دیدار روز جمعه میان رهبر دو کره در مرز میان دو کشور، می تواند واقعه ای قلمداد شود که مرحله ای جدید از حیات سیاسی و دیپلماتیک را در شرق آسیا ایجاد کند.
در واقع این دیدار می‌تواند پایانی باشد بر 65 سال اختلاف و نزاع سیاسی میان دو کشور هم نژاد و هم زبان که از سال 1953 تاکنون مناسبات سیاسی آنها در بدترین وضعیت ممکن بوده است.
در حقیقت استارت این اتفاق تاریخی را فردی به نام «مون جائه این» زد؛ فردی که از همان زمان رسیدن به قدرت از صلح و دوستی دم می زد تا تلاش هایش نتیجه داد.
زندگی نامه
«مون جائه این» متولد 24 ژانویه 1953 در شهر «گئوجه» در کره جنوبی است. تولد او در سال آخر جنگ کره رخ داد. او فرزند دوم و پسر بزرگ خانواده بود. پدرش «مون یانگ هیونگ» و مادرش «کانگ هان اوکی» بود. والدین او پناهندگانی از استان «هامجئونگ جنوبی» کره شمالی بودند.
خانواده او در نهایت در شهر «بوسان» مستقر شدند. از آنجایی که پدرش نمی خواست همچون کره شمالی، در کره جنوبی هم یک کارمند دولتی باشد، به فروش جوراب پرداخت و تنها بدهی های کلانی برای خانواده اش به جا گذاشت. مادرش با فروش لباس هایی که از خیریه ها می گرفت، به نان آور خانه تبدیل شد. مون زمانی در یک مصاحبه گفت که قادر به دوچرخه سواری نیست، زیرا خانواده اش به قدری فقیر بودند که توانایی خرید دوچرخه برای او یا پرداخت شهریه ماهانه مدرسه اش را نداشتند.
وی از دبیرستان «کیونگ نام» دیپلم گرفت و در دانشگاه «کیونگ هی» در رشته حقوق بورسیه گرفت؛ جایی که او با «کیم جونگ سوک» همسر آینده اش ملاقات کرد.
او پس از سازماندهی اعتراضات دانشجویی علیه قانون اساسی یوشین، دستگیر و محکوم شد و از دانشگاه هم اخراج شد. بعدها، او به ارتش فراخوانده شد و به نیروهای ویژه کره جنوبی پیوست؛ در حالی که در عملیات «پل بونیان» مشارکت داشت. با توجه به خدمات ارزنده اش که به واسطه آن از «چان» رئیس جمهور وقت جایزه گرفته بود، به او پیشنهاد ادامه کار در ارتش داده شد.
پس از خروج از ارتش، مرگ پدرش او را تحت تاثیر قرار داد تا تصمیم بگیرد که امتحان وکالت بدهد.
او برای درس خواندن به معبد بودایی «دائهونگسا» رفت و توانست در سال 1979 در دور اول آزمون پذیرفته شود. در سال 1980 او برای تکمیل تحصیلات خود به دانشگاه بازگشت. در سال 1980 در دور دوم آزمون وکالت هم قبول شد و در موسسه تحقیق و آموزش قضایی پذیرش شد. او با رتبه دوم فارغ التحصیل شد، اما به دلیل سابقه فعالیت های خود علیه دیکتاتوری یوشین، نتوانست قاضی یا دادستان دولتی شود. مون در عوض تصمیم گرفت که وکیل خصوصی شود.
او پس از تبدیل شدن به یک وکیل، در دهه 1980 با «رو مون هیون» رئیس جمهور آتی مشارکت و کار کرد. او همراه با رو، پرونده هایی را در مورد حقوق بشر و مسائل حقوق مدنی در دفاع از فعالان حقوق کار و دانشجویانی پذیرفتند که با دیکتاتوری نظامی آن زمان در کره مخالفت کرده بودند. آنها تا سال 2009 که رو خودکشی کرد، با هم دوست بودند.
او عضو کمیته بین المللی حقوق بشر در بوسان و عضو بنیانگذار روزنامه «هانکیوره» کره جنوبی بود.
با توجه به اصرار رو، مون در کارزار انتخابات ریاست جمهوری اش، رهبر مبارزات انتخاباتی او شد. مون بعد از پیروزی رو، به مشاور او تبدیل شد که نقش های مختلفی در دولت او داشت. مون به عنوان مشاور ارشد رئیس جمهور در امور مدنی، مشاور رئیس جمهور در جامعه مدنی، و مشاور ارشد ریاست جمهوری از سال های 2003 تا 2008 نقش داشت.
