الاخبار در یادداشتی به قلم «ولید شراره» نوشت: از دروغ «سلاح کشتار جمعی» عراق تا حمله بامداد شنبه ۱۴ آوریل علیه سوریه به بهانه استفاده از تسلیحات شیمیایی، زنجیره‌ای طولانی از حملات وجود دارد که از نظر قانونی قابل توجیه نیست. حمله به سوریه را می‌توان به پرونده حملات و جنگ‌ها علیه سوریه و عراق و لیبی در گذشته اضافه کرد که با اتهامات نادرست و دروغ‌های بی پایان برنامه ریزی و توجیه شد. در پرونده عراق سال‌ها طول کشید تا واقعیت برملا و انگیزه‌های توسعه طلبانه آمریکا فاش شود ولی دروغ‌های فرانسه و غربی‌ها در پرونده سوریه یک هفته پس از حمله آنها به این کشور برملا شد.
این گزارش می‌افزاید: اندکی به عقب باز می‌گردیم. دستگاه اطلاعات فرانسه یک روز پس از حمله (ادعایی) در دوما در ماه آوریل، اطلاعات اولیه را فراهم کرد. آنچه که به شکل استثنایی در رسانه‌ها انتشار یافت، این بود که دستگاه‌های اطلاعاتی فرانسه اطمینان یافته اند حمله شیمیایی در دوما صورت گرفته است و دولت سوریه در این حمله از بخشی از زرادخانه تسلیحات شیمیایی خود استفاده کرده است که به بازرسان سازمان منع استفاده از تسلیحات شیمیایی تحویل داده نشده بود. به این ترتیب دستگاه‌های اطلاعاتی فرانسه مجوز قانونی به ساکنان الیزه دادند تا تصمیم از قبل اتخاذ شده برای حمله به سوریه را اجرا کنند. زمانی که شورای دفاعی فرانسه در روز پس از آن تصمیم به حمله موشکی به سوریه گرفت، هنوز نمونه‌های گرفته شده از دوما به آزمایشگاه‌های دستگاه اطلاعات فرانسه نرسیده بود. نشست شورای دفاعی فرانسه بر تعیین فهرست اهداف در سوریه و روند هماهنگی با آمریکایی‌ها متمرکز بود. در واقع حمله چهاردهم آوریل علیه سوریه به زنجیره‌ای بی پایان از افترا‌ها و دروغ‌ها علیه سوریه متکی بود که در گذشته نیز علیه سوریه و عراق به کار برده شده بود.
امانوئل مکرون منتظر هیچ تحقیق بین المللی نماند تا فرمان شلیک موشک‌ها از ناوچه‌های فرانسوی نزدیک سواحل سوریه را صادر کند. او کسی است که همواره بر لزوم استناد به گزارش موسسات بین المللی و سازمان ملل پیش از شلیک هر گلوله‌ای علیه کسی که برخلاف قوانین بین المللی عمل کند، تاکید داشت. در حالی که منابع فرانسوی به روزنامه «الاخبار» گفتند دولت فرانسه از نخستین ساعات حمله به دوما می‌دانست که هیچ حمله‌ای با سلاح شیمیایی در کار نیست.
در ادامه گزارش آمده است: همه راه‌ها برای درک علت رفتار مکرون در سوریه به تهران منتهی می‌شود. در پشت این ماجرا، تمایل رئیس جمهور فرانسه برای مهار کردن تهدید آمریکا به خروج از توافقنامه هسته‌ای و باقی ماندن در کنار رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ در بحران سوریه دیده می‌شود، تا به این ترتیب ترامپ را از اجرای تهدیدش علیه ایران باز دارد و مجوز میانجی گری بین آمریکا و ایران را از ترامپ دریافت کند. مکرون پیش از ورود به کاخ سفید به این مسئله اشاره کرد و امیدوار است بتواند امتیازاتی مهم از ایران بگیرد. مشارکت در حمله موشکی به سوریه هیچ پشتوانه قانونی و سیاسی جدی ندارد، بلکه مبتنی بر تکرار دروغ سلاح کشتار جمعی عراق البته در سطحی پایین‌تر است.
