به نقل از ساجده، معصومه خوشوقت متولد 56 ، دارای مدرک تحصیلی دیپلم از سال 89 کار در عرصه ی معرق کاری را شروع کرده است.
در کلاس معرق کاری که در سال 88 در خانه فرهنگ گذاشته شده بود شرکت کرد و بعد از طرحی که مربی کلاس داده بود با بازخورد خوبی که گرفت، جرقه ی شروع او در این کار شد.
بعد از یک سال به صورت حرفه ای فعالیتش را ادامه داد.
معصومه گفت: از کار با چوب به آرامش خاصی می رسم، وقتی بوی چوب را حس می کنم بیشتر قدرت وجود خدا را درک می کنم. هر چوب بسته به نوعش ویژگی های خاص خودش را دارد و همین تنوع حضورم در این راه را استوارتر کرد.
با شروع کار هیچ جنبه ی اقتصادی مدنظر نبود، با توجه به اینکه هنر جایگاه خاصی در شهر ندارد ولی همین که در کار با چوب به آرامش می رسم برایم کافی است.
7 سال است که معرق کاری را انجام می دهم، در حالی که در نمایشگاه هم فروشی ندارد و به نظر من معرق به خاموشی و فراموشی سپرده شده است.
هم اکنون کارهایی که در بازار عرضه می شود، توسط دستگاه ها برش خورده اند و کار دست محدود به چشم می خورد.
3 سال است که در خانه صنایع دستی استان، حسینیه جاجرمی مشغول به فعالیت هستم و در این مدت تنها دو نفر را به کار گرفتم.
همسرش نیز در کار چوب فعالیت می کرد و در واقع به صورت خانوادگی کار می کردند، همسرش توسط پرواز در تولید جعبه ای چوبی تولید می کرد ولی با جایگزین شدن جعبه های پلاستیکی کارش از رونق افتاد.
او بارها شغلش را عوض کرد ولی با توجه به علاقه ای که به این کار داشت، مجدد به کار اصلی خود برگشت.
معصومه می گفت: وقتی شوهرم کار چوب انجام می داد خیلی رنگ چوب ها برایم جالب بود و بیشتر چوب ها از خارج از استان تامین می شد و تنوع بالای آنها رغبت من را به کار زیاد می کرد، چوب هایی که به شکل برگ های نازک برش داده می شد را من برای تولید تابلو استفاده می کردم.
رنگ های متنوع چوب حال و هوای عجیبی داشت، رنگ زرد درخت توت، قهوه ای درخت سنجد و رنگ قرمز عناب، به آدمی زندگی می بخشید، از همه جالب تر برش درخت گردو بود که با برش زدن چوب گردو بوی گردوی تازه فضا را پر می کرد.
دختر 10 ساله اش هم کنار پدر ومادر معرق کار می کند و توانسته تابلو های زیبایی را آماده کند.
با توجه به درآمد پایینی که داریم شرایطی برای پرداخت هزینه بیمه ندارم ، اگر شرایطی توسط مسئولان برای بیمه صنعتگران وجود داشت خیلی خوب می شد.
اقتصاد مقامتی در صورتی که فضا و سرمایه باشد ایده فوق العاده ای است و علاوه بر این حمایت مسئولان را می طلبد که با ایجاد شرایط لازم برای ایجاد شغل و عدم ورود کالاهای خارجی به داخل جلوگیری کند، هم چنین با برگزاری نمایشگاه ها فضای مناسب برای فروش محصولات را ایجاد کنند.
آرزویم این است که روزی برسد مردم قدرت و توان خرید و تولید کارهای سنتی را داشته باشند و این ها حمایت از صنعتگران است ، هنرمندان خانه نشین نشوند و خیلی مهم است که ما صنعتگران با تمام سختی هایی که می کشیم چرخ صنعت را هم چنان آهسته بچرخانیم.
