محسن مهدیان طی یادداشتی نوشت: رمضان ۱۴۰۲ را باید با نام مردم به خاطر سپرد. شب احیای دلانگیز، راه پیمایی باشکوه و تا واپسین نقش آفرینی که به نماز عید رسید. فطری متفاوت از همه سالها تا آنجا که باز هم مسوولین امر در برگزاری نماز غافلگیر شدند و جا ماندند و گلایه ها گذاشتند. بماند.
اما مردم ظهور رمضانی شان دیدنی بود. خاصه برای صف اولی ها. آنها که زعیم اند و اما دو زانو باید مقابل صفوف بهم پیوسته مردم نشسته و درس بگیرند. کدام درس؟ درس وحدت. اما درس وحدت چیست؟ پرهیز از اختلاف؟ همکاری؟ و یا فراتر از ایندو همدلی؟ وحدت از همه اینا فراتر است.
اجازه دهید ابعاد وحدت را از منظر و زاویه "رمضان مردم" تحلیل کنیم.
یکم. شب های احیای امسال شورانگیز تر از گذشته بود. مردم به نجوای درون شان آمدند. آمدند برای دوستی با خدا. قرآن به دست اهل بیت را قسم دادند برای دلدادگی، برای بندگی.
در روزگاری که از زمین و آسمان بر سر این کشور آتش شیطانی می ریزند، مردم پرشورتر از گذشته به احیا وشب زنده داری نشستند. آنهم نه تنها در شب های قدر. حداقل یک نمونه در تهران شب هایش دیدنی بود. در پس کوچه های این شهر، هر شام تا سحر روضه بود و مناجات و دعا. سراسر کشور همین بود.
درس اول وحدت چیست؟ عبادت؛ آنهم دست جمعی.
دوم. دستگیری ها این ماه را کمتر گفتند و نوشتند. مردم در این ماه سفره های کریمانه شان چشم نواز است. مهمانی ها و شب نشینی های اقوام و دوستان به جای خود؛ اما باید سبدها و سفره های خیرخواهانه مردم را در سرفصلی جدا نظاره کرد. آنهم در این روزها که ابلیس های اقتصادی تاب و توان این مردم را ربودند و گرانی های طاقت فرسا سفره های مردم را کوچک ساخته است. اما فرهنگ دستگیری و مواسات به این آسانی ها رنگ نمی بازد.
درس دوم همدلی است و دستگیری.
سوم. مردم فردای شب احیا با زبان روزه و در گرمای روز به خیابان آمدند و با مشت های گره کرده و فریادی یک صدا از رژیم بی حیثیت و کودک کش اعلام انزجار کردند. چه اعلام برائتی؛ آنهم شوق انگیز تر و حماسی تر از هرسال. ستودنی نیست؟
درس سوم دشمن شناسی است. قیام علیه اوباش جهانی. قیام علیه ظلم اکبر و شیطان روی زمین.
و چهارم نماز و صفوفی یک پارچه از وحدت. یک رنگ و همدل پشت سر امام یک امت. هم صدا و هم آهنگ؛ اقتدا به مقتدی. پیوند امام و مردم را باید در این صفوف یک پارچه دید. درس امام امت نیز جز وحدت نبود؛ "همه با هم با هر سلیقه و اعتقاد کنار هم باشید. هم مردم و هم مسوولین. "
واپسین درس پشت سر امام بودن است.
و اما در نهایت؛
ابعاد وحدت چنین است.
اصل اول وحدت تنها برای اهل عبادت است. اهل باطل وحدت شان ممکن نیست. فروپاشی شان حتمی است. نمونه اش همین جریان اراذل خارج نشین و وامانده های پهلوی که این روزها مثل گرگ با چشم باز مقابل هم می خوابند.
اصل دوم وحدت تنها برای اهل دستگیری است. اهل دستگیری اند که اهل مدارا و مراعات اند. دستگیری فقط اقتصادی نیست. دستگیری در همه ابعاد است. آنها که جبهه خودی را فراخ می بییند و به یکایک آدم ها عشق می ورزند و برای رزق مادی و معنی شان غم می خورند و با مردم همدل اند و یک رنگ.
اصل سوم. شناخت دشمن است و قیام مقابل او. شناخت دشمن اصلی و تقابل با او اصل اساسی در وحدت است. در غیر این صورت گرفتار حواشی و اختلاف های داخلی می شوند.
اصل چهارم اقتدا به امام امت است. وحدت بدون اصل وحدت بخش میسر نیست. وحدت نقطه کانونی و اتصال می خواهد. رهبر نقطه وحدت بخش جامعه است.
این از مَدرَس مردم.
این چهار اصل پیام رمضانی مردم به صف اولی هاست. مسوولین این بروز و ظهور وحدت را از مردم جرعه جرعه بگیرند و بنوشند.
