در این جنایت که روز نهم ماه آوریل سال ۱۹۴۸ به وقوع پیوست، ۲۵۰ الی ۳۶۰ نفر به شهادت رسیدند.
گروهک‌های جنایتکار صهیونیستی به روستای دیریاسین در غرب قدس اشغالی حمله کرده و دست به قتل و کشتار ساکنان روستا زدند که جمعیت آنان حدود ۷۵۰ نفر بود.
کسانی که از این جنایت جان سالم به در برده‌اند، می‌گویند که حمله به دیریاسین راس ساعت سه بامداد آغاز شد اما صهیونیست‌های مهاجم از دفاع ساکنان روستا غافلگیر شدند و چهار نفر از آنان به هلاکت رسیده و دست کم ۳۲ نفر دیگر زخمی شدند.
پس از مقاومت ساکنان روستا، گروهک‌های تروریست یهودی از فرماندهی "هاگانا" در قدس درخواست نیروهای کمکی و پشتیبانی کردند و مجددا با سلاح‌های سنگین به روستا حمله کرده و زن و مرد و کودک را به خاک و خون کشیدند.
«پاتریک میرسیون" نویسنده فرانسوی در مورد جزئیات این جنایت گفته است: مهاجمان قبلا وارد چنین نبردهایی نشده بودند، بنابراین پرتاب بمب به داخل بازارهای شلوغ و پرجمعیت برای آنان راحت‌تر از حمله به روستایی بود که ساکنان آن به دفاع از خود می‌پرداختند، به همین خاطر آنها موفق به پیشروی در این نبرد نشدند.
صهیونیست‌های تروریست از نیروهای "بالماخ" در یکی از پایگاه‌های نزدیک به قدس کمک دریافت کردند و این نیروها از این پایگاه با خمپاره روستای دیریاسین را مورد حمله قرار دادند تا کار مهاجمان برای حمله به روستا راحت‌تر شود.
حدود ظهر دیگر هیچ مقاومتی در روستا انجام نمی‌گرفت و نیروهای آرگون و اشترن همانگونه که نویسنده فرانسوی گفته بود، به روستا حمله و اقدام به انداختن بمب و دینامیت به داخل آن کردند و با منفجر کردن یک به یک خانه‌های فلسطینیان، روستا را تحت کنترل خود گرفتند.
طبق روایت‌های شاهدان عینی این جنایت، مهاجمان یهودی ده‌ها نفر از ساکنان روستای دیریاسین را کنار دیوارها نگه داشته و آنها را به گلوله بستند و حتی به این نیز بسنده نکرده و شماری از ساکنان روستا را زنده به پشت خودرو بسته و در خیابان‌ها و محله‌های قدس می‌گرداندند و شعارهای نژادپرستانه سرمی‌دادند.
کشتار دیریاسین تاثیر زیادی در مهاجرت فلسطینیان به دیگر مناطق فلسطین یا کشورهای عرب همسایه داشت، زیرا این کشتار موجب ایجاد موجی از رعب و وحشت در میان شهروندان فلسطینی شد.
