شهرستان فاروج همچون بسیاری از نقاط کشور دارای آثار تاریخی بسیاری است اما تعداد محدود وکمتر از 20 اثر به ثبت ملی رسیده است.
به رغم انگشت شمار بودن این آثار، اما، همین تعداد هم روزگار خوشی ندارند.
مسجد جامع روستای استاد که هم عمر مسجد گوهرشاد است این روزها دل ودماغ ندارد، سقفش ریزش کرده وگردشگرانی که بخواهند از آنجا بازدید کنند باید مراقب پاهایشان باشند.
دیوارهای بیرونی هم کم از سقف ندارد، آفتاب گرم تابستان هم به این بنای ناخوش، رمقی نداده است.
کمی آنطرف تر، حمام تاریخی روستا است که از ثبت شدنش فقط یک تابلو یدک می کشد، در ورودیش زباله ها به استقبال می آیند و گوشه وکنارش بوی نا می دهد.
خیلی دور نرویم، آرمگاه بابا وبی بی هم دیگر از ایستادن خسته شده اند، دیوارها به مدد چوب هایی که به آن تکیه داده اند هنوز نفس می کشند، راه رسیدن به این بنا هم چندان هموار نیست.
از قلعه علی آباد بگوییم زباله های ورودیش، دل هر علاقمند به گردشگری را به درد می آورد.
غریب، گوشه ای دور تر از خانه های اهالی ایستاده است وچشم انتظار کسانی که از روی خاک وسنگش، تاریخ نانوشته اش را بخوانند.
تپه یام هم کم از بقیه ندارد و.....
اسم بردن از هریک از این آثار فقط روح را می خراشد ودل را به درد می آورد.
شاید حالا وقتش رسیده باشد که همه برای حفظ این آثار بکوشیم.
بخش خصوصی به مدد بودجه های قطره چکانی دولتی بیایند، رسانه ها بیشتر این تاریخ های ساکت نشسته اما پر رمز وراز را به مردم یادآورشوند.
متولیان این حوزه با بکارگیری نیروی متخصص، مرمتی انجام دهند که عمرش به یک سال نرسیده، دوباره تخریب نشود.
آنها که دستشان برآتش است کمبود بودجه حفاظتی را رفع کنند.
همه در ایجاد فرهنگ گردشگری بکوشیم که اگر این فرهنگ وجود نداشته باشد نمیتوانیم به سمت توسعه گردشگری برویم.
توسعه صنعت گردشگری یکی از محورهای توسعه اقتصادی است
شهرستان فاروج دارای پتانسیلهای فراوان در زمینه صنعت توریسم و گردشگری است، وجود آثار باستانی منحصر به فرد خود به تنهایی مشتاقان بسیاری را مجذوب خواهد کرد، در کنار اینها طبیعت زیبا و شگفتانگیز روستاهای شهرستان چشم همه را خیره و ضربان دل هر بینندهای را تندتر میکند، پس پیش از آنکه دیر شود باید شروع کرد.
یادداشت از مرضیه مهربان، سردبیر پایگاه خبری راه فاروج