«اردن اخیرا با افزایش چشمگیر پدیده قاچاق سلاح از سوریه مواجه شده و دمشق را متهم به قاچاق مواد مخدر به کشورش نیز کرده است.» این ادعا، مورد مطالبه ملک عبدالله پادشاه اردن و همراهانش از آمریکایی ها و متحدان منطقه ای دست نشانده آنها بود. گفتگوها درباره ضرورت مبارزه با کارتل های مواد مخدر، برخلاف پیش زمینه سفر ملک عبدالله به فلوریدا و دیدار با تروریست های سنتکام است. فلوریدا برای نبرد آشتی ناپذیر خود با کارتل های مواد مخدر در آمریکای لاتین شهرت دارد و این بدان معناست که این پادشاه مرموز همه چیز را درنظر گرفته است.
در طول جنگ 8 ساله در سوریه، اردن درباره معضل قاچاق مواد مخدر صحبتی نکرده بود، اما این کشور حالا به هر شکلی در تلاش است تا ثابت کند تمام کارتل های مواد مخدر در مرز سوریه مستقر هستند. از سوی دیگر، روزنامه ها و وب سایت های طرفدار دولت در ماه های اخیر مطالبی درباره گروه های شبه نظامی طرفدار دولت ایران نوشته و آنها را اصلی ترین معضل ثبات سوریه و اردن معرفی کرده اند. این همان روشی است که این پادشاه مستبد سعی می کند تا دیدگاه عموم را علیه تهران و دمشق تغییر دهد.
به راستی عبدالله به دنبال چه چیزی است؟ امان تلاش می کند تا تاثیر تهدید از سوی سوریه علیه دولتش را از بین ببرد. برای انجام این کار، این پادشاه دیکتاتور سعی می کند تا از واشنگتن و لندن بخواهد تا عملیاتی نظامی را علیه سوریه انجام دهند. در نتیجه، ماهیت ایجاد پایگاه نظامی «التنف» که واحدهای مختلفی از اشغالگران آمریکایی در آن مستقر هستند، مشخص است.
پادشاه مستبد اردن از ایجاد بحرانی تازه برای سوریه و لابی گری برای مداخله دیگری از سوی پنتاگون، دست برنمی دارد. بنابراین، امان می خواهد با یک سنگ دو پرنده را هدف قرار دهد:
1- تضعیف متحدان سوریه
2- عقب نشاندن نیروهای مقاومت اسلامی عراق که به صورت آهسته درون مثلث مرزی سوریه، عرق و اردن حرکت می کنند.
عبدالله نگران است که پس از مشخص شدن این موضوع که شاید نیروهای مسلح روسیه حضور خود را در سوریه کاهش دهند، همسایگی با متحدان ایران تبدیل به موضوعی دردناک شود. عبدالله معتقد است در حال حاضر فضایی خالی در جنوب سوریه شکل گرفته که ممکن است با حضور نیروهای مقاومت پر شود. اردن بنا به دلایلی در نشست با آمریکایی ها از روسیه اظهار شکایت کرده است. چرا، زیرا احتمالا عبدالله معتقد است که فردی«وفادار» به آمریکایی ها باید «جایگزین» نیروهای روسیه در جنوب سوریه شود. امان باید به یاد داشته باشد که از سال 2018 نیروهای مقاومت، کنترل بخش هایی از مرز با اردن را در دست دارند و پس از آن تامین سلاح برای شورشیان جنوب سوریه غیرممکن شده است.به دلیل حضور نیروهای فدراسیون روسیه در جنوب سوریه، دیگر موضوع ماندن یا رفتن آنها مطرح نیست زیرا وزرات دفاع روسیه به سادگی در موضوع «جنگ سرد» بین محورهای مقاومت و نوکران منطقه ای طرفدار آمریکا دخالت نمی کند.
طرح های مبهم دیکتاتوری امان، طرح جدید رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از انقلاب در اردن را در خود پنهان کرده است. اشغالگران سرزمین های مقدس به خوبی می دانند که سلطنت در لبه ی شکافی ژرف قرار گرفته و متحدان س مقاومت در سوریه هر روز قوی تر می شوند و همین امر فرآیند نابودی رژیم اردن را تسریع می بخشد. سقوط متحدان منطقه ای کلیدی رژیم صهیونیستی درهای ایجاد یک زیربنای جدید برای مقاومت را در جایی باز خواهد کرد که نقش اصلی آنها در کمپ های دیروز آوارگان فلسطینی که نشان دهنده 80 تا 90 درصد جمعیت اردن هستند، نمود می یابد.
البته، ملک عبدالله در زمان فروپاشی سلطنت تنها نخواهد بود زیرا پدر عبدالله نیز چندین قرارداد«همکاری دو جانبه» با رژیم صهیونیستی امضا کرده است. برای مثال، داستان تقابل و رویارویی فلسطینیان و پادشاه حسین در سال1970 که در آن زمان رژیم صهیونیستی و ایالات متحده، حمایت حداکثری خود از سلطنت هاشمی ها(خانواده سلطنتی اردن) را انجام داده و شیطان بزرگ(آمریکا) تنها خود را محدود به جنگی علیه فلسطینیان نکرد و به سوریه نیز به دلیل حمایت از سازمان های فلسطینی حمله کرد.
در هر حال، در حالیکه عبدالله برای نبرد علیه شاخه های مختلف مقاومت در سوریه و حزب الله لبنان آماده می شود، دیگر نیروهای سیاسی اسلامی به تدریج در اردن نفوذ می کنند. بنابراین، شایعاتی درباره حضور نمایندگان گردان عزالدین قسام و بازگشت احتمالی یک جریان اسلامی معروف به نام لیث فرحان شبیلات وجود دارد.
