اما از میان این گروهک‌ها؛ یک گروه بسیار ترسناک‌تر از بقیه بود و با سرعت قدرت گرفت و با سرعت هم اراضی سوریه را اشغال کرد. داعش؛ ارتشی تا بن دندان مسلح که توسط محور عبری عربی غربی حمایت می‌شد؛ آنها حتی پول تو جیبی خود را هم از آمریکایی ها دریافت می کردند؛ حمایت‌های بی دریغ آمریکا و دار و دسته‌اش از داعش حتی صدای سایر گروه‌های تروریستی را هم درآورد. همین حمایت ها باعث شد تا داعش ادعای خلافت بر همه جهان اسلام را داشته باشد و پایش به عراق هم باز شود و در عراق هم به اشغال بسیاری از مناطق دست بزند.
کم کم دوستان عراق و سوریه در محور مقاومت وارد میدان شدند و به داد این دو کشور رسیدند؛ حزب الله لبنان، مستشاران نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حتی روس‌ها هم وارد بازی شدند و اینجا بود که ورق برگشت و داعش در موضع ضعف قرار گرفت. داعش که روزی برایش از آسمان مهمات می رسید دیگر رمق نداشت و کم کم به سمت زباله‌دان تاریخ رفت. در این میان نباید از مدافعان حرم هم گذشت که با تمام وجود ایستادگی کردند و مردانه جنگیدند و در غربت به شهادت رسیدند.
یکی از این مدافعان حرم؛ شهید عبدالکریم پرهیزگار است؛ شهیدی که یک تنه جلوی داعش ایستاد. اگر شهید عبدالکریم پرهیزگار نبود، جاده بوکمال به دست داعش می‌افتاد و به دنبال آن شهر بوکمال نیز سقوط می‌کرد. او به تنهایی با ۴۰ تن روبه‌رو می‌شود و پس از به هلاکت رساندن ۳۷ نفر از آنها، فشنگ‌هایش تمام می‌شود. به سوی او حمله می‌کنند تا اسیرش کنند، اما این بار با سرنیزه دفاع و دو نفر دیگر را مجروح می‌کند و در نهایت به شهادت می‌رسد.
نهمین شهید شهرستان جهرم متولد ۲۲ مرداد ۱۳۶۵ بود که از سال ۱۳۷۷ به عضویت بسیج درآمد و دو دوره سه ساله نیز به عنوان فرمانده پایگاه مقاومت، ولی عصر (عج) در روستای کراده به خدمت‌رسانی مشغول شد. این شهید والا مقام ارادت خاصی به اهل بیت داشت و ضمن برپایی مراسمات مذهبی، یادواره های شهدا و انجام امور مربوط به هیأت عزاداری روستای کراده خفر را نیز بر عهده می گرفت.
وی در سال ۱۳۸۴ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و در تیپ نیروی مخصوص المهدی (عج) جهرم مشغول به خدمت شد و پس از چند سال با انتقال به تیپ مهندسی الهادی (ع) شهرستان «کوار» به عضویت گردان تخریب این یگان درآمد.
شهید پرهیزگار در حین خدمت مقدس پاسداری، چند بار با اعزام به شرق کشور و شهرستان سراوان برای مقابله با اشرار شرق کشور حضور فعال داشت. در نهایت ۲۰ آذر ۱۳۹۶ در سوریه به شهادت رسید. از این شهید دو فرزند پسر به نام‌های «امیرعلی» و «محمدکریم» به یادگار مانده است.
نقل است عبدالکریم حساسیت بسیاری به رعایت حق‌الناس و بیت‌المال داشت. فرمانده‌شان می‌گفت: عبدالکریم در منطقه درگیری هم حواسش بود. وقتی برای انجام عملیاتی مجبور می‌شدیم در منزل مردم ساکن شویم، عبدالکریم روی فرش آنها نمی‌خوابید و نماز نمی‌خواند. پس از عملیات هم پیگیر می‌شد تا صاحب آن خانه را پیدا کند و حلالیت بگیرد.»
همرزمان شهید نقل می‌کنند که در یکی از عملیات‌ها در سوریه وارد منزلی می‌شوند که حیواناتش از تشنگی در حال تلف شدن بودند. عبدالکریم مسیر بسیار طولانی را تا یافتن آب طی می‌کند تا برای حیوانات آب تهیه کند.
