آمریکا از جنگ دیپلماتیکی که علیه ایران به راه انداخته، منزوی، مطرود و منفور بیرون می‌آید. آمریکا در این جنگ کثیف علیه ایران فقط از دیپلماسی استفاده نکرده، و بلکه محاصره ظالمانه و بی‌سابقه‌ای علیه ملت ایران تحمیل و تمامی کشورهای جهان، حتی همپیمانان اروپایی‌اش را تهدید کرده که در صورت خرید نفت از ایران یا همکاری تجاری با این کشور تحریم خواهند شد. در همین چارچوب، آمریکا نفتکش‌های ایرانی را در دریاها تعقیب می‌کرد و به کاپیتان‌های آنها پیشنهاد رشوه می‌داد تا تغییر مسیر دهند. آمریکا نظام بانکی و مالی ایران را تحریم و این کشور را از خرید دارو و غذا آن هم در شرایط کرونا یی محروم کرده است، و تنها چیزی که آمریکا نتوانسته از ایرانی‌ها بگیرد هوایی برای نفس کشیدن است!.
آمریکا که تمام تلاش‌هایش برای تمدید تحریم تسلیحاتی علیه ایران به درب بسته خورده و تهدیدهایش مبنی بر فعال کردن "مکانیسم ماشه" پوچ شده است، روز گذشته بار دیگر شکست و حقارت را در مقابل جهانیان تجربه کرد. ایران نیز با صبر و اراده آهنینش، با پایبندی به تعهدات هسته‌ای اش در سایه تهدیدها و تحریم‌ها، جهانیان را بهت‌زده کرد.
هر چند برخی کشورهای در شورای امنیت با اتخاد مواضعی قلدری آمریکا و تلاش‌هایش را برای دستیابی به اهداف و منافع نامشروعش خنثی کردند، ولی پیروزی ایران به خاطر تلاش‌ها و مقاومت مثال‌زدنی ملت ایران بوده است.
ایران بر احقاق حق قانونی‌اش در زمینه همکاری دفاعی با دیگر کشورها اصرار دارد نه اینکه این همکاری فقط در قالب خرید و فروش سلاح باشد بلکه ایران با دفاع مشروع و قانونی از حقوقش و لغو تحریم تسلیحاتی، در مقابل استکبار و قلدری آمریکا بایستد.
آمریکا بیشتر از هر کشور دیگری می‌داند که ایران نیازی به خرید سلاح دارد و این کشور 90 درصد از نیازهای دفاعی‌اش را در داخل تولید می‌کند، و ایران همچنین عطش خرید سلاح را از آمریکا و دیگر کشورهای اروپایی ندارد. ولی آمریکا این‌همه جنجال‌ها را جهت تمدید تحریم تسلیحاتی ایران ایجاد کرد تا پدیده ایران هراسی را ترویج دهد و بازار بزرگی را برای فروش سلاح‌های خود به دیگر کشورها ایجاد کند.
جهان بایستی از ایران تشکر کند؛ چرا که این کشور نقاب از چهره زشت آمریکا که به منشورها و قطعنامه‌های بین‌المللی پایبند نیست و آنها را یک‌طرفه نقض می‌کند، برداشت و نشان داد که تهدیدها و جنجال‌هایش پوچ است، همین امر رئیس‌جمهور بعدی آمریکا را ملزم می‌کند که زمانی‌که برای به انحصار درآوردن تصمیمات بین‌المللی یا تحمیل اراده و شروطش به دیگر کشورها تلاش می‌کند هزاران بار فکر کند که چنین سیاست‌هایش نتیجه‌ای نخواهد داشت.
