اگر تنها همان کلیپ یازده ثانیه‌ای را از دقایق شهادت و قتلِ صبر آرمان علی‌وردی دیده باشیم، معنای داعشی در ذهنمان بسط پیدا می‌کند. اگر ویدئوهای کوتاهی که در آن روح‌الله عجمیان ذره ذره کشته می‌شد را دیده باشیم، می‌دانیم که داعشی بودن به اسم نیست، به چهره کریه نیست، به پرچم سیاه نیست. داعشی بودن یک مرام و مسلک است. در جریان حوادث سال گذشته، معترضان به تصریح رهبر انقلاب از طیف‌ها و قشرهای گوناگون بودند و هرگز نمی‌توان آن‌ها را یک‌کاسه کرد؛ اما برخی از افرادی که ادعای معترض بودن داشتند، نام خود را ایرانی گذاشته بودند و متأسفانه به زبان پاک فارسی سخن می‌گفتند، تصویری از خود به نمایش گذاشتند که روی سیاه تکفیری‌ها را هم سفید می‌کرد. این را باید خطاب به خون‌شویانی گفت که منطق نخ‌نما، زرد و دست‌پایین «کار خودشان است» را بر زبان می‌آورند یا برخی دیگر که احیانا آن را باور می‌کنند. در دنیا فقط باسوادی است که مدرک دارد، اما اگر قرار بود بی‌سوادی هم مدرک داشته باشد، باید به کسانی تعلق می‌گرفت که در اتفاقی مثل عملیات تروریستی داعش در شاهچراغ هم این جمله کثیف را بر زبان می‌آورند. تنها توجیهی که تروریست‌های رسانه‌ای برای این ادعای وقیحانه دارند، این است نظام می‌خواهد از این طریق پشتوانه‌ای برای حضور امنیتی بیشتر و جدی‌تر خود بسازد. حال آنکه مگر داعشی قحط است که بخواهیم از تاجیکستان آدم بیاوریم مردم را ترور کند؟ مگر قاتلان علی‌وردی و عجمیان چه از داعشیان کم داشتند؟ ما داعشی وطنی هم داریم و اگر برای برخورد امنیتی با اغتشاش‌گران به دنبال بهانه باشیم که نیستیم، بهترین بهانه خود اغتشاش‌گران هستند. هرچند این یک خطای محاسباتی است که برخی گمان می‌کنند نظام برای حضور نیروهای امنیتی خود محتاج به بهانه است. سال گذشته نیروهای حافظ امنیت با قدرت تمام در مقابل اغتشاش‌گران ایستادند، مگر برای دفاع از جان و مال و ناموس مردم به کسی جواب پس دادند که مثلا امسال محتاج مقدمه‌چینی برای حضور احتمالی خود باشند؟ این نیروها هر وقت که لازم باشد به میدان خواهند آمد و اخلال‌گران را سر جای خود خواهند نشاند و در این مورد از احدی باکی ندارند.
پشتیبان نظام برای دفاع از امنیت مردم خود مردم هستند. دردناک‌تر از شهادت هموطنان و زائران حرم حضرت احمدبن موسی علیهما السلام، سخنانی است که موجب می‌شود شهدای چنین حوادثی یک بار دیگر در اذهان و افکار عمومی هم ترور شوند. آنچه در غروب سرخ یک شنبه در حرم شاهچراغ رخ داد، یک حماسه کربلایی تمام عیار بود و شهدای آن ستارگانی هستند که در آسمان همواره خونین‌رنگ تشیع، می‌درخشند و نام‌شان در زمره مدافعان دین ناب رسول‌الله باقی خواهد ماند. تروریسم رسانه‌ای اما با توهم توطئه شدیداً ایدئولوژیک خود نه تنها داعش را تبرئه می‌کند، بلکه این قهرمانان احترام‌انگیز را هم تبدیل به قربانیانی ترحم‌برانگیز می‌گرداند. تصاویری که از حوادث آن شب خونین برجا مانده، نشان می‌دهد که مردم شهر غزل و احساس، چگونه با دست خالی به جنگ گلوله می‌روند تا حماسه‌ای در سطح مثنوی شاهنامه خلق شود. این مردم، قهرمانند، نه قربانی.
جواد شاملو
