روزنامه تهران تایمز در سرمقاله خود به بررسی مواضع غربی‌ها در مذاکرات وین و آنچه به عنوان جدیت در این مذاکرات مطرح شده است، پرداخت.
تهران تایمز در این باره نوشت که این مسئله، یعنی جدیت در انجام مذاکرات و اینکه کدامیک از طرفین چنین رویکردی دارد، چارچوب کلی این مذاکرات را شکل داده و این در حالی بود که ایران به دقت پیام جدیت خود در این مذاکرات را به طرف‌ها منتقل کرده است اما طرف‌های دیگر تهران را متهم به جدی نگرفتن مذاکرات کرده‌اند.
رویکرد کنونی غربی‌ها آنجا خودش را نشان می‌دهد که در حدود مدت زمانی یک هفته‌ای، ابتدا می‌گفتند که خواستار پایان سریع مذاکرات هستند اما اکنون با تغییر موضع می‌گویند که تهران در این مذاکرات جدی نیست و این در حالی است که ایران بر لزوم به نتیجه رسیدن سریع مذاکرات و نشان دادن جدیت، تاکید کرده و در عین حال از تعلل غربی‌ها در مذاکرات گلایه مند بوده است.
حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه ایران در گفتگوی تلفنی روز جمعه خود با «جوزف بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ، مذاکرات کنونی در وین را «خوب اما کند» ارزیابی کرد.
وی با اشاره به این مطلب که هیئت ایرانی فعالانه، با حسن نیت و همچنین با اختیارات لازم و ابتکارات قابل دستیابی و پیشرفت در مذاکرات شرکت کرده است، گفت: ما معتقدیم که دستیابی به توافقی خوب، شدنی است اما این امر مستلزم این است که برخی طرف‌ها زبان تهدید را به زبان همکاری و احترام متقابل که مبتنی بر نتیجه نیز باشد، تغییر دهند.
وزیر امور خارجه ایران پیشتر نیز بر این موضع طی انتشار پیامی در توییتر خود تاکید کرده بود. این در حالی است که جدیت و اشتیاق ایران در دستیابی به توافقی خوب و سریع با بی تفاوتی و بی علاقگی طرف‌های غربی مواجه شد.
ایران دو پیش نویس پیشنهادی را درباره تحریمها و اقدامات هسته‌ای ارائه کرده است که اگر مذاکرات به توافق منجر شود، باید انجام شوند و این پیش نویس های پیشنهادی در تلاش برای پیشبرد مذاکرات، مطابق با مفاد توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ که رسماً به عنوان برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) شناخته می‌شود، تهیه شده‌اند.
تلویزیون دولتی ایران به نقل از یک منبع آگاه در این مذکرات گفت که طرح‌های پیشنهادی ایران «کاملا منطبق با توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ و اصول مندرج در آن است».
منبع مذکور همچنین با ابراز تاسف از نبود جدیت در مذاکرات از سوی طرف‌های اروپایی، گفت: متاسفانه برخی از طرف‌های اروپایی میز مذاکره را به عنوان جایگاهی برای دیکته کردن مواضع و خواسته‌های خود اشتباه گرفته‌اند. برخی طرف‌ها به این بلوغ دیپلماتیک نرسیده‌اند که بقا و دوام برجام در گرو پایبندی همه طرف‌ها به تعهداتشان است و امتناع برخی طرف‌ها از اجرای تعهداتشان نشان دهنده جدی نبودن آنها در مذاکرات است.
تهران همچنین پیش نویس سومی را هم تهیه کرده که هنوز آن را ارائه نکرده است و به نظر می‌رسد که ارائه آن بستگی به پاسخ طرف‌های غربی به دو پیش نویس پیشنهادی دارد.
اما سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که عکس العمل غرب به پیشنهادهای ایران چیست؟ «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه در سفرش به دبی در امارات متحده عربی، در پاسخ به سوال فوق مدعی شد که دور کنونی مذاکرات موفقیت آمیز نبوده است و همچنین اشاره کرد که پیش از برگزاری دور بعدی مذاکرات، تاخیر وجود خواهد داشت.
رسانه‌های غربی حتی از قبل از شروع مذاکرات برای این لحظه آماده شده‌اند. آنها ایران را به پیگیری خواسته‌های «حداکثری» متهم کردند؛ ادعایی که تهران بارها آن را رد کرده است. ایران نشان داده است که پیشنهاداتش با توجه به سابقه آمریکا در عقب نشینی از تعهداتش، منطقی و متناسب است.
گوش شنوایی در وین پیشنهادهای متعادل و با دقت تدوین شده ایران را نشنید. به نظر می‌رسد که سناریو و رویکرد اتهام زنی و مقصر شناختن که رسانه‌های ایرانی قبلاً نسبت به آن هشدار داده بودند، در راه است و اروپایی‌ها به ویژه فرانسه، پیشتاز آن هستند.
آمریکا و متحدان اروپایی آن ممکن است بار دیگر به زبان تهدید علیه ایران متوسل شوند، به این امید که موفق شوند تهران در مقابل فشارهای آنها سر خم کند، غافل از اینکه تاریخ چیز دیگری می‌گوید.
