روزنامه «پراودا»، چاپ مسکو در تحلیلی می‌نویسد: هیاهوی ریاکارانه سیاستمداران غربی در باره «کودکان بدبخت سوریه» یادآور سرنوشت تلخ هزاران کودک بیگناه در عراق، صربستان و ویتنام است که سالها قبل قربانی اقدامات نظامی آمریکا شده‌اند.
آیا می‌دانید "مادلین آلبرایت" وزیر امور خارجه سابق آمریکا، زمانی که از او در مورد اینکه نیم میلیون کودک عراقی قربانی تحریم‌های آمریکا شده اند، چه پاسخی داده بود؟
تصمیم آمریکا برای حمله نظامی به سوریه با این بهانه توجیه شده است که این اقدام پاسخ به اقدام وحشیانه «بشار اسد حیوان» است که در شهری که «تروریست‌های خوب» از آنها دفاع می کنند، از سلاح شیمیایی استفاده کرده و در این حملات «دهها کودک بیگناه سوری» کشته شده اند. در رسانه‌های گروهی غربی نیز تصاویر دلخراشی از اجساد کشته شدگان به نمایش گذاشته شده است.
"جانی مرسر" وزیر دفاع سابق انگلیس به روزنامه «گاردین» گفت: «ما نمی توانیم دست روی دست بگذاریم در حالی که گودکان بیگناه در سوریه به این شکل کشته می شوند.»
"دونالد ترامپ" رئیس جمهوری آمریکا نیز در صفحه توئیتر خود نوشت: «این حمله توهین به بشریت بود. زمانی که کودکان بیگناه کشته می شوند، این دیگر عبور از خط قرمز است.» "نیکی هیلی" نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل نیز گفته است: «دستان روسیه به خون کودکان سوریه آغشته شده است.»
آیا واقعا کودکان سوری کشته شده‌اند و اگر بله، چه کسی آنها را کشته است؟
مقامات روسی بطور کلی در وقوع حمله شیمیایی در شهر دومای سوریه تردید دارند. بر اساس اطلاعات وزارت دفاع روسیه، متخصصان و پزشکان نظامی روسی، بلافاصله بعد از انتشار خبر حمله شیمیایی وارد شهر دومای سوریه شده و تحقیقات اولیه در این زمینه را آغاز کردند، ولی تاکنون نشانه ای از بکارگیری مواد سمی بدست نیاورده اند. ضن اینکه برغم اخبار مربوط به 500 قربانی، هیچ موردی از مسمومیت با مواد شیمیایی، نه در میان مجروحان و نه کشته شدگان دیده نشده است.
ضمن اینکه اطلاعات منتشره در رسانه های گروهی غربی در مورد این حادثه نیز بسیار ضدو نقیض بود. ابتدا گفته شد که از گاز سارین استفاده شده ، بعد شایعه شد که گاز کلر بوده است. این در حالی است که تنها کارشناسان متخصص می توانند بعد از نمونه برداری از محل بگویند که از چه ماده سمی استفاده شده. در حالیکه هنوز حتی یک سازمان بین المللی بازرسان خود را به سوریه اعزام نکرده است.
سئوال دیگر این است که اصلا استفاده از سلاح شیمیایی چه فایده ای برای بشار اسد داشت، در حالیکه منطقه غوطه شرقی دیگر در کنترل کامل نیروهای دولتی سوریه قرار داشت؟ گذشته از آن، دمشق پیروز جنگ در سوریه شده و ترامپ هم دیگر اعلام کرده بود که نظامیان آمریکایی از سوریه خارج خواهند شد. در چنین شرایطی کاملا غیرمنطقی است که دولت سوریه بر سر کودکان سرزمین خود گاز سمی بریزد و همه جهان را علیه خود بشوراند. در عوض گروه‌های تروریستی نظیر «جیش الاسلام» که مجبور شده بودند غوطه شرقی را تسلیم نیروهای دولتی کنند، کاملا ممکن است چنین وظیفه ای را برای خود تعیین کرده باشند. بخصوص آنکه برخی رهبران آنها پیش از این نیز اعتراف کرده اند که در جنگ با شبه نظامیان کرد سوری، از سلاح‌های ممنوعه استفاده شده است.
