به گزارش برنا، دولت فرانسه در این سال با شكست در سیاست خارجی خود از تصمیم برای بازگشت به آغوش ناتو گرفته تا سردرگمی در برخورد با انقلاب های جهان عرب و بحران دیپلماتیك با تركیه روبرو شد.
سال ۲۰۱۱ میلادی سال نوید بخشی برای فرانسه نبود زیرا نیکلا سارکوزی در مدیریت پرونده های سنگین و تغییرات راهبردی در جهان موفق نبود.

رویکرد فرانسه در برخورد با برنامه صلح آمیز هسته ای ایران با تشدید لحن بر مبنای افزایش تحریم علیه ایران و اعمال تحریم های اروپا خارج از چارچوب سازمان ملل همراه بود و این باعثشد تا این کشور بازار ایران را بیش از پیش در آستانه بحران اقتصادی از دست بدهد.

امنیت رژیم صهیونیستی همچنان دغدغه اول سارکوزی باقی ماند و او در جریان نشست خود با شورای نمایندگی دین یهود در این سال تمایل خود را برای بازگشت روابط فرانسه و اسرائیل به دوره طلایی آن یعنی دوره قبل از سال ۱۹۶۷ میلادی ابراز داشت؛ همان دوره ای که فرانسه همه چیز بویژه سلاح هسته ای در اختیار اسرائیل قرار داد.

درمقابل دیپلماسی فرانسه با انقلاب‌های جهان عرب غافلگیر شد به گونه ای که رژیم زین العابدین بن علی دیکتاتور تونس فروپاشید و این خبر همچون صاعقه برای مسئولان فرانسوی بود و رسوایی میشل الیو ماری وزیر امور خارجه وقت فرانسه برملا شد که از خدمات خاص اطرافیان بن علی استفاده کرده بود و در نهایت این رسوایی با استعفای او پایان یافت.

العالم گزارش داد، فرانسه همچنین از سرنگونی دوست راهبردی خود حسنی مبارک شوکه شد و این کشور برای بازی کردن نقشی بین المللی، جنگ ناتو علیه لیبی و معمر قذافی رهبر آن را هدایت کرد.

سارکوزی در سطح اروپا نیز بعد از بحران مالی اتحادیه اروپا در پی وخامت اوضاع مالی واقتصادی کشورهایی نظیر یونان و ایتالیا شکست خورد و فصل الخطاب در اختیار آلمان به عنوان سکاندار عملی اتحادیه اروپا قرار گرفت.

سال ۲۰۱۱ میلادی برای فرانسه با بحرانی ناتمام با تركیه به عنوان هم پیمان محوری خود در چند زمینه پایان یافت چرا كه پارلمان فرانسه با حمایت ساركوزی قانونی را تصویب كرد كه انكار نسل كشی ارامنه به دست عثمانی ها در آغاز قرن گذشته را جرم دانست.