دومین انتخابات پارلمانی در رژیم صهیونیستی علاوه بر آن که شکست نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم را پس از نزدیک به ۱۰ سال نشان داد، جنبههای دیگری از واقعیت‌های موجود در مناطق اشغالی را نیز آشکار کرد.
اخبار بین‌الملل- در حالی که رقابت در این انتخابات میان حزب «لیکود» به سرکردگی نتانیاهو و ائتلاف سیاسی «آبی و سفید» به سرکردگی بنی گانتز بود، اما ائتلاف «آبی و سفید» توانست طومار نخست وزیری ۱۰ ساله بنیامین نتانیاهو را جمع کند.
با این حال اگرچه نتایج نهایی شمارش آرا برای حزب «لیکود» و رقیب آن یعنی ائتلاف «آبی و سفید» بسیار نزدیک به هم و در واقع کمتر از ۱ درصد اختلاف بود و هر کدام از این دو رقیب اصلی به ترتیب ۲۵.۹۳ و ۲۵.۹۹ درصد از آرا را به دست آوردند، اما نتایج شمارش آرا براساس تقسیم جغرافیایی مناطق اشغالی حاکی از اختلاف بسیار زیاد دو رقیب انتخاباتی در مناطق شمال و جنوب فلسطین اشغالی است.
گفته شده بیشتر مناطق شمالی فلسطین اشغالی به ائتلاف آبی و سفید رای داده و در مقابل بیشتر مناطق جنوبی رای خود را به حزب لیکود داده‌اند. براساس آمار اعلام شده، در شهر تل آویو و مناطق شمالی فلسطین اشغالی ۴۲ درصد از رای دهندگان به ائتلاف آبی و سفید رای داد و در مقابل حزب لیکود تنها ۱۹ درصد آرا را در شمال به دست آورده است.
در مقابل مناطق جنوبی فلسطین اشغالی رای خود را بیشتر به سبد حزب لیکود ریخته‌اند و براساس آمار اعلام شده در شهر بیت‌االمقدس ۲۴ درصد آرا نصیب لیکود شده و ائتلاف آبی وسفید تنها موفق به کسب ۱۱ درصد آرا شده است و هرچه به سمت جنوب مناطق اشغالی می‌رویم میزان آرای لیکود بیشتر شده تا آن جا که در شهر «بئرشبع» در جنوب فلسطین اشغالی، میزان رای لیکود به ۴۳ درصد می‌رسد و در مقابل رای ائتلاف آبی و سفید به ۲۰ درصد هم نرسیده است.
این اختلاف شمال و جنوب در مناطق اشغالی بیش از هرچیز نشان دهنده اولویت‌های مختلف و به طور کامل متضاد ساکنان مناطق شمال و جنوب است.
ائتلاف آبی و سفید؛ شعار انتخاباتی خود را توجه به مسائل اقتصادی و نگاه به داخل عنوان کرده بود و در مقابل نتانیاهو به عنوان سردسته لیکود، اولویت این حزب صهیونیستی را مسئله امنیت اعلام کرده بود.
در واقع با این که هر دو رقیب اصلی انتخابات اخیر در رژیم صهیونیستی احزابی به شدت راست‌گرا به شمار می‌روند، اما هر کدام اولویت‌های مختلفی را دنبال کرده‌اند و نتایج انتخابات نیز نشان می‌دهد که برای ساکنان جنوب فلسطین اشغالی مهمتر از نان شب و شعارهای اقتصادی که ائتلاف آبی و سفید روی آن مانور می‌داد، امنیت اولویت نخست است و البته با توجه به اکثریت «آبی و سفید»ها در شمال، اولویت ساکنان شمالی نیز مسائل اقتصادی است.
این که امنیت در جنوب و اقتصاد در شمال فلسطین اشغالی اولویت است، از سوی دیگر نوعی شکاف را میان شمال و جنوب نشان می‌دهد. در واقع انتخابات اخیر نشان داد که اختلاف قابل توجهی میان ساکنان شمال و جنوب مناطق اشغالی وجود دارد و اولویت هرکدام از این مناطق بسیار متفاوت از دیگری است.
اگرچه این اختلاف میان شمال و جنوب مناطق اشغالی تا به امروز در حد همان اختلاف اولویتهاست، اما تداوم این اختلافات در بلند مدت می‌تواند به ایجاد شکاف عمیق میان این دو بخش از فلسطین اشغالی منجر شود. بویژه آن که بحران محاصره غزه هنوز حل نشده باقی مانده و در این شرایط تهدیدات امنیتی برای مناطق جنوبی نیز همچنان ادامه خواهد داشت و حتی می‌توان پیش بینی نمود با ادامه محاصره غزه، تهدیدات امنیتی برای ساکنان جنوب فلسطین اشغالی نیز بیشتر تشدید خواهد شد.
انتخابات اخیر در مناطق اشغالی، علاوه بر آن که شکاف بالقوه میان شمال و جنوب این مناطق را نشان داد، زنگ خطر بزرگتری نیز برای موجودیت صهیونیست‌ها به صدا درآورده است.
آرمان دولت یهود، هدف اولیه و نهایی پایه گذاران رژیم صهیونیستی و حاکمان و سیاستمداران پیشین و فعلی این رژیم بوده است. نتایج انتخابات در مناطق اشغالی اما این هدف را با چالش اساسی روبرو کرد و نشان داد نه تنها دولت یهود برای فلسطین اشغالی قابل دستیابی نیست، بلکه فراتر از آن موجودیت رژیم صهیونیستی نیز به صورت بالقوه در خطر است، چون فهرست مشترکی از اعراب فلسطینی ۱۰ درصد آرا را در این انتخابات کسب کردند.
در واقع این چالش برای صهیونیست‌ها از آن‌جا بزرگتر خواهد بود که نرخ رشد جمعیت در میان فلسطینی‌ها در مقایسه با دیگر ساکنان مناطق اشغالی بسیار قابل توجه است و ادامه همین رشد جمعیت در عمل موجودیت دولت یهود را با بزرگترین خطر موجودیتی روبرو خواهد ساخت.
در این صورت حتی بدون هیچ گونه جنگ خارجی و حتی در خوش بینانه ترین شرایط با وجود تداوم وضعیت فعلی و رشد جمعیت فلسطینی‌ها، طی چند دهه آتی به سختی می‌توان در عمل نشانی از دولت یهودی مورد نظر صهیونیست‌ها را پیدا کرد.