از سوی دیگر این حمله شیمیایی به نفع آمریکا هم بود. در واقع این نه "بشار اسد"، نه "صدام حسین" نه "معمر قزافی" و نه "ولادیمیر پوتین" هستند که سیاست های وحشیانه آمریکا را تعیین می کنند و سرنوشت کودکان سوریه، در واقع تنها بهانه ای برای اجرای سیاست‌های متجاوزانه واشنگتن برای سلطه بیشتر بر جهان است.
آمریکا خود صدها هزار کودک بیگناه را در جهان کشته است
در سال 1996 در گزارش سازمان غذا و کشاورزی فائو (زیر نظر سسازمان ملل) آمده بود که 567 هزار کودک عراقی زیر سن 5 سال در نتیجه تحریم‌های آمریکا علیه کشور عراق به خاطر حمله به کویت، قربانی شدند. این کودکان در نتیجه گرسنگی و ابتلاء به انواع بیماری‌ها و فقدان دارو و کمک‌های پزشکی لازم جان خود را از دست دادند. در آن زمان از مادلین آلبرایت، وزیر خارجه آمریکا پرسیده شد، آیا چنین بهای پرداخت شده، ارزش هدف واشنگتن (برای آزادی مردم عراق از شر دیکتاتوری صدام) را داشت. وی در پاسخ گفت: «ما فکر می کنیم که این کار ارزش آن را داشت.»
بعد از آن، زمانی که آمریکا خود جنگی علیه عراق براه انداخت، در سال 2004 و در جریان محاصره شهر فلوجه، این کشور از بمب های حاوی اورانیوم ضعیف شده و فسفر سفید استفاده کرد. در نتیجه، به گفته کارشناسان، در سال 2010 تعداد کودکان ناقض الخلقه در شهر فلوجه 13 برابر بیشتر از حد متوسط بود. در این شهر هر روزه کودکانی با نقص مادرزادی به دنیا می آمدند. تعداد بیماریهای لوسمی 38 برابر افزایش یافته بود. وضعیت به حدی وخیم شده بود که مقامات محلی از زنان خواستند تا از باردارشدن بطور جدی خودداری کنند.
پیش از این نیز آمریکا در زمان جنگ خلیج در سال 1991 و در زمان جنگ یوگسلاوی در سال 1999 نیز از چنین بمبهایی استفاده کرده بود. این جنگهای «مینی هسته‌ای» باعث شد بود تا در شهر بصره، کودکانی بدون چشم، بدون بینی، بدون دست و پا، بدون مغز و یا دارای دو سر متولد شوند. هنوز هم ناهنجاری‌های مادرزادی در بیش از نیمی از نوزادان دیده می شود.
حال باید دید چه کسی واقعا «حیوان» است؟
در کشور صربستان پزشکان مستقل می ترسیدید تا دست به جمع آوری اسناد و شواهد در مورد جنایات ناتو در جنگ یوگسلاوی بزنند. برای درک عمق فاجعه تنها کافی است به این واقعیت اشاره کنیم که نیمه عمر اورانیوم بیش از 4 میلیارد سال است که آمریکا از ضعیف شده آن در بمباران هوایی خود استفاده کرده است.
بر اساس اطلاعات منتشره از سوی صلیب سرخ ویتنام هم کودکانی که در مناطقی که آمریکایی‌ها در طول سالهای 70-60 از «اسپری علف کش نارنجی» استفاده کردند، به مراتب بیشتر از حد متوسط در سایر مناطق این کشور دچار بیمارهای نقض عضو شده اند و تعداد چنین افرادی به حدود یک میلیون نفر می رسد.
حال باید دید آیا در آن زمان کسی در آمریکا یا انگلیس نگران سرنوشت کودکان عراقی، صرب یا ویتنامی بود که اکنون تا این اندازه نگران کودکان سوری شده‌اند؟ وحشتناکی مسئله این است که سرنوشت این کودکان تنها بهانه‌ای برای اجرای سیاست‌های متجاوزانه آمریکا هستند و ارزش بیشتری برای مقامات واشنگتن ندارند.
