کارشناسان معتقدند با وجود تحریمها ی سخت آمریکا با هدف جدا کردن و به حاشیه راندن کاراکاس از بازارهای جهانی انرژی و سرمایه، اقتصاد این کشور به مسیر رشد بازگشته است؛ مسئله‌ای که اثرگذاری این محدودیت‌ها را زیر سوال می‌برد.
اقدامات اجباری آمریکا، پیامدهای مخربی برای مردم عادی ونزوئلا داشته و باعث کاهش تولید نفت این کشور شده است. تاثیر اقتصادی این کاهش تولید، با سقوط قیمت سوخت در سال ۲۰۱۴ تشدید شد؛ در این راستا، بهای نفت برنت در اوایل سال ۲۰۱۶ به کمتر از ۲۷ دلار در هر بشکه رسید.
این تلاقی رویدادها به طور قابل ملاحظه ای دولت ونزوئلا و همچنین شرایط مالی آن را تضعیف کرد. با این حال، متیو اسمیت (Matthew Smith) کارشناس اویل پرایس اذعان کرد: مدتی است مشخص شده که استراتژی واشنگتن برای مهار ونزوئلا و تغییر دولت این کشور شکست خورده است و مردم ونزوئلا کسانی هستند که بیشترین آسیب را از پیامدهای تحریم های ایالات متحده متحمل می‌شوند.
تارنمای اویل پرایس به عنوان نمونه در تشریح بی‌ثمر بودن محدودیت‌های اعمال‌شده بر ونزوئلا اشاره کرد که اقتصاد ونزوئلا در سال ۲۰۲۱ با افزایش ۰.۵ درصدی تولید ناخالص داخلی (GDP) دوباره رشد کرد در حالی که در سال ۲۰۲۲ رشد چشمگیر ۸ درصدی را تجربه کرد که سومین عملکرد برتر اقتصادی در آمریکای جنوبی بود. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی می‌کند تولید ناخالص داخلی ونزوئلا تا سال ۲۰۲۳، ۵ درصد افزایش خواهد یافت.
به گفته اسمیت، دلیل اصلی بهبود وضعیت اقتصادی، موفقیت کاراکاس در یافتن منابع جایگزین سرمایه و بازسازی صنعت نفت است که از نظر اقتصادی برای این کشور حیاتی است.
ونزوئلا در ژوئیه ۲۰۲۳ (تیر و مرداد گذشته) به طور متوسط، ۷۷۲ هزار بشکه نفت در روز تولید کرد که ۴۰ درصد بیشتر از تولید ۵۵۳ هزار بشکه ای در سال ۲۰۲۱ است. به گفته این کارشناس، چنین رشدی در تولید نفت، بدون کمک ایران که در رتبه هشتم تولید نفت در جهان قرار دارد، ممکن نبود.
در ادامه این گزارش آمده است: تهران، حمایت مادی قابل توجهی از جمله تامین مالی، قطعات و تکنسین‌های مورد نیاز برای بازسازی زیرساخت‌های کلیدی نفت را به کاراکاس ارائه می کند. به عنوان نمونه، در ابتدای سال ۲۰۲۳، ایران متعهد شد مجتمع پالایشی پاراگوانا (Paraguaná) با ظرفیت ۹۵۵ هزار بشکه در روز که بزرگ‌ترین تاسیسات از این نوع در ونزوئلا و یکی از بزرگ‌ترین تاسیسات در جهان است را نوسازی کند.
علاوه بر این، دو کشور اخیراً توافقنامه‌ای امضا کردند که به موجب آن هشتمین تولیدکننده بزرگ نفت جهان نه تنها به بازسازی پالایشگاه‌های ونزوئلا، بلکه همچنین به توسعه میادین نفتی متعهد شد و این حمایت ها در نهایت به بهبود و رشد بیشتر تولید ونزوئلا کمک خواهد کرد.
به گفته اسمیت، حضور ایران در ونزوئلا نفوذ این کشور در سراسر آمریکای لاتین را نیز تقویت می‌کند و به تهران اجازه می‌دهد تا هژمونی سنتی منطقه‌ای ایالات متحده را به چالش بکشد. این کارشناس معتقد است که رنج مردم عادی ونزوئلا به دلیل تحریمها، همراه با شکست این اقدامات محدودکننده آمریکا، «زمانی مناسب برای واشنگتن برای تغییر سیاست خود در قبال کاراکاس» است.
کاخ سفید در حال حاضر تحریم‌های موجود علیه کاراکاس را کاهش داده است و به شرکت نفت آمریکایی شورون مجوز از سرگیری استخراج نفت را صادر کرده است و به شرکت‌های ایتالیایی اِنی و رپسول اسپانیا نیز اجازه داده تا صادرات نفت خام از ونزوئلا را در ازای کاهش بدهی‌های معوق و مجوز برخی معاملات با اوراق قرضه شرکت دولتی نفت ونزوئلا (PDVSA) دریافت کنند.
