در خردادماه سال ۱۳۹۵، جهانیان شاهد رخداد تلخی در سازمان ملل متحد بودند. در آن زمان، ابتدا نام رژیم سعودی و ائتلاف تروریستی و متجاوز به یمن به‌واسطه نسل‌کشی آشکار نوزادان و کودکان یمنی در لیست ناقضین حقوق کودک سازمان ملل متحد قرار گرفت. اما پس از چند روز، بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد اذعان کرد که به دنبال انتشار نام ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی در فهرست سیاه عاملان کشتار کودکان یمنی، ریاض به روش‌های «غیرقابل‌قبول» و با اعمال فشارهای شدید تهدید کرده که پرداخت‌های خود به صندوق‌های حیاتی سازمان ملل متحد را قطع خواهد کرد.
درنهایت، سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای ننگین، نام ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی را از فهرست ناقضان حقوق کودکان حذف کرد تا مبادا در تمرکز خلبانان سعودی و اماراتی در هدف قرار دادن بیمارستان‌ها و منازل یمنی‌ها خللی به وجود آید!
اخیرا ، پرده‌ای دیگر از همین نمایش تکراری و سیاه را در آمفی‌تئاتر سازمان ملل متحد مشاهده کردیم .محل تبلور این ننگ،نشست اکوسوک بود،جایی که قاعدتا دغدغه‌های اجتماعی و اقتصادی جمعی باید درخدمت رفع نیازهای بشری و دفاع از استقلال ملت‌ها و حق حاکمیت اعضا تبدیل شود. کلیت رأی‌گیری در این نشست بر سر آنچه اخراج ایران از کمیسیون مقام زن خوانده شد، بیانگر آن است که چارچوبها، قوانین، اصول و حتی تبصره‌ها چگونه به‌جای «تثبیت قانون»درخدمت «منافع ناقضین قانون»قرارمی گیرد. دولت کنونی آمریکا که مدعی چندجانبه گرایی در نظام بین الملل می‌باشد، در این ماجرا به‌صورت رسمی و صریح «قانون»را به سخره گرفت. حتی در اینجا ما از «سوء تفسیر قانون»به‌مثابه رویه‌ای معمول در سازمان ملل سخنی به میان نمی‌آوریم.واشنگتن رسما آیین‌نامه داخلی سازمان ملل متحد را نادیده انگاشت و دیگر اعضای «اکوسوک»نیز در این مسیر بدون کمترین اشاره‌ای به پشتوانه غیرحقوقی اقدام خود، با آمریکا همراه شدند.
در این میان، آنتونیوگوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد نیز به‌جای پاسخگویی نسبت به تضعیف قوانین اکوسوک و فراتر از آن،منشورملل متحد در جریان اخراج ایران از کمیسیون مقام زن،دست‌کاری آیین کار نشست ضد ایرانی اخیر را مورد تأیید قرارداد! درهرحال، فراموش نکنیم که میان اعتراف بان کی مون در سال ۱۳۹۵( بر سر خارج کردن نام سعودی‌ها از لیست ناقضین حقوق کودک) و آنچه در جریان نشست اخیر اکوسوک رخ داد،فاصله چندانی وجود ندارد! تکلیف ساختار و منظومه‌ای که بازیگران فاتح و خون‌ریز جنگ جهانی دوم آن را با هسته و کارکردی غیربشری اما ظاهری انسانی و بشردوستانه بنا نهند، بهتر از این نخواهد شد! …
حنیف غفاری
