اما حالا تنها چند ماه مانده به پایان دولت تدبیر و امید و خبری از تحقق وعده‌های رئیس جمهور در حوزه زنان در چند سال گذشته نبوده و نیست و در کابینه تنها ۳ زن در منصب‌های مهم ریاستی مشغول به فعالیت هستند، به همین جهت لازم است که نامزدهای انتخاباتی در جهت تحقق وعده‌های پیشین روسای جمهور قبلی بکوشند، نه اینکه وعده‌های به ظاهر زیباتر و دورتر از تصور برای تحقق به گوش همگان برسانند، زیرا طبیعتا اظهار وعده یا همان شعارهای غیرقابل تحقق، تنها اعتماد حوزه زنان به نامزدهای انتخاباتی را به حداقل می‌رساند.
در این راستا فرزانه ترکان عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران معتقد است که بسیاری از وعده‌هایی که در حوزه زنان داده شد هنوز که هنوزه محقق نشده و متاسفانه زنانی که حق‌شان بوده و این شایستگی را داشتند در مناصب مهم قرار بگیرند همچنان بلا تکلیف مانده‌اند.
او بیان کرد که هر گاه نزدیک به زمان انتخابات می شود همه نهادها و نامزدها از زنان دفاع می‌کنند چراکه بحث حوزه زنان بحث جذابی است و از این رو برای خود شعارهایی را مطرح می‌کنند تا بتوانند فضای عمومی جامعه را به سمت خود جذب کنند، اما به محض اینکه رقابتهای انتخاباتی به پایان می‌رسد، همه این شعارها و وعده‌ها در صندوقچه قرار می‌گیرد.
تغییر جایگاه زنان با انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰؟
صحبت از دیروز و امروز نیست، این موضوع بر همگان روشن است که زنان جامعه طبیعتا در حوزه‌های مختلفی همچون شغل، زندگی و... با مردان تفاوت‌های بسیار بزرگ دارند، اما این تفاوت‌ها و تمایز‌ها حدود چند سالی است که جای خود را در میان تبلیغات نامزدهای انتخاباتی پیدا کرده و به عنوان ابزاری برای اخذ رای شناخته شده است.
شعارهایی همچون رشد اشتغال زنان، تشکیل وزارت امور بانوان، حل مشکلات حقوقی زنان و... در دولت تدبیر و امید جزو وعده‌هایی بود که توانست نظر بسیاری از بانوان را برای انتخاب حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی جلب کند، اما تا به امروز یا این وعده‌ها اصلا محقق نشده و یا در ایستگاه تحقق کامل متوقف شده است.
در این ۷ ماه باقی‌مانده به انتخابات ریاست جمهوری ممکن است با خبر‌هایی مبنی بر تحول جدید در امور بانوان یا شعارهایی از این دسته مواجه شویم، اما باید این موضوع برای نامزدهای احتمالی ریاست جمهوری امسال روشن باشد که زنان این جامعه به دنبال دست‌یابی به حقوق خود و تحقق بعضی از وعده‌های تاریخ گذشته هستند و طبیعتا نیازی به وعده‌های جدیدتر ندارند.
علی صوفی فعال اصلاح طلب در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به تمرکز نامزدهای انتخاباتی بر حوزه زنان اظهار کرد که «علاوه بر دولت آقای روحانی، دولت‌های پیشین هم وعده‌هایی در حوزه زنان کشور ارائه کرده بودند ،حمایت از زنان در حال حاضر شکل ابزاری پیدا کرده است».
او بر این باور است که ارائه وعده‌ای جدید در حوزه زنان دیگر جواب مثبتی نمی‌دهد زیرا باورپذیر نیست.
زنان، در انتظار حق و حقوق از یاد رفته
نزدیک به ۸ سال است که از زنانی که دارای ظرفیت‌های علمی و فنی بارز و مناسبی هستند حتی به عنوان معاون وزیر یا ریاست دانشگاه‌ها و یا سیستم‌های مدیریتی آموزش‌وپرورش، وزارت علوم و اقتصاد استفاده نمی‌شود و حتی زمانی که اسم وزیر زن برده می‌شود، موضع‌گیری‌های تندی از سوی برخی‌ها، بیان می‌شود، به‌گونه‌ای که موجب عقب‌نشینی رئیس‌جمهور از معرفی وزیر زن می‌شود و این مشکل موجب شده تا زنان ما همچنان برای رسیدن به حقوق اولیه خود در حال تلاش باشند.
حسین کنعانی مقدم کارشناس مسائل سیاسی در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان در این خصوص معتقد است که « هدف از بیان کردن شعارهایی در حوزه زنان، تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی است زیرا پنجاه درصد آرای انتخابات مربوط به بانون این سرزمین است.
او بیان کرد که « نامزدهای انتخاباتی با مطرح کردن شعارهایی همچون برابری حقوق زنان، حجاب و... نباید دنبال عوام فریبی جامعه باشند.
حال انتظار می‌رود افرادی که رویای ریاست جمهوری دارند، در این چند ماه باقی‌مانده برنامه‌های خود را در حوزه زنان گسترش دهند و به فکر تحقق شعارهای دولت‌های پیشین باشند و وعده‌ای بر روی وعده دیگر اضافه نکنند تا زنان کشور بتوانند حس اعتماد و همچنین انگیزه خود را برای خدمت کردن به دولت بعدی افزایش دهند.
هر دولتی در زمان مقرر خود به ایستگاه پایانی می رسد و باید از قطار پاستور پیاده شود، اما نکته مهم این است که شعارها و وعده‌های مهم را حداقل تا حدودی به ثمر برساند تا نارضایتی مردمی را با خود به همراه نداشته باشد، اما حالا که بحث گروه زنان و تحقق آمال‌هایشان مطرح است باید نامزدهای انتخاباتی که قصد ورود به این عرصه را دارند، با یک برنامه اصولی و البته قابل تحقق و قابل باور، میزان اهمیت دادنشان را نسبت به مشکلات زنان مطرح کنند تا بتوانند اعتماد بانوان این جامعه را برای ریاست جمهوری ۱۴۰۰ جذب کنند.
