ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه که 18 سال است بر روسیه حاکم بوده، دو روز بعد از آنکه حدود 1600 معترض مخالف وی شامل چهره سرشناس آنها یعنی آلکسی ناوالنی دستگیر شدند، دور جدید ریاست جمهوری خود را آغاز می‌کند.
این در حالی است که اتحادیه اروپا در واکنش به این اتفاقات "سرکوب‌گری پلیس و اعتراضات دسته‌جمعی" در روسیه را محکوم کرده است.
رئیس‌جمهور روسیه در دور قبلی ریاست جمهوری‌اش در اقدامی مناقشه برانگیز شبه جزیره کریمه را از اوکراین در سال 2014 و بعد از برگزاری یک همه‌پرسی شتاب زده به خاک کشورش منتقل کرد و بعد از آن دست به کمپین نظامی در سوریه برای کمک به حکومت بشار اسد، رئیس‌جمهور این کشور زد.
او وعده داده که در دور جدید ریاست جمهوری‌اش استانداردهای زندگی مردم کشورش را ارتقا دهد.
این در حالی است که او درخصوص مساله جانشینی‌اش سکوت اختیار کرده است.
بر طبق قانون اساسی روسیه زمانی که چهارمین دور ریاست جمهوری پوتین در سال 2024 به پایان برسد او دیگر واجد شرایط کاندیداتوری دوباره نخواهد بود.
با این حال مشاوران پوتین برای امسال یک مراسم تحلیف نسبتا مختصر در نظر گرفته‌اند که شامل مراسم‌های پرخرج سابق کرملین نمی‌شود و هدف آنها این بوده که جلوی هرگونه تبلیغات منفی علیه وی را بگیرند.
در سال 2012 پوتین به هنگام آغاز دور قبلی ریاست جمهوری‌اش در قالب یک کاروان به رنگ مشکی در خیابان‌های خالی مسکو در مسیر رفتن به سمت مراسم افتتاح سومین دور ریاست جمهوری در کرملین حرکت کرد و امسال اما قرار شده که او تنها با داوطلبانی که در کمپین انتخاباتی او شرکت داشتند، ملاقات کند.
ناوالنی که در انتخابات ماه مارس از کاندیداتوری علیه پوتین منع شد از روس‌ها خواسته بود تا روز شنبه تظاهراتی سراسری علیه پوتین برپا کنند و بعد از برپایی این تظاهرات در اتفاقی بی‌سابقه علاوه بر نیروهای پلیس در شهر مسکو گروهی از افراد حامی پوتین در قالب یونیفورم‌های کازاک‌های سابق به سرکوب معترضان پرداختند.
تاتیانا استاناوایا، یک تحلیلگر مرکز تکنولوژی‌های سیاسی در مسکو که در پاریس مستقر است، گفت: کرملین با این سرکوب مخالفان خواست نشان دهد که در دوره جدید ریاست جمهوری پوتین هیچ مخالفتی تحمل نخواهد شد و خط قرمزی کشیده که نمی‌خواهند هیچ کس از آن رد شود.
تحلیلگران سیاسی گفتند که رفتار مسکو در قبال غرب و تنش‌های دو طرف که اخیرا بر سر بحران‌هایی نظیر مسمومیت سرگئی اسکریپال در بریتانیا و مطرح شدن اتهام مداخله روسیه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بالا گرفته در دور چهارمین ریاست جمهوری پوتین نیز تغییری نخواهد یافت.
کنستانتین کالاچف، رئیس گروه کارشناسی سیاسی در مسکو گفت: از نظر پوتین هر امتیازی یک نشانه ضعف محسوب می‌شود و نباید انتظار هیچ تغییری در سیاست خارجی وی را داشته باشیم.
او گفت، سیاست خارجی پوتین یکی از بنیان‌های اصلی پایگاه حمایت او در داخل کشور بوده و پوتین به تضمین اتحاد ملی احتیاج دارد و به همین منظور باید دشمنی وجود داشته باشد اما دیمیتری اورشکین، تحلیلگر سیاسی ایندیپندنت می‌گوید، رویکرد رئیس‌جمهور روسیه در قبال جامعه بین‌المللی باید در دور بعدی ریاست جمهوری او تغییراتی پیدا کند.
او اظهار کرد: روسیه از زمانی که شوروی وارد جنگ در افغانستان شد، تا به این حد منزوی نبوده است و بنابراین اکنون نه تنها وظیفه پوتین این نیست که اراضی جدید برای روسیه ایجاد کند بلکه وظیفه‌اش مجبور کردن جهان برای در نظر گرفتن منافع روسیه و پذیرفتن فتوحات قبلی این کشور است.
آلکسی کودرین، یک وزیر دارایی سابق روسیه که لیبرال است و در خارج از این کشور چهره‌ای شناخته شده محسوب می‌شود، ممکن است براساس برخی گزارش‌ها در دولت جدید پوتین طی یک فرایند تغییر و تحول در کابینه به کرملین برگردد و این کار نشان دهنده این خواهد بود که رئیس‌جمهور روسیه به دنبال یک رویکرد کمتر تقابلی است.
اورشلین اظهار کرد: پوتین کل این دوره را برای انجام این وظیفه به کارش ادامه خواهد داد اما کالاچف گفت ممکن است پوتین کرملین را پیش از پایان این دوره شش ساله ترک کند.