شغل های سیاسی قبل از ریاست جمهوری (2012-2017)
ورود به سیاست
علیرغم بی تفاوتی زودهنگام، او شروع به درگیر شدن در سیاست کرد. او کتاب خاطرات خود را با نام «مون جائه این: سرنوشت» را منتشر کرد که پرفروش شد. محبوبیت او در برابر «پارک گئون هه» رقیب احتمالی اش در انتخابات ریاست جمهوری به مرور افزایش یافت تا در نهایت در فوریه 2012، مون موفق شد در کسب محبوبیت با او همتراز باشد.
او توانست بر روی کاهش محبوبیت محافظه کاران در میان چندین مورد رسوایی فساد سرمایه گذاری کند.
در سال 2012 مون برای کسب کرسی در انتخابات مجلس نوزدهم وارد عمل شد. او در 11 آوریل 2012 به عنوان یک عضو حزب متحد دموکرات با 55 درصد آراء توانست در مجلس محلی ساسانگ در بوسان یک کرسی را به دست آورد.
رقابت انتخابات ریاست جمهوری 2012
در 16 سپتامبر 2012 او کاندیدای ریاست جمهوری برای حزب متحد دموکرات شد.
مون در نهایت از پاک گئون هه باخت.
رهبر حزب دموکراتیک
مون در 2 فوریه 2015 به عنوان رهبر حزب «ائتلاف سیاسی جدید برای دموکراسی» انتخاب شد. پیش از انتخاب او، مون و رهبر این حزب جدال های علنی بسیاری برای رهبری این حزب داشتند.
انتخابات ریاست جمهوری 2017
در پی استیضاح پارک گئون هه، مون بالاترین بخت را برای جایگزینی وی داشت. رئیس جمهور معزول کره جنوبی، به دلیل رسوایی فساد مالی یکی از دوستان نزدیکش، استیضاح و برکنار شد.
مون با کسب57 درصد آرا توانست دیگر کاندیداهای حزبش را کنار گذارد و به عنوان کاندیدای حزب دموکراتیک انتخاب شود.
انتخابات 2017 کره جنوبی 15 کاندیدای معرفی شده داشت که 4 تن از آنها رقبایی جدی برای مون محسوب می شدند. و در نهایت او به عنوان نوزدهمین رئیس جمهور این کشور انتخاب شد.
او یک روز پس از اعلام نتایج انتخابات سوگند یاد کرد.
موضع گیری ها
مون طرفدار اتحاد کره جنوبی با واشنگتن است و در عین حال می گوید که کشورش به رویکرد متوازن تر سیاسی با آمریکا و چین نیاز دارد.
او در سخنرانی کارزار انتخاباتی خود در ماه آوریل گفت: «دولتی تشکیل خواهم داد که کره شمالی را نگران کند، آمریکا به آن اعتماد داشته باشد و چین به آن تکیه کند.»
حزب متبوع او - حزب دموکراتیک کره- می گوید تحریم به تنهایی برنامه تسلیحات هسته ای کره شمالی را پایان نمی دهد.
مون جائه این در کتابی که در ماه ژانویه منتشر کرد، می گوید کره جنوبی باید یاد بگیرد که «به آمریکایی ها نه بگوید،» و با استقرار سامانه ضدموشکی موسوم به «تاد» مخالفت کرده است.
یک سخنگوی مون در بیانیه ای دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا را در زمینه سامانه تاد به اقدام «یک جانبه و بدون مشاوره» متهم کرد.
سفیر صلح کره جنوبی
دیدار روز جمعه میان کیم جونگ اون رهبر کره شمالی و مون جائه این در مرز میان دو کشور، می تواند واقعه ای قلمداد شود که مرحله ای جدید از حیات سیاسی و دیپلماتیک را در شرق آسیا ایجاد کند.
پس از پایان دور اول نشست های میان رهبران سیاسی دو کره، «این» و «اون» اعلام کردند، اعلامیه مشترکی به امضا رسیده است که در برگیرنده تحقق صلح دائمی و پایدار در شبه جزیره کره و پاکسازی این منطقه از سلاح هسته ای است.
رهبران دو کره روی خلع سلاح کامل شبه جزیره کره توافق، و شروع یک دوره جدید و پایان جنگ‌های بیشتر را اعلام کردند.
مون جائه این اظهار داشت: هر دو کره تصمیم دارند عاری سازی شبه جزیره کره را از سلاح هسته ای طی سال جاری میلادی تکمیل کنند.
اگر چنین شود، نام مون جائه ابدی خواهد شد.
زندگی شخصی
همان گونه که قبلا ذکر شد، مون در زمانی که دانشجو و فعال معترض به قانون اساسی بود، با«کیم جونگ سوک» (متولد 15 نوامبر 1955) دانشجوی همان دانشگاه آشنا شد.
آنها در سال 1981 ازدواج کردند.
او یک خواننده کلاسیک بود که پیش از ازدواج در گروه کُر سئول عضویت داشت.
آنها دو فرزند (یک دختر به نام «دا های» و یک پسر به نام«مون جون یانگ») دارند.
