بنا به گفته انریکه مورا هماهنگ کننده مذاکرات وین در اتحادیه اروپا ، مذاکرات برای رفع تحریم ایران به مرحله ی بسیار حساسی رسیده است.
تعلیق موقت مذاکرات وین با توافق همه طرف‌ها تصمیم گیری شد و برکسی پوشیده نیست سهم آمریکا از تصمیم گیری های سیاسی که قرار است توسط مذاکره کنندگان از کشورهایشان به وین مطرح شود، بسیار زیاد است زیرا تعلل آمریکا در رفع تحریم های ایران پس از خروج یکجانبه از توافق هسته‌ای و درخواست از ایران برای خودداری از کاهش تعهدات توافق هسته‌ای که پاسخی به موضع آمریکا بود؛ تاکنون مانع از دستیابی به توافق شده است.
بدون شک این دو نکته چشم انتظار تصمیم سیاسی آمریکاست اگر واقعاً به دنبال بازگشت به توافق هسته ای است زیرا هیچ یک از طرف های مذاکره به ویژه ایران به آمریکا اعتماد ندارند، زیرا تاریخ، تجربه و رفتار آمریکا ثابت کرده است که به گفته حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه ایران ، نمی توان به سیاستمداران و مسئولان آمریکا اعتماد کرد.
آمریکا که با تصمیم سیاسی از توافق هسته ای بیرون آمده، باید بار دیگر با تصمیمی سیاسی بدان بازگردد و چنین تصمیمی نیاز به بازی با زمان و کلمات ندارد، زیرا یک بار خواستار بازگشت ایران به توافق است، هرچند ایران از آن خارج نشده .بار دیگر به بهانه پرهیز از سوء تفاهم خواستار مذاکره مستقیم با ایران است، در حالی که آمریکا در زمان خروج از توافق نه با ایران و نه با هیچ طرف دیگری مذاکره نکرد و آن زمان هرگز نگران سوء تفاهم نبود.
گفتنی است کشورهای شرکت کننده در مذاکرات وین، اظهارات خوش بینانه ای درباره امکان دستیابی به توافق بیان کردند مثلا یکی از مقامات دفتر ریاست جمهوری فرانسه گفت: «مذاکرات همچنان دشوار است، اما نشانه هایی برای دستیابی به توافق وجود دارد». همچنین میخائیل اولیانوف، نماینده روسیه در مذاکرات، گفت: "اگر مذاکرات با سرعت فعلی ادامه یابد، دستیابی به توافق تا پایان فوریه کاملاً واقع بینانه است." این در حالی است که مذاکره کننده ارشد چین نیز گفت: هدف از این مذاکرات تکمیل متن پیش نویس توافقنامه ها و حل برخی از مسائل بحث برانگیز در خصوص لغو تحریم، دادن تضمین و راستی آزمایی است.
اگرچه ایران مانند سایرین مثبت بودن مذاکرات را تایید کرد، اما همچنان به آمریکا و اظهارات مقامات آمریکایی اعتماد ندارد و تاکید دارد ملاک قضاوت درباره موضع آمریکا، رفتار عملی آمریکاست که باید با برداشتن تحریم های ایران به شکلی ملموس همراه باشد تنها در این صورت است که می‌توان از دستیابی به یک توافق پایدار و قابل اعتماد سخن گفت.
اگر آمریکا در صدد دستیابی بر توافقی دائمی بر اساس اصل «برد-برد» است، باید تحریم های ایران را همان‌گونه که یکباره تحمیل کرد به یکباره لغو کند، و تضمین‌های واقعی برای جلوگیری از نقض توافق توسط دولت‌های بعدی آمریکا و خروج از آن ارائه کند که این خود مستلزم تصمیمی سیاسی است که هیئت آمریکایی قبل از بازگشت به هتل کوبورگ باید از واشنگتن بگیرد.