نگارنده مطلب در ادامه می‌افزاید: منابع فرانسوی می‌گویند طرح چهارماده‌ای که مکرون در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با ترامپ از آن سخن گفت، با مواضع قبلی او تناقض دارد چرا که او به شکلی غیرمنتظره طرحی را برای توافقنامه هسته‌ای پس از سال ۲۰۲۵ و ادامه نظارت بین المللی بر تاسیسات هسته‌ای ایران و آغاز مذاکره درباره برنامه موشکی این کشور ارائه کرد؛ در حالی که پیش از ترک پاریس به مقصد واشنگتن گفته بود طرحی جایگزین برای توافقنامه هسته‌ای در صورتی که آمریکا ۱۲ مه تصمیم به خروج از آن بگیرد، ندارد. رئیس جمهور فرانسه همچنین از طریق توافق با ترامپ، توافق قبلی خود با آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و ترزا مِی، نخست وزیر انگلیس و بیانیه مشترک آنها در خصوص پایبندی به توافقنامه هسته‌ای و وجود نداشتن جایگزینی برای آن را زیرپا گذاشت.
منابع فرانسوی می‌گویند این تک‌روی مکرون موجب خشم متحدان اروپایی او شد؛ زیرا او قبلا با آنها در این باره رایزنی نکرده بود و این کار، بی‌تجربه بودنش را در روابط بین المللی و دیپلماتیک نشان داد. رئیس جمهور فرانسه با ذهنیت یک دلال رفتار می‌کند که معتقد است می‌تواند وارد معاملات سیاسی شود و بدون توجه به اصول ثابتی که درباره آنها با شرکایش توافق کرده است وارد بازار تجاری شود. مکرون با پشت پا زدن به تفاهم با اروپایی‌ها در اولین فرصتی که توانست به آمریکایی‌ها نزدیک شود، به سیاست مشترک اروپا توهین کرد.
طرح چهار ماده‌ای فرانسه نه تنها پشت پا زدن به تفاهم با اروپایی‌هاست، بلکه مبانی قانونی و اهداف توافقنامه ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ وین را نیز از بین می‌برد. این توافقنامه هیچ حاشیه مانوری برای ایران باقی نمی‌گذارد که پس از انقضای آن در سال ۲۰۲۵ به توسعه برنامه هسته‌ای نظامی روی آورد. تا آن زمان تاسیسات هسته‌ای ایران زیر نظر بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی باقی خواهد ماند و پس از آن نیز ایران ملزم است مصوبات شورای امنیت را درباره برنامه هسته‌ای خود اجرا کند. همچنین زمانی که برنامه‌های نظارتی به اهداف مورد نظر دست یابد، طبیعی است که شورای امنیت پایان این برنامه‌ها را اعلام کند. پافشاری بر ادامه یافتن توافقنامه هسته‌ای بعد از سال ۲۰۲۵ به این معنا است که تمایلی وجود دارد تا ایران به رغم پایبند بودن به همه قطعنامه‌های بین المللی و اجرا کردن همه تعهداتش، تحت نظر و زیر فشار تحریم‌ها باقی بماند. اهداف طرح چهار ماده‌ای ترامپ با قوانین بین المللی و منشور سازمان ملل متحد که مکرون مدعی دفاع از آن است، تناقض دارد.
الاخبار در پایان این گزارش افزود: تفاوتی بین ترامپ و مکرون وجود ندارد. هر دو آنها در اصل دلال هستند و آماده اند دروغ بگویند تا بهانه‌ای برای دست زدن به عملیات تجاوزکارانه بتراشند. در اصل، رئیس جمهور فرانسه از طریق طرح چهار ماده‌ای خود اهداف آمریکا در سوریه و ایران را دنبال می‌کند، هرچند ادعایی غیر از این دارد. اما توازن قوا در جهان تغییر زیادی کرده است و این دو رئیس جمهور ماجراجو با رویداد‌های غیرمنتظره فراوانی مواجه خواهند شد.
