محمدصادق کوشکی کارشناس مسائل سیاسی در رابطه با دستاوردهای دولت سیزدهم در اجلاس شانگهای اظهار داشت: بزرگترین مانعی که در طول فعالیت دولت‌های یازدهم و دوازدهم باعث می‌شد ایران امکان پذیرش در پیمان شانگهای را نداشته باشد این بود که چین و روسیه به عنوان محوری‌ترین قدرت‌های این پیمان با عضویت ایران مخالفت می‌کردند.
وی با اشاره به علت تشکیل پیمان شانگهای گفت: علت ایجاد پیمان شانگهای این بود که وزنه ای در برابر تسلط آمریکا و اروپا در جهان باشد و در واقع به منظور تقویت قطب شرق ایجاد شد.
این کارشناس مسائل سیاسی عنوان کرد: در چنین فضایی، نگاه به غرب در دولت آقای روحانی عملاً با ماهیت پیمان شانگهای تضاد داشت؛ به همین خاطر هم دولت آقای روحانی بیش از ۳ سال در برابر برنامه همکاری ۲۵ ساله ایران و چین یا برنامه‌های همکاری ایران و روسیه مخالفت کرد زیرا نگاهش به غرب بود.
کوشکی تاکید کرد: همین که دولت سیزدهم روی کار آمد، مشخص شد این دولت به جای نگاه به غرب نگاهش به سیاست منطقه‌ای بوده و به دنبال تقویت مناسبات خود با کشورهای آسیایی و کشورهای مناطق اطراف خود مانند غرب آسیا و شبه قاره آسیا بوده است.
وی اضافه کرد: یعنی اولویت ایران در دولت سیزدهم تغییر کرد و از نگاه به غرب به نگاه سیاست منطقه‌ای و روابط با همسایگان و کشورهای آسیایی رسید و نتیجه تغییر رویکرد این بود که چین و روسیه با عضویت ایران موافقت کردند زیرا این پیمان برای افزایش قدرت خود به حضور ایران نیاز جدی داشت.
این کارشناس مسائل سیاسی با بیان اینکه از مزیت‌های حضور ایران در پیمان شانگهای این است که جزء قطعات ناقص پازل این پیمان محسوب می‌شود، تصریح کرد: حضور ایران این پازل ناقص را کامل می‌کرد و عملاً وزن پیمان شانگهای را افزایش داد. به همین خاطر به محض مشاهده تغییر رویکرد در دولت سیزدهم طبیعی بود که روسیه و چین هم با توجه به منافعی که حضور ایران در این پیمان داشت، موافقت کردند و عملاً مهمترین فاکتور در پذیرش ایران همین تغییر رویکرد سیاست خارجی دولت سیزدهم بود.