او اظهار کرد: البته پوتین در قدرت خواهد بود اما نه لزوما در ریاست جمهوری.
او اظهار کرد: پوتین برای آنکه نامش را در تاریخ ثبت کند باید زمانی درست را برای رفتن انتخاب کند. طی کردن کامل یک دوره شش ساله جدید ریاست جمهوری برای پوتین راهی به ناکجا خواهد بود. من مطمئن هستم که پوتین به نحوی که همه را شگفت زده کند قدرت را ترک خواهد کرد.
پوتین که سابق بر این به عنوان مامور سازمان اطلاعاتی شوروی سابق کا.گ.ب خدمت کرده در سه دور قبلی ریاست جمهوری‌اش همواره کنترل روسیه را در دست داشته و مخالفانش را ساکت کرده است و تا حدی توانسته قدرت از دست رفته مسکو در جهان خارج را بازیابی کرده و از خود تصویری به عنوان یک مرد قدرتمند ارائه دهد.
پوتین 65 ساله از زمانی که 18 سال پیش قدرت را به دست گرفت بار دیگر تسلط کرملین بر جامعه روسیه را برقرار کرد.
او در عرصه بین‌المللی تاکنون با سه رئیس‌جمهور در آمریکا سروکار داشته و در چهار سال گذشته از سوی مجله فوربس به عنوان قدرتمندترین مرد جهان معرفی شده است.
حامیان پوتین او را به عنوان یک ناجی که توانسته ارزش‌های سنتی و غرور ملی را به یک ملت تحقیر شده بازگرداند ستایش می‌کنند اما دشمنان وی می‌گویند پوتین سبب شده که روسیه هرچه بیشتر از دموکراسی فاصله بگیرد و از طریق هم‌پیمانان امنیتی برگزیده و مخفی خود کنترل کشور را در دست خود بگیرد.
پوتین در تاریخ 7 اکتبر 1952 در یک خانواده کارگر در شهر لنینگراد که اکنون سن‌پترزبورگ نام دارد به دنیا آمد و در محیط سرسخت این شهر بسیار آبدیده شد.
پوتین در سال‌های بعد با پیوستن به سازمان اطلاعاتی کا.گ.ب تلاش کرد تا رویای بچگی‌اش را محقق کند و در سال‌های 1985 – 1990 در ماموریتی در شهر درسدن واقع در آلمان شرقی مشغول به کار شد.
او چندی بعد در شهرداری سن‌پترزبورگ تحت رهبری یکی از مربیانش یعنی آناتولی سوبچاک، شهردار این شهر دوباره به عرصه سیاسی بازگشت.
او در سال 1996 به مسکو فراخوانده شد تا در کرملین تحت ریاست جمهوری بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور اسبق روسیه کارش را شروع کند.
یلتسین در سال 1996 پوتین را که در آن زمان چندان مشهور نبود به عنوان رئیس سازمانی که در روسیه جدید جای کا.گ.ب را گرفته بود یعنی سازمان اف.اس.بی منصوب کرد.
در اوت 1999 یلتسین که درگیر مشکلات مختلف شده بود پوتین را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و او ناظر بر دومین جنگ روسیه برای سرکوب شورشیان در منطقه چچن بود.
زمانی که یلتسین در سال 1999 استعفا کرد پوتین جای او را به عنوان رئیس‌جمهور گرفت.
پوتین در زندگی شخصی خود نیز در سال 2013 بعد از سه دهه زندگی مشترک با همسر سابق خود به نام لیود میلا از او جدا شد و بعدا شایعاتی درباره شریک جدید زندگی او که یک ژیمناست سابق المپیک منتشر شد اما این شایعات تایید نشد.
پوتین در سال 2008 به دومین دور ریاست جمهوری‌اش براساس قانون اساسی پایان داد و قدرت را برای یک دور به دیمیتری مدودف واگذار کرد و خودش به نخست وزیری رسید اما همه معتقد بودند که در واقع همچنان کنترل امور در دست او قرار دارد.
در سال 2012 پوتین دوباره به ریاست جمهوری بازگشت اما با موجی از اعتراضات گسترده در این کشور روبرو شد.
پوتین که زمانی از سقوط شوروی سابق به عنوان "بزرگترین فاجعه ژئوپلتیکی" قرن بیستم یاد کرده بود از حوزه نفوذ مسکو سرسختانه دفاع کرده و شدیدا تلاش کرد تا هژمونی آمریکا به چالش بکشد.
او در فوریه 2014 شاهد سرنگونی ویکتور یانوکوویچ، یکی از هم‌پیمانانش در اوکراین بود و با سرنگونی او کرملین تسلطش را بر این همسایه کلیدی خود از دست داد.
پوتین در عرض چند روز بعد از آن دستور داد تا نیروهای ویژه روسی شبه جزیره راهبردی کریمه را تصاحب کنند و بعد از برگزاری یک همه‌پرسی شتاب زده در این منطقه که به طور بین‌المللی رد شد در مارس 2014 فرمان الحاق آن را امضا کرد.
بعد از رسیدن دونالد ترامپ به ریاست جمهوری سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا پوتین را متهم به دستور دادن به اقدامات سایبری برای تاثیرگذاری بر کمپین انتخاباتی در آمریکا به نفع ترامپ کردند.
