمربخش را در مواجهه با دشمنان فرامنطقه‌ای و منطقه‌ای بخوبی آموخته است. در تشریح رویکرد دولت و ارتش انگلیس همین بس که ورود پرریسک و از پیش شکست خورده لندن به عرصه تقابل نظامی با مقاومت یمن، بیانگر شوک بسیار سختی است که غرب در دریای سرخ به واسطه ابتکار عمل انصارالله دریافت کرده و هنوز قدرت هضم و تحلیل اولیه آن را نیز ندارد. به عبارت بهتر، در برهه کنونی شاهد واکنش عصبی و خشمگینانه بازیگران غربی در قبال استفاده انصارالله از مزیت استراتژیک، نظامی و جغرافیایی یمن در صیانت از ملت فلسطین هستیم. این واکنش، نشات گرفته از نوعی استیصال بوده نه اقدام خلاقانه! نباید فراموش کرد سال 2014 میلادی، زمانی که محمدبن‌سلمان تصمیم به اشغال یمن و نابودی مقاومت این کشور گرفت، از حمایت مطلق لندن و واشنگتن برخوردار بود. جو بایدن که آن زمان معاون رئیس‌جمهور وقت آمریکا (اوباما) بود، بلافاصله از ایده حمله به یمن استقبال کرد. مقامات انگلیسی نیز به کاخ سفید و ریاض تعهد دادند در کسوت «تسهیل‌گر» این جنایت و نسل‌کشی تمام‌عیار وارد صحنه شوند. آموزش مستمر خلبانان سعودی و اماراتی توسط ارتش انگلیس (با هدف بمباران مناطق گوناگون یمن) و حتی حضور صدها نظامی انگلیسی در نسل‌کشی یمنی‌ها، بیانگر نقش لندن در این جنایت تمام‌عیار محسوب می‌شود. اما انگلیس در این قمار شکست خورد!
اکنون همان جریان مقاومتی که قرار بود طبق محاسبات سنتکام، انگلیسی‌ها و سعودی‌ها تا قبل از سال 2016 میلادی از بین برود، تبدیل به پشتوانه‌ای قدرتمند در دفاع از ساکنان غزه و فلسطینیان شده است. مقامات انگلیسی به وضوح آگاه شده‌اند انصارالله نه‌تنها قدرت اقدام، بلکه قدرت موازنه‌سازی یا حتی «تعیین وضعیت جدید» را در دریای سرخ و باب‌المندب خواهد داشت و ابایی از به کارگیری مولفه‌های قدرت بالقوه و بالفعل خود در این مسیر نخواهد داشت. نباید فراموش کرد تصمیمات ۲ حزب محافظه‌کار و کارگر در خانه شماره 10 داونینگ استریت، هیچ‌گاه در طول دهه‌های اخیر تابعی از منطق راهبردی نبوده و صرفا در راستای بازی کورکورانه لندن در زمین واشنگتن و تل‌آویو قابل توجیه است. از سوی دیگر، دولت کنونی انگلیس (دولت ریشی سوناک) که طبق تحلیل رسانه‌های غرب در آستانه سقوط قرار دارد، بیش از پیش جهت بقای حداقلی، خود را محتاج کاخ سفید و رژیم اشغالگر قدس می‌پندارد. سوناک در حالی سرنوشت خود را به بایدن و نتانیاهو گره زده که وجه اشتراک این ۳ سیاستمدار، چیزی جز «ناکامی مطلق» نخواهد بود. نکته پایانی اینکه تهدیدات لفظی اخیر دولت انگلیس علیه مقاومت یمن اکثرا از زبان «دیوید کامرون» وزیر خارجه کنونی و نخست‌وزیر اسبق این کشور اروپایی صورت می‌گیرد.
دیوید کامرون همان فردی است که در دوران نخست‌وزیری خود، پیش‌بینی کرد همه‌پرسی برگزیت در سال 2016 رای نخواهد آورد. همچنین کامرون همان فردی است که نابودی مقاومت یمن را در تجاوز ائتلاف سعودی به صنعا قطعی قلمداد می‌کرد. با این حال هیچ یک از این پیش‌بینی‌‌ها تحقق پیدا نکرد و بالعکس، تبدیل به پاشنه آشیل کامرون و حزب محافظه‌کار شد. اکنون نیز کامرون با همان اعتماد به نفس کاذب همیشگی خود از حمله به مقاومت یمن خبر می‌دهد! مقاومت یمن تاکنون درس‌های بسیار بزرگی به صاحبان جریان زور و سلطه در منطقه و جهان داده و این بار نیز کامرون و سوناک می‌توانند چنین موضوعی را امتحان کنند!
حنیف غفاری
