«دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا در روزهای اخیر حملات نژادپرستانه به چهره‌های سرشناس در آمریکا را شدت بخشیده. او در تازه‌ترین حمله « الیجا کامینگز»، نماینده آفریقایی‌تبار مجلس نمایندگان آمریکا را آماج حملات قرار داده است.
اخبار بین الملل- ترامپ روز شنبه در حساب کاربری خودش در توئیتر حوزه انتخاباتی کامینگز، بالتیمور را «آشفته‌بازاری پر از موش» توصیف کرده است. او می‌نویسد: «کامینگز فردی است که بدون هیچ دلیلی سر مامورانی که در گشت زنی های مرزی کار می کنند فریاد می زند و بالتیمور را به منطقه ای پر از کثیفی و پر از موش های فاضلاب تبدیل کرده است.»
« نانسی پلوسی »، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا سخنان ترامپ را «نژادپرستانه» خوانده و خواستار برخورد با آن شده است؛ حمله نژادپرستانه قبلی ترامپ، تنها یک هفته قبل‌تر اتفاق افتاد، آنجا که او از چهار نماینده «جنبش ترقی‌خواه» در کنگره («الکساندریا اوکاسیو-کورتز»، «ایلهان عمر»، «آیانا پرسلی» و «رشیدا طالیب») خواست به کشور خودشان برگردند.
توئیت‌هایی که ترامپ در آنها از این چهار نماینده که همگی تبار غیرآمریکایی دارند خواسته بود به کشورهای زادگاه خودشان برگردند، موجب شد هواداران او در چند تجمع، علیه این چهار نماینده زن شعار «Send her back» (او را به کشورش برگردانید) سردهند.
اما دلیل حملات نژادپرستانه ترامپ چیست؟ یک تحلیل این است که او با عقیده به برتری نژادی سفیدپوست‌ها زاده شده و با آن بزرگ شده است. شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند پدر دونالد ترامپ (فِرِد ترامپ) یکی از اعضای فرقه «کوکلاس کلان»، از گروه‌های طرفدار سفیدبرترانگاری است و حدود 90 سال پیش در یکی از تجمعات این ایالت نیویورک دستگیر شده است.
علاوه بر این، در سابقه قضایی ترامپ محکومیت به دلیل نژادپرستی وجود دارد. او در سال 1973 به دلیل آنکه 14 هزار واحد آپارتمان خود در نیویورک را به مستاجرهای سفید پوست اجاره داده و سیاه پوستان را رد کرده بود، محکوم شناخته شد.
انگیزه‌های ترامپ از طرح این مسائل نژادپرستانه البته صرفاً برآمده از گرایش‌های ذاتی او نیست و طبق استدلال می‌توان گفت او از آنها انگیزه‌های انتخاباتی هم دارد. وبگاه شبکه خبری «سی‌ان‌ان»، به عنوان مثال، در تحلیلی به چنین انگیزه‌هایی پرداخته و نوشته او یکبار دیگر هم در سال 2016 به همین مسائل نژادپرستانه توانست رقیبش را شکست دهد.
طبق این تحلیل‌ها، او از طریق فشردن عصب‌های نژادیِ جامعه آمریکا به دنبال آن است تا پایگاه رأی‌دهندگان خودش را به برخاستن در حمایت از او در دور بعدی انتخابات ریاست‌جمهوری تحریک کند.
مخاطب حملات اخیر ترامپ به بالتیمور و نماینده آن در واقع این شهر یا مناطق اطراف آن نبوده‌اند، همان‌طور که او هنگام انتقاد از مهاجران مخاطبش را افرادی که در نقاط یا شهرهای مرزی آمریکا زندگی می‌کنند قرار نمی‌دهد.
ترامپ در واقع، هنگام مطرح کردن این حملات نگاهش به سبد رأیی است که در مناطق جنوبی و همچنین منطقه موسوم به «کمربند زنگار» (منطقه‌ای که بخش بالایی شمال شرق ایالات متحده آمریکا، دریاچه‌های بزرگ، و ایالت‌های غرب میانه آمریکا را پوشش می‌دهد و بیشتر سفیدپوستان در آنجا ساکن هستند) قرار دارند و در انتخابات سال 2016 پیروزی او در انتخابات را رقم زدند.
«آندرا گیلیپسی»، متخصص مسائل نژادی می‌گوید: «ترامپ دارد حامیانش را تحریک می‌کند. او دارد نفرت را در توده‌های مردم تحریک کرده و به آنها یادآوری می‌کند که این آدم‌های بداخلاق دارند به ما می‌گویند این کار را بکنیم و آن کار را نکنیم و نباید این همه قدرت داشته باشند.»
برخی از تحلیلگران این سیاست ترامپ برای قطبی کردن جامعه را به راهبرد «ریچارد نیکسون» در سال 1968 تشبیه می‌کنند که قصد داشت دموکرات‌های ناامید از جنبش سیاه‌پوستان در مناطق جنوبی آمریکا را به سمت جمهوری‌خواه‌ها بکشاند.
مسئله بزرگ در انتخابات سال 2020 این است که آیا راهبرد ترامپ این بار هم جواب می‌دهد و او می‌تواند گوی سبقت را در انتخاب از رقیب دموکرات خودش نشانه‌هایی در دست است که ترامپ توانسته قطبیت مد نظر خودش را در جامعه ایجاد کند.
یک نظرسنجی که موسسه افکارسنجی «پیو» ماه آوریل منتشر کرد نشان می‌دهد 58 درصد از آمریکایی روابط نژادی در آمریکا را بد می‌دانند و 56 درصد گفته‌اند آمدن ترامپ اوضاع را بدتر از قبل کرده است. نزدیک به دو سوم گفته‌اند مردم با آمدن ترامپ بیش از گذشته دیدگاه‌های نژادپرستانه خودشان را بروز می‌دهند.
هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که ترامپ قصد متوقف کردن این نوع حملات را داشته باشد، زیرا او هیچ بهایی برای آنها نمی‌پردازد و غیر از چند نماینده کنگره اعتراض خاصی به اظهارات نژادپرستانه او صورت نمی‌گیرد.
