به گزارش ايسنا، بيل اسنايدر، با به تصوير كشيدن اين سحابي كه در حقيقت ابري از بقاياي ستارهاي پس از انفجار ستاره مركزي آن بوده، آينده احتمالي منظومه شمسي ما يا ديگر منظومههاي ستارهاي را به تصوير كشيده كه در آن با انفجار ستاره، لايههاي گاز بيروني يك سحابي را شكل خواهند داد كه با هسته تاره مرده روشن ميشود.
خورشید نیز در زمان مرگ خود در حدود پنج میلیارد سال آینده، سرنوشت مشابهی را تجربه خواهد کرد.
به گفته اسنایدر، سحابی دمبل در فاصله حدود ۱۳۶۰ سال نوری از زمین قرار داشته که مشاهده آن را توسط تلسکوپهای آناتوری نیز ممکن می‌سازد.
این سحابی در سال ۱۷۶۴ بصورت تصادفی توسط چرلز مسیه کشف شد که در حال جمع‌آوری فهرستی از اجسام پراکنده‌ای بود که نباید آنها را دنباله‌دار تصور کرد.
جسم شماره ۲۷ این فهرست موسوم به مسیه ۲۷ که به دلیل شکل دمبل مانند آن در نور مرئی به سحابی دمبل مشهور شده، در حقیقت یک سحابی سیاره‌ای است که آینده خورشید را در آینده به تصویر می‌کشد.
نور این سیاره باید فاصله‌ای در حدود ۱۳۶۰ سال را برای رسیدن به زمین طی کند. سنجشهای مرتبط با مواد در حال انتشار از این سحابی منجر به برآوردهایی در مورد زمان پرتاب پوسته بیرونی آن بین ۳۰۰۰ تا ۴۸ هزار سال پیش، به علاوه ۱۳۶۰ سال سفر نور آن به سوی زمین شده است.
اندازه اين سحابي در حدود ۴.۵ سال نوري بوده كه از فاصله خورشيد تا نزديكترين سياره به آن نيز بيشتر است.
