امروز عنوان « نقض حقوق بشر » در ایران اسلامی که مهد تمدن، فرهنگ و آزادی و کرامت انسانی است، از حلقوم کسانی خارج میشود که خودشان ناقضترین نظامات سیاسی در حوزه حقوق بشر هستند.
۱- مدعیان امروز حقوق بشر در حالی شعار حقوق بشر میدهند که علیه انسان و انسانیت اقدام میکنند. این مدعیان حقوق بشر سالهاست کشورهای مختلف را مستعمره خود قرار دادهاند. این دولتها و نظامات سیاسی دهههاست با غارت منابع و استثمار دنیا و بهرهگیری از نیروی کار کشورهای جهان سوم، ثروتاندوزی میکنند و بقای خود را در فنای دیگران میبینند. این مدعیان با چنین رویکردهایی اصلا صلاحیت ندارند درباره حقوق بشر اظهارنظر کنند. همیشه جزو واضحات بوده که استعمارگران و مستکبران برای نفی حقوق حقه بشر، شعار «حقوق بشر» سر دهند؛ همانطور که به اسم آزادی و عدالت، اصل آزادی و عدالت را ذبح میکنند. اگر این مدعیان به شعارهای خود در موضوع حقوق بشر پایبند بودند، امروز نقض حقوق بشر را در انگلیس، فرانسه، کانادا، آمریکا و دیگر کشورهایی که داعیهدار حقوق بشر هستند، شاهد نبودیم. همه این مسائل نشاندهنده رویکردها و استانداردهای دوگانهای است که ما از این نظامات سیاسی بویژه آمریکاییها و اروپاییها در طی چند دهه گذشته شاهد بودهایم. شعارهایی مانند «حقوق بشر، مبارزه با تروریسم، آزادی و عدالت» دیگر نخنما شده و اکنون همه ملتهای آزاده، آگاه و بصیر جهان فهمیدهاند مطرح کردن این موضوعات از سوی این نظامات سیاسی، شعار و ادعایی بیش نیست.
۲- دستگاه دیپلماسی کشور و سازمانهای مربوط، با بهرهگیری از ظرفیت دیپلماسی و با قدرت و جسارت باید به کشورها و نظامات سیاسیای که اتهام «نقض حقوق بشر» را به ایران وارد کردند، پاسخی قاطع، جامع و کامل دهند. امروز مردم آگاهند که در ادامه شکستهای پی در پی آمریکاییها و اروپاییها از ملت بزرگ ایران در طول ۴۴ سال گذشته، طبیعی است این کشورها ادعای واهیای به نام «نقض حقوق بشر در ایران» را مطرح کنند و در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد قطعنامه علیه ایران تصویب شود. اگر چه نظامات سیاسی بسیاری از کشورها با این مدعیان حقوق بشر همراهی نکردند اما باید نسبت به آگاهیبخشی به کشورهای همراه با این مدعیان تلاش کنیم و با ابتکار عملی که همیشه جمهوری اسلامی در حوزه دیپلماسی از آن بهرهمند بوده، این موضوع نیز مدیریت شود. به دلیل بیداری و هوشیاری ملت ایران، دشمنان این مرز و بوم به اهداف خود در عرصههای مختلف نخواهند رسید.
ابراهیم عزیزی