احمد علیرضا بیگی نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی در نشستی با اعضای انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی(ره)، به سوالات دانشجویان پیرامون برگزاری تجمعات مسالمت آمیز پاسخ داد.
وی افزود: برای به نتیجه رسیدن تجمعات تنها راه این هست که زیرساخت حزبی و تشکلی داشته باشیم و غیر از این هم راهی نیست. این راهی هست که دنیا آن را رفته است و ما نمی توانیم آن را منکر بشویم.
بیگی افزود: البته ما به شرطی این راه را می رویم که با مبانی ارزشی ما در تعارض نباشد. مثلا وقتی ما می خواهیم ترافیک و حمل و نقل را سامان بدهیم باید راهی را که دنیا رفته را برویم. باید سیستم ایجاد کرد. اگر یک عده از مردم بخواهند مستقلا تجمع کنند امکان پذیر نیست چراکه اصل بر آن است که ما انتخابات شوراها را برگزار کرده ایم.
این نماینده مجلس ادامه داد: قوانین کافی برای برگزاری تجمعات وجود دارد ولی ما در کشور با فقدان احزاب و تشکلها مواجه هستیم. در حال حاضر احزاب فاقد اصالت هستند و معمولا در فصل انتخابات شکل میگیرند و بعد از آن هم به دنبال کار خودشان میروند. یعنی حزب به معنای متداول و رایج در دنیا را ما نداریم. راه حل این است که ما امتیازاتی را به احزاب بدهیم مثلا اینکه انتخابات مجلس تناسبی باشد.
وی گفت: مردم نمایندگان را انتخاب کردند ولی بعد از مدتی متوجه میشوند که نمیتوانند پاسخگوی مردم باشند و اینجاست که خودمان باید این کار را انجام دهیم، این میشود آشوب. مثلا انتخابات ریاست جمهوری؛ این صندوق رای نشان دهنده اعتبار است. منشا قدرت صندوق رای است. باید سازوکاری فراهم باشد که در آن نماینده ها بازتاب صدای مردم باشند. اگر نتوانیم این بستر را فراهم کنیم، در رایگیریهای بعدی مردم به ما رای نمیدهند.
این نماینده مجلس گفت: اینکه خود مردم بخواهند مستقلا تجمعی را برگزار کنند، به هیچ عنوان امکان پذیر نیست. به هر حال هر تجمعی باید شناسنامه داشته باشد. اگر سیاسی است یک حزب مسئولیت آن را بر عهده بگیرد و اگر صنفی است آن هم شامل قانون مربوطه خود می شود. مثلا تجمعاتی که در کشورهای خارجی شکل میگیرد؛ کار به اصطکاک پلیس و مردم نمیکشد. انتظامات را مردم عهدهدار هستند و پلیس از دخالت آدمهای بیرونی ممانعت میکند؛ ما باید به این سمت پیش برویم.
وی گفت: برای مثال مردم به قیمت بنزین اعتراض داشتند مردم برای اینکه بخواهند اعتراضات خود را انجام دهند، باید بستری را پیدا کنند. ولی به دلیل اینکه بستری وجود ندارد، به خیابانها میآیند و دیگر کسی انتظام و عهدهدار این جمع نیست.