در بخش دوم گزارش سفر به روستای محروم شله زار زیدون به مصائبی چون جریمه اهالی روستا توسط مسئولین آب روستایی با وجود وضعیت اسفناک آب شرب و عبور دانش آموزان خردسال از روی لوله های نفت بر روی رودخانه که دل هر انسان آزاده ای را به درد می آورد می پردازیم.
در ادامه گزارش بخش نخست ، پسر جوانی که بطری آب را به خبرنگار ما نشان می دهد و با صدای لرزان خود می گوید ؛ به نظر شما آیا فرماندار یا نماینده حاضرند از این آب فقط برای یک بار بنوشند ، یا اصلا از این وضعیت دردناک خم به ابرو می آورند!
غلظت گل آلود بودن آب روستا آنچنان است که حتی تصور آشامیدن آن توسط مردم محروم این منطقه در ذهن انسان بسیار دشوار است چه رسد به اینکه یک جوان یا کودک بی گناه در طول شبانه روز با این وضعیت سالهاست روزگار میگذرانند و چه تلخ است برای مسئولینی که این صحنه را می بینند و اینچنین بگویند که این رسانه فقط به دنبال تخریب مسئولان است !
حین گزارش از وضعیت آب ، خانواده ای متوجه حضور ما شد و بلافاصله خود را به تیم خبری رساند ، زن جوانی که برای پرداخت جریمه از اداره آبفا برگشته بود ، برگ جریمه ای را به ما نشان داد که گویا به دلیل استفاده نکردن از کنتور صادر شده بود ، واقعا مضحک بود به جرم اینکه خانواده ای برای استفاده از آلوده ترین آب باید از کنتور استفاده کنند و تازه علاوه بر پرداخت آب بهاء ، جریمه سنگین نیز بپردازند !
گویا قرار نبود مشکلات این روستا رخ بر بندد که یکی از اهالی روستا لوله های نفت معلق بر روی رودخانه را به ما نشان داد و اینگونه گفت : دانش آموزان این روستا برای رسیدن سریع به مدرسه راهی جز عبور از این معبر خطرناک ندارند ، راهی که در طول سالهای گذشته به دلیل داغ شدن لوله ها در فصل تابستان آسیب های فراوانی را به بچه های این روستا وارد کرده است . این مسئله بارها با مسئولین مختلف در میان گذاشته شد اما گوش هیچ کس بدهکار نیست و اصلا برایشان مهم نیست که بیش از 200 خانوار زندگی فلاکت باری را سپری میکنند .
