عمر روابط رژیم صهیونیستی با امارات عربی متحده بیش از دو دهه است و سه دیپلمات صهیونیست در پاسخ به یادداشت سفیر امارات در واشنگتن در روزنامه «یدیعوت آحارونوت»، یادداشتی در یک روزنامه اماراتی نوشته‌اند.
اخبار بین الملل-بر اساس این گزارش، مطالعه‌کننده روزنامه اماراتی «نشنال» که به زبان انگلیسی است در ابتدای هفته جاری با دیدن یادداشت یک دیپلمات سابق صهیونیست غافلگیر شدند. این سه نفر «الی بارناوی» سفیر سابق رژیم صهیونیستی در فرانسه، «ایلان باروخ» سفیر سابق رژیم صهیونیستی در آفریقای جنوبی و «الون لیال» از مسؤولان سابق وزارت خارجه این رژیم هستند.
«یوسف العتیبه» سفیر امارات در آمریکا در یادداشت خود خواستار تقویت روابط میان دو طرف شده و روابط فعلی را ستوده بود. وی همچنین هشدار داده بود اشغالی اراضی کرانه باختری به این روابط ضربه می‌زند.
لیال، باروخ و بارناوی از العتیبه قدردانی کردند اما گفتند، وی به اندازه کافی به مسأله فلسطین نپرداخته است. چالش فعلی، مسأله «الحاق» اراضی کرانه باختری یا عادی‌سازی روابط نیست، عادی‌سازی فقط در چارچوب حل نزاع صورت می‌گیرد. به بیان دیگر این سه دیپلمات سابق صهیونیستی اعلام کرده‌اند، اگر امارات خواستار تقویت روابط با «قدس» است باید آن را در چارچوب حل دائمی، منطقی و عادلانه در قبال فلسطینی‌ها و نه بدون آنها انجام دهد.
در ادامه این گزارش آمده: در نگاه اول به نظر می‌رسد این بحث ما را به سمت تقابل راست و چپ باز می‌گرداند. در عمل مسأله اصلی در روابط خارجی با اسرائیل را روی میز می‌گذارد؛ در درجه اول به چه چیزی نیاز داریم؟ رام‌الله یا دور زدن رام‌الله؟ آیا کابینه اسرائیل نیاز به تکمیل روابط با کشورهای عربی دارد به این امید که مشکل فلسطین به خودی خود حل یا اضافه شود یا اینکه بهتر است تسلط بر ملتی دیگر پایان یابد تا مسیرها به سوی پایتخت‌های عربی باز شود.
این سه دیپلمات افزودند: در نزدیکی به کشورهای خلیج (فارس) یک موضوع وسوسه‌انگیز وجود دارد؛ آنها اعتراف می‌کنند که همبستگی‌شان با فلسطینی‌ها کم شده و از پیشنهادها استقبال می‌کنند. آنها دوستی را به ما پیشنهاد می‌کنند و با گذشت سال‌ها این پیشنهادها نیز تقویت می‌شود. سوال: آیا ما در برابر نقطه آغاز تاریخی برای توسعه روابط خارجی با کابینه اسرائیل هستیم یا اینکه در برابر دامی از عسل قرار داریم؟.
در ادامه گزارش مذکور آمده است، روابط محرمانه رژیم صهیونیستی با امارات از دو دهه پیش یا بیشتر وجود داشته ودر سال‌های اخیر در سایه تحولات منطقه‌ای علنی شده است.
دیپلمات‌های صهیونیستی سپس درباره آنچه در پیش روست، هشدار دادند و نوشتند، اختلافی میان اسرائیلی‌ها و کشورهای عربی وجود ندارد اما در داخل فلسطینی اشغالی بحثی وجود دارد که مربوط به نظریه امنیتی داخلی و نوع شکل آینده جامعه اسرائیل است، «اینکه چه دولتی در اینجا خواهد بود و مرزهای آن کجاست، آیا بر آنها (فلسطینی‌ها) غلبه خواهیم کرد یا اینکه در کنار آنها زندگی خواهیم کرد».
در ادامه آمده است: گذشته می‌داند که هر کسی از فلسطینی‌ها فرار کرده، فلسطینی‌ها او را دنبال کرده‌اند ... چه کسی می‌داند؟ شاید مشکل فلسطینی‌ها به خودی خود و با گذشت زمان حل شود و چه بسا واقعیت ما را به سمت کشوری واحد از بحر تا نهر اردن بکشاند. اما در عمل چه بسا که به هیچ جایی نرویم و پس از اینکه در روابط با دوستان جدید خود در دبی، ریاض و منامه پیش رفتیم، متوجه شویم که کلیدها را پشت سر خود جا گذاشته‌ایم.
در پایان این گزارش آمده، معروف است که فلسطینی‌ها روشهای ناخوشایندی برای یادآوری آنچه دیگران فراموش کرده‌اند، دارند و در این حالت، کشورهای حاشیه خلیج فارس نه برای کمک به تل‌آویو و نه «برادران خود» حاضر خواهند بود.
