پاول پیلار از مسئولان سابق آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سی آی ای)، در مقاله ای که سایت "نشنال اینترست" منتشر کرده گفته است که سیاست دونالد ترامپ درمقابل ایران ، به شدت بر افزایش انزوای ایالات متحده و کاهش اعتبار جهانی آن تاثیرگذار بوده است.
پیلار می توانست انزوای بین المللی آمریکا بویژه میان متحدان قدیمی اروپایی آن را ناشی از وخامت روابط واشنگتن با اروپا به دلیل تهاجم های مداوم ترامپ به پیمان ناتو، جنگ های تجاری ترامپ علیه چین و اتحادیه اروپا، خروج از توافقنامه اقلیمی پاریس و باقی قراردادهای بین المللی یا شعار "اول آمریکا" ترامپ بداند، اما صرفا ایران را به عنوان عامل اصلی این عزلت آمریکایی دانسته، چرا که از بین تمامی عوامل ذکر شده، تنها ایران توانست طعم انزوای تحقیر آمیز را در ملا عام به امریکا بچشاند.
آمریکا دو بار خواری انزوا را در شورای امنیت تجربه کرده، یک بار پس از جنگ جهانی دوم و بار دوم، هنگامی که تمامی اعضای شورای امنیت ازجمله آلمان، فرانسه و انگلیس دعوت آمریکا به بازگرداندن تحریم های سازمان ملل و همچنین تمدید تحریم تسلیحاتی علیه ایران را رد کردند. بدون اینکه نیازی به استفاده چین و روسیه از حق وتو باشد. و تنها دولتی که در این تلاش نافرجام کنار آمریکا ایستاد، دومینیکن بود!
انزوایی که آمریکا بخاطر ایران در شورای امنیت تجربه کرد، بخشی از انزوای بزرگتری بود که به دلیل سیاست های ناموفق ترامپ علیه ایران متحمل شد. آمریکا دو بار از شورای امنیت سیلی خورده، بار اول زمانی بود که امضا کنندگان برجام یعنی انگلیس، فرانسه، آلمان، روسیه و چین با تلاش های ترامپ برای بازگرداندن تحریم ها علیه ایران مخالفت کردند. این مسئله نه تنها آمریکا را در سطح جهانی منزوی کرد بلکه باعث شد ترامپ علیه تمامی دولت ها و شرکت های جهانی که درصدد سرمایه گذاری در ایران بودند، جنگی اقتصادی ترتیب دهد.
پس از ناکامی ترامپ در به زانو درآوردن ایران از طریق تروریسم اقتصادی، وی به این فکر افتاد که به بهانه تامین امنیت دریانوردی در خلیج فارس، با ایجاد یک ائتلاف نظامی بین المللی برای محصور کردن ایران، این کشور را تحت فشار قرار دهد.این تلاش وی بیش از تلاش های قبلی به نومیدی ختم شد چرا که هیچ کس حاضر به پیوستن به این ائتلاف نشد بجز انگلیس که برخی شناورهای نیروی دریایی خود را به خلیج فارس فرستاد. اما خیلی زود به دلیل سیلی که از ایران خورده بود ناچار به رها کردن آمریکا شد. زیرا بعد از توقیف نفتکش های ایران در آب های بین المللی توسط نیروهای تابع انگلیس در جبل الطارق به دستور آمریکا، ایران نیز یک نفتکش انگلیسی را در خلیج فارس به دلیل نقض قوانین بین المللی توقیف کرد و تا زمانی که نفتکش ایرانی آزاد نشد، آن را آزاد نکرد.
هیچ یک از کشورهای جهان، از جمله اتحادیه اروپا، دعوت آمریکا برای پیوستن به ائتلاف نظامی مورد نظر ترامپ را نپذیرفتند.
فلورانس پارلی وزیر دفاع فرانسه گفت" پاریس در امارات پایگاه دریایی دارد و قصد همراهی با کشتی ها را ندارد. به عقیده ما این اقدام آمریکا بر کاهش تنش ها تاثیر منفی خواهد گذاشت چرا که تهران آن را دشمنی با خود خواهد دانست. ما در تلاشیم خود را به عنوان کشوری اروپایی سازمان دهیم. امر قطعی برای ما این است که به سمت هدف واحدی حرکت کنیم و آن، کاهش شدت تنش و دفاع از مصالحمان است". آلمان، استرالیا و باقی کشورهایی که به طور سنتی متحدان آمریکا به حساب می آیند نیز همین موضع را اتخاذ کردند.
امروز جو بایدن رئیس جمهور جدید آمریکا با میراث سنگینی روبرو است که حاصل سیاست بی پروای داخلی و خارجی ترامپ است. بزرگ ترین بخش از میراث خارجی ترامپ، به هر شکلی که باشد مربوط به ایران است. کشوری که ترامپ سعی داشت با استفاده از کثیف ترین و پست ترین روش ها آن را به انزوا، محاصره و گرسنگی بکشاند. اما با ایستادگی ملت، خرد رهبری و شجاعت نیروهای مسلح، ایران توانست معادلات را دگرگون کرده و آمریکا را منزوی کند. بنابراین بایدن هیچ راهی برای رهایی از انزوا ندارد، جز با بازگشت بی قید و شرط به برجام و لغو تمامی تحریم های ظالمانه علیه مردم ایران.
