فرار دائمی سران رژیم صهیونیستی از عضویت در پیمان «منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای » ( ان پی تی ) در کنار حمایت های تمام قد اروپا و آمریکا، بسترساز خشم و واکنش کشورهای عربی حوزه خلیج فارس شده است.
به تازگی «طلال الفصام» نماینده دائم کویت در نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد در وین بار دیگر از جامعه بین‌المللی خواست رژیم صهیونیستی را وادار کند تا به پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای بپیوندد.
نماینده دائم کویت در شصت و ششمین نشست عمومی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گفت: تاسیسات هسته‌ای رژیم صهیونیستی باید تحت نظارت کامل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار گیرد.
در مقابل، «موشه ادری» رئیس سازمان انرژی اتمی رژیم صهیونیستی گروه کشورهای عربی عضو آژانس بین المللی انرژی اتمی را به هدف قرار دادن رژیم صهیونیستی به «دلایل سیاسی» متهم کرد و با ابراز خشم گفت: این کشورها هر ساله مساله توانمندی های هسته ای اسرائیل را در جدول کاری آژانس قرار می دهند اما این اقدام سیاسیِ بی فایده، در تعارض با روحیه مثبت فراگیر در منطقه ما است.
هرچند موشه ادری با هدف وادار کردن کشورهای عربی به عقب نشینی از مواضع خود، گفت که «تل آویو آماده است تا تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی، تکنولوژی هسته ای را در اختیار کشورهای عربی سازشگر قرار دهد» اما این صحبت ها دیگر کارساز نیست.
کشورهای عربی به خوبی می دانند که رژیم صهیونیستی با کلاهک های متعدد هسته ای، تهدیدی بزرگ برای صلح و امنیت منطقه و جهان بوده و بزرگترین مانع تحقق خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای به شمار می رود.
این رژیم که حاضر به امضای پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای نیست، زرادخانه هایی مملو از کلاهک های هسته ای دارد که مرتب بر تعداد آن اضافه می شود. این رژیم با چنین فعالیت های خطرناکی، بدون تردید بزرگترین تهدید برای امنیت خاورمیانه و یک تهدید جدید برای امنیت جهان است.
چندی پیش روزنامه «ایندیپندنت»، جزئیات یک رایانامه متعلق به «کالین پاول» وزیر امور خارجه پیشین آمریکا افشاء کرد که رژیم صهیونیستی ۲۰۰ کلاهک اتمی در اختیار دارد و تمامی آنها به سمت تهران نشانه رفته است.
هرچند رژیم صهیونیستی با پیروی از سیاست «ابهام هسته ای» همواره از صحبت در مورد نوع و اندازه سلاح های خود امتناع کرده است اما برخی ناظران برآورد می کنند که این رژیم غاصب ۴۰۰ کلاهک اتمی دراختیار دارد.
ادامه فشارها بر تل آویو به رغم مخالفت غرب و سیاسی‌کاری آژانس
همان طور که اشاره شد، تاکنون کشورهای مختلفی خواستار پیوستن رژیم اشغالگر قدس به پیمان ان پی تی شده‌اند اما این رژیم ضمن خودداری از انجام این اقدام‌ها، مخالف بهره‌گیری کشورهایی نظیر جمهوری اسلامی ایران از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای است و در سطح جهانی تبلیغات زیادی در این خصوص انجام می‌دهد.
تاکنون کشورهای زیادی در منطقه غرب آسیا از جمله جمهوری اسلامی ایران، کویت و قطر خواستار پیوستن تل‌آویو به پیمان ان پی تی شده‌اند اما قدرت‌های بزرگ غربی به خصوص آمریکا نه تنها اراده‌ای در خصوص اعمال فشار بر این رژیم برای پیوستن به ان پی تی ندارند بلکه از مخفی کردن برنامه هسته‌ای اسرائیل از دید نهادهای جهانی از جمله آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز حمایت می‌کنند. در واقع، همین حمایت عامل مهمی برای نپیوستن رژیم صهیونیستی به ان پی تی محسوب می‌شود.
دولت کویت از جمله دولت‌های منطقه غرب آسیا است که بارها از نپیوستن رژیم صهیونیستی به پیمان ان پی تی انتقاد کرده است.
از دید کویت، عدم پیوستن رژیم صهیونیستی به معاهده مزبور و خارج بودن تأسیسات هسته‌ای آن از نظارت آژانس «نه تنها یک خطری امنیتی است بلکه امنیت هسته‌ای و سلامت انسانی را به خطر می‌اندازد به ویژه قدمت تأسیسات هسته‌ای آن خطری استراتژیک برای منطقه خاورمیانه است.
طی سال های گذشته این کشورهای غربی بودند که مانع از عضویت رژیم صهیونیستی در ان پی تی شدند. به عنوان نمونه تلاش کشورهای عمدتا عرب خاورمیانه در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای تحت فشار گذاشتن اسرائیل در ۲۶ شهریور ۱۳۹۴ با رای منفی واشنگتن و برخی دیگر از قدرت‌های جهانی شکست خورد و بنیامین نتانیاهو به عنوان نخست وزیر وقت رژیم، این موضوع را یک پیروزی بزرگ خواند.
رفتار آژانس بین المللی انرژی اتمی و رفتار شخص «رافائل گروسی» مدیر کل آن نیز در این زمینه بی تاثیر نیست.
مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، دعاوی رژیم صهیونیستی را که حاضر نیست عضو NPT شود و نظارت بازرسان را بپذیرد، مبنای اتهام پراکنی علیه ایران قرار می‌دهد اما اجازه ندارد درباره برنامه اتمی نظامی اسرائیل که با کمک غرب تدارک‌شده، هشدار بدهد یا بازخواست بکند.
طنز تلخ ماجرا به رفتار چند ماه پیش (خرداد ماه) گروسی برمی گردد که درست چند روز قبل از نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در وین به سرزمین اشغالی سفر کرد؛ سفری که به دلیل برخورداری رژیم از صدها کلاهک اتمی و عدم عضویت در ان پی تی، بی طرفی آژانس و مدیرکل را آشکارا زیر سوال برد.
افزون بر آن، مستندات و اتفاقات بسیاری نشان می‌دهد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نه مستقل است نه فنی بلکه مرکزی سیاسی است که مجری سیاست‌های خصمانه و ضدایرانی آمریکا و رژیم صهیونیستی است.
گروسی با بهانه‌جویی و برای رفع مسئولیت، ادعا می‌کند که اسرائیل، چون عضو ان‌پی‌تی نیست، نمی‌توان بر فعالیت‌های این رژیم نظارت کرد یا توضیح خواست!
این در حالی است که تهران طی سال ها حتی پروتکل الحاقی را نیز به صورت داوطلبانه اجرا می کرد. بنابراین این رفتار دوگانه و سیاست یک بام و دو هوای آژانس در کنار حمایت بی چون و چرای اروپا و آمریکا از رژیم صهیونیستی، خشم و نگرانی بازیگران مختلف جهان از جمله کشورهای عربی خاورمیانه را به دنبال داشته تا چشمان جهانیان را به روی این واقعیت باز کنند.
