خیلیها آرزو میکنند که ایکاش این روزها، حاج قاسم در میان ما بود. هرچند روح بلند سردار امروز نظارهگر ماست و ما به او دسترسی نداریم، اما افکار و مکتب او زنده و قابل کاویدن است. همانطور که مقام معظم رهبری هم فرمودند، حاج قاسم نباید دستنیافتنی باشد و میتوان به روش و منش او تأسی و اقتدا کرد. چهار نکته زیر، برگزیدهای از سخنان و روش سردار دلها، متناسب با شرایط این روزهای ماست:
یک. حاج قاسم، همه فرزندان ایران را اعضای یک خانواده میدانست، برای چپ و راست و اصولگرا و اصلاحطلب و باحجاب و بیحجاب استثنایی قائل نبود و اهل تفکیک نبود. حتما این فیلم او را دیدهایم که با دلسوزی تأکید میکرد “پس میخواهیم چه کسی را برای خودمان نگهداریم؟”
دو. حاج قاسم اهل جذب بود. دقیقا با همین الفاظ میگفت که در هواپیما اگر مختار باشم که کنار یک حزباللهی بشینم یا یک فرد سوسول، نفر دوم را انتخاب میکنم. سردار تأکید میکرد که مؤمنها و محجبه ها پناهی دارند، اما من و امثال من باید پناه دیگران هم باشیم. دخترخانم شهید سلیمانی میگوید که او یکبار از ابتدا تا انتهای پرواز، با یک خانم کم حجاب مباحثه کرد و پای حرفهای او نشست. در انتهای پرواز، آن دختر جوان گفته است من دوست دارم حرفهای شما را برای دوستانم بازگو کنم اما باور نخواهند کرد که شما در هواپیما کنار من نشستهاید. حاج قاسم هم تسبیح خودشان را به او هدیه میدهند.
سه. حاج قاسم، در عین نرمخویی و گشادهرویی با همه مردم ایران، در برابر خطوط قرمز اصلا کوتاه نمیآمد. او همانقدر که بر مرزهای سرزمینی غیرت داشت، بر مرزهای اعتقادی و ملی نیز میایستاد. در ایام ناآرامیهای آبان ۹۸، چند تصویر در فضای مجازی منتشر شد که جوانی در حال آتش زدن پرچم کشورمان بود. حاج قاسم در اولین سخنرانی پاسخش قاطع بود: «اقدام نابخردانه آن نادان را دیدم، ایکاش بهجای پرچم، ده بار مرا آتش میزدند. این کشوری است که ما برای حفظ پرچم روی هر نقطه از آن شهید دادهایم.»
چهار. دختر خانم حاج قاسم نقل میکند که او در واکنش به اعتراض مردم که گاهی در محافل عمومی نسبت به وضع کشور میشنید، خود را برای کشور هزینه میکرد. بهعکس بسیاری که کشور و منافع ملی را هزینه خود میکنند، او پیکان انتقادات را به سمت خود میگرفت تا آرمانها آسیب نبیند. این سخن از حاج قاسم است: « اگر در کشور ضعف و اشتباه و کمکاری وجود دارد به گردن مسئولی چون من است اگرنه رهبر انقلاب یکتنه درراه حل مشکلات مردم ایستادهاند.»